Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Amerikanen onderstrepen: een wielerploeg is geen lucratieve business
Opinie Een bekende zakenman met een groot wielerhart stuurde me vorige week een Whatsapp-bericht: “Als je wat wilt verdienen, dan moet je niet in het wielrennen gaan.” Het was zijn reactie op de geruchten in ‘radio peloton’ dat Patrick Lefevere actief bezig zou zijn om zijn wielerploeg te verkopen. Later bagatelliseerde de Vlaamse teammanager zelf de geluiden rond de verkoop: “Al jaren melden zich partijen die zogenaamd geïnteresseerd zijn, maar die haken allemaal toch weer af.”
Meerdere bronnen hebben aan WielerFlits aangegeven dat het sport-, muziek- en entertainmentmarketingbureau Wasserman Media Group uit Los Angeles onlangs heeft onderzocht of de overname van een wielerploeg lucratief zou zijn. Volgens Forbes is dit bureau goed voor bijna negen miljard euro aan contracten. Wasserman zou de Amerikaanse partij zijn die zijdelings interesse in de ploeg van Lefevere had.
Het onderzoek van Wasserman naar een WorldTeam duurde echter niet lang. “Ze hebben naar de cijfers van een wielerploeg gekeken en kwamen tot de conclusie dat het geen lucratieve business kon zijn”, zo liet een persoon die een relatie binnen de directie van Wasserman heeft ons weten.
Wasserman is een van de giganten in de wereldwijde sportbusiness. Het is actief in 23 landen en heeft toppers uit verschillende sporten zoals voetbal, NBA, zwemmen, golf en boksen. Eigenaar Casey Wasserman is ook voorzitter van het olympisch comité van de Olympische Spelen in 2028 in Los Angeles.
Op 15 juni werd bekend dat Wasserman het Belgische Squadra Sports Management overnam. Oprichter en CEO Dries Smets is een van de belangrijkste makelaars in de wielerwereld en heeft talrijke internationale topwielrenners in zijn portefeuille. Het binnenhalen van de rennersportefeuille van Squadra Sports past binnen de strategie van Wasserman om voet aan de grond in de wielerwereld te krijgen. Eerder dit jaar maakte het al enkele miljoenen vrij om het Circuit Racing International Tour (CRIT) op te richten. Met dat regelmatigheidscriterium van wielerwedstrijden in Amerika wil Wasserman de toekomst van het tanende Amerikaanse wielrennen veiligstellen.
Patrick Lefevere. Foto: Cor Vos
Met de geprezen wielerkennis van Smets en zijn medewerkers hoopt Wasserman meer stappen in de wielersport te zetten. Voor het professionele wielrennen een positieve ontwikkeling omdat Wasserman bekend staat om het afsluiten van zeer lucratieve commerciële sponsordeals en marketingactivaties.
De waarde van een wielerploeg op Tour de France-niveau zien de Amerikanen na een korte analyse voorlopig niet. Lefevere heeft ook alle geruchten de kop in gedrukt dat hij serieus bezig met de verkoop van zijn ploeg. In een interview met Het Laatste Nieuws liet hij weten dat 80% van de aandelen van de Soudal-Quick Step in handen zijn van miljardair Zdenek Bakala. “Voor Bakala is de wielerploeg ook een beetje zijn paradepaardje. Hij is echt niet geïnteresseerd in de verkoop”, aldus Lefevere.
Het onderstreept nogmaals dat wielerploegen, zelfs tot op het hoogste niveau, vooral ‘speeltjes’ voor bepaalde personen zijn. Wijlen Andy Rihs was een van de eersten die deze ‘hobby’ met zijn voormalige Phonak en BMC ploegen kocht.
Andere bekende personen zijn Oleg Tinkov (Team Tinkoff Saxo), Sylvan Adams (Israël-Premier Tech), Zdenek Bakala (Soudal-Quick Step), Jim Ratcliffe (INEOS Grenadiers) en zelfs de Bahreinse prins (triatleet en fietsfanaat) Nasser bin Hamad Al Khalifa (Bahrain-Victorious) die vanuit hun passie voor de wielersport vele miljoenen in een WorldTeam staken.
Richard Plugge – foto: Cor Vos
Het economische model van een wielerploeg leunt nog altijd voor 95 procent op sponsorgeld. Andere inkomsten zijn er nauwelijks, waardoor hun toekomst vaak onzeker is. De afhankelijkheid van sponsors is simpelweg te groot. Lefevere brengt al decennialang een topploeg op de been, maar steeds is het voor hem een gevecht om zijn budget rond te krijgen.
Richard Plugge heeft nu met Jumbo-Visma de topploeg van het peloton. Nu Jumbo Supermarkten heeft bekendgemaakt na 2024 te stoppen met de sponsoring van de ploeg, zouden de nieuwe, internationale geldschieters eigenlijk in de rij moeten staan. Interesse is er volop, maar die ene partij die daadwerkelijk tientallen miljoenen euro’s wil investeren in het succesvolle wielerplan is nog niet gevonden.
Jumbo-Visma – foto: Cor Vos
Terug in de geschiedenis waren de teambazen in 2004 uiterst enthousiast bij de lancering van de ProTour door de toenmalige UCI-voorzitter Hein Verbruggen. Hun licentie in dit nieuwe gesloten circuit was ineens enorm veel geld waard. Wilde je deelnemen aan de grote wedstrijden dan moest je de licentie van een van deze ploegen overnemen. Tour de France-organisator ASO trok zich echter na vele gesprekken terug omdat zij een gesloten circuit niet zagen zitten.
Het is een beetje de tactiek die ASO steeds volgt. Altijd zijn ze bereid om te praten. Heel lang blijven ze enthousiast aan tafel zitten. Maar als het er echt om gaat, haken ze op het moment suprême af. Met dit ‘toneelstuk’ zijn ze iedere keer weer een aantal jaren verder. In een volgende episode worden er vanuit de ploegen en UCI weer nieuwe personen naar voren geschoven en speelt ASO dit spelletje met nieuwe mensen aan tafel opnieuw. Op deze manier blijft hun machtspositie decennialang gehandhaafd. Soms geven ze een paar ‘stuivers’ aan de ploegen om die weer stil te houden. Het boek Le Fric van Alex Duff geeft een prachtige inzage in de geschiedenis, politiek en economie van de machtigste partij in de wielersport.
De afgelopen twee jaar is in twee onderhandelingsrondes duidelijk geworden hoe beperkt de economie van de ploegen is en hoe groot de macht van ASO blijft. Bij de verdeling van het geld voor de Netflix-serie ‘Tour de France: Unchained’ was de verhouding met de acht deelnemende ploegen: 50.000 euro per ploeg, 500.000 euro voor ASO en 500.000 euro voor France Television. Een serie die overigens niet erg succesvol is, maar desondanks gaat Netflix er tijdens deze Ronde van Frankrijk mee verder.
Dit jaar krijgen de ploegen die meewerken aan het openstellen van de radiocommunicatie tussen de ploegleiders en hun acht renners voor de rechtstreekse televisie een fooitje van 5.000 euro per team via ASO en France Television. Vijf teams wilden mede om deze reden hier niet aan meewerken: Groupama-FDJ, Cofidis, Movistar, Jayco-AlUla en Alpecin-Deceuninck.
Het leidde binnen de belangenvereniging van ploegen AIGCP weer tot de nodige verdeeldheid, waarbij sommigen zelfs over een motie van wantrouwen spraken. Eigenlijk precies zoals ASO het wil hebben, want verdeeldheid onder de ploegen versterkt hun positie in het wielrennen. Al maken de beperkte bedragen van Netflix en de ‘race radio communication’ ook nog eens duidelijk dat een wielerploeg vooralsnog geen lucratieve business is.
