De Coppa Agostoni 2021 is ten prooi gevallen aan Alexey Lutsenko. De 29-jarige Kazach van Astana-Premier Tech was in de straten van Lissone in een sprint met twee de betere van Matteo Trentin, die zich liet verrassen. Daarachter won Alessandro Covi de sprint van een elitegroepje van achttien renners voor plek drie. Lutsenko volgt op de erelijst Aleksandr Riabushenko op, die de Kazach bij de vorige editie nog klopte in een sprint-à-deux.

Met slechts 111 renners aan het vertrek, begon een relatief klein peloton aan deze UCI 1.1-koers. In de beginfase probeerden verschillende renners het hazenpad te kiezen, maar die pogingen strandden allemaal in schoonheid. Doordat het aanvallen regende, werd het peloton in het eerste wedstrijd uur meermaals op een lint getrokken. Vlak voordat de renners de finishplaats voor een eerste keer passeerde (na 37,5 kilometer), kregen zeven renners toch de zegen van het peloton.

Floris De Tier mee een sterke vroege vlucht
De beste renner van het zevental was ongetwijfeld Thomas Champion (Cofidis), al kreeg hij met Lorenzo Fortunato (EOLO-Kometa) en Filippo Fiorelli (Bardiani-CSF-Faizanè) twee sterke renners aan zijn zijde. Met Floris De Tier (Alpecin-Fenix) sloop er ook een Belg mee in de kopgroep. Simone Bevilacqua (Vini Zabù) en Continental-renners Federico Burchio (Work Service Marchiol Vega) en Francesco Carollo (Mg.K Vis VPM) vervolledigden de vroege vlucht.

De vroege vlucht van deze Coppa Agostoni – foto: Cor Vos

In het peloton nestelden Movistar en Astana-Premier Tech zich op kop van het peloton in functie van hun kopmannen Alejandro Valverde en Alexey Lutsenko. Zij hielden de voorsprong van de zeven leiders in het bedwang; de maximale bonus kwam nooit ver boven de drie minuten uit. Na een kleine 90 kilometer koers besloot man in vorm Lorenzo Rota (Intermarché-Wanty Gobert) de oversteek te maken naar de zeven leiders. Tien kilometer later lukte hem dat wonderwel.

Aanvallen op laatste beklimming van de dag
Waar Rota aansloot, moest Burchio de rol lossen. Er bleven dus zeven renners van voren, maar dromen van de dagzege mochten ze nooit. Movistar en Astana-Premier Tech bleven goed ronddraaien en haalde de laatste vluchters al op 53 kilometer voor het einde terug op het circuit met daarin de Colle Brianza. Kort nadat de vroege vluchters gegrepen waren, probeerde Simon Geschke weg te rijden. Maar veel ruimte kreeg hij niet. Ondertussen moesten veel renners lossen.

Een prachtig sfeerplaatje van het peloton, met Movistar en Astana op kop – foto: Cor Vos

Dat had alles te maken met het tempo van Movistar, dat veel vertrouwen had in Valverde. Nadat Geschke teruggelopen was, probeerde diens Cofidis-ploeggenoot Rubén Fernández het op de flanken van de Colle Brianza. Op de top was alles terug samen en daalden de renners af naar de Lissole, de laatste klim van de dag. Daar zette Alpecin-Fenix kopman Ben Tulett af. Na een versnelling bleven hij, Valverde, Lutsenko, Matteo Trentin, Alessandro Covi, Rémy Rochas en Ben Hermans over.

Trentin zit te slapen en laat zich ringeloren
Tulett wilde echter meer en bleef richting de top aanvallen. Uiteindelijk kostte dat Trentin de kop, maar de Italiaan kon in de afzink terugkeren. Zo’n 25 tellen later volgde een tweede groep met daarin onder meer Kristian Sbaragli (Alpecin-Fenix), vroege vluchter Fortunato en Odd Christian Eiking (Intermarché-Wanty Gobert). Op ruim tien kilometer voor de meet probeerde Trentin het UAE Emirates-overtal uit te buiten. Hij reed weg in een dalende strook, Lutsenko zag het gevaar.

De verschillen in de finale waren klein – foto: Cor Vos

De twee reden zo sluw weg en ondanks verwoede pogingen van Valverde bij de vijf daarachter, lukte het niet om een goede achtervolging op poten te zetten. Dat was mede dankzij goed stoorwerk van Covi. Door de gebrekkige samenwerking kwam de derde groep terug bij hen, maar de bres naar het leidende duo kregen ze niet meer gedicht. Trentin zat vervolgens op kop en wachtte heel lang op zijn sprint. Toen Lutsenko aanging keek de Italiaan niet om en had hij het zitten. De Kazach won.

Trentin was na afloop witheet, maar dat had hij vooral aan zichzelf te danken – foto: Cor Vos