Wekelijks – tenzij er een Crosspraat-podcast voorzien is – blikken we op maandag terug op het voorbije veldritweekend. Vandaag dus na de tweede manche van de Wereldbeker in het Amerikaanse Iowa, gewonnen door respectievelijk Kaitlin Keough bij de dames en opnieuw Toon Aerts bij de heren. Onze vijf vaststellingen.

1. Toon Aerts bevestigt zijn progressie
Toeval in het veldrijden bestaat niet. Toon Aerts domineerde in Iowa zoals hij dat in Waterloo deed. Ook op en rond de Mount Krumpit was wereldkampioen Wout van Aert geen partij voor de kopman van Telenet-Fidea. Grote vraag: heeft Aerts de kloof met de Grote Twee gedicht? Of wachten we beter nog een paar weken om die vaststelling te maken? Volgens zijn coach Tim Aerts – geen familie van – bewijzen de testresultaten van zijn pupil alvast dat hij de voorbije zomer een stap vooruit heeft gezet. Vertelt de coach vandaag in Het Laatste Nieuws: “We hebben de focus verschoven van explosieve training naar krachttraining. Essentieel in het huidige veldrijden. Saai, dat wel, maar het blijkt te lonen.” Niet toevallig trainde Aerts de voorbije zomer heel wat op de tijdritfiets.

Twee op twee voor Toon Aerts in de VS – foto: Photopress.be

2. Wereldkampioen Van Aert nog steeds niet op niveau
Het scenario in Iowa was identiek aan dat van in Waterloo. Ook daar moest de wereldkampioen in de tweede wedstrijdhelft passen bij de eerste de beste versnelling van Toon Aerts. Toch is de vaststelling moeilijk te beoordelen. Van Aert kan zich aan twee dingen optrekken: ten eerste deed hij het in de VS beter dan vorig jaar (toen werd hij er respectievelijk veertiende en zevende), daarnaast zit hij ongetwijfeld nog met muizenissen in zijn kop na zijn recente contractverbreking. Niemand die in zijn hoofd kan kruipen om de exacte schade daarvan op te meten. Maar er spreken ook een aantal dingen in zijn nadeel: in tegenstelling tot een week geleden waren de meeste zorgen over het in orde krijgen van zijn materiaal wél achter de rug en kon hij de voorbije week ongetwijfeld wat rust nemen. En – misschien nog belangrijker – in de VS was Mathieu van der Poel er nog niet bij. Bovendien kwam Van Aert fysiek een stuk frisser aan de start van het veldritseizoen dan een jaar geleden, wegens een beperkter najaarsprogramma op de weg.

Wout van Aert was ook in Iowa niet opgewassen tegen Toon Aerts – foto: Photopress.be

3. Marlux-Bingoal veert op, Pauwels Sauzen-Vastgoedservice zakt weg
Een verre ereplaats voor Eli Iserbyt en een magere twaalfde plaats voor Kevin Pauwels, terwijl vice-wereldkampioen Michael Vanthourenhout niet eens het einde haalde. Een valse start voor de Marlux-Bingoal-mannen van Jurgen Mettepenningen, in Waterloo. Maar zie, amper zes dagen later hebben ze zich met zijn allen herpakt. Vanthourenhout haalde zowaar het podium, terwijl ook Pauwels (zevende) en Iserbyt (achtste) netjes de top tien haalden. Dan deed Pauwels Sauzen-Vastgoedservice – met kopmannen Laurens Sweeck, Daan Soete en Jens Adams – het een stuk minder goed. Zij werden respectievelijk als negende, tiende en achttiende afgevlagd. Een week geleden eindigden Sweeck (derde) en Soete (vijfde) nog in de top vijf. Het team deed in het tussenseizoen nochtans een aantal belangrijke transfers om uit te groeien tot een van de sterkste teams in de breedte, maar daar was in Iowa vooralsnog weinig van te merken.

Marlux-Bingoal zette zijn zwakke start in Waterloo recht in Iowa – foto: Photopress.be

4. Acht nationaliteiten in de top tien bij de dames
De uitslagenlijstjes spreken boekdelen. Bij de heren bestaat de top tien uit negen Belgen en een Nederlander die in Vlaanderen woont (Corné van Kessel). En dat in een Wereldbeker! Eerlijk? Wij hebben geen flauw idee wat de Internationale Wielerunie daar kan aan veranderen. Zaterdag is Mathieu van der Poel er gelukkig opnieuw bij. Maar dat is maar een druppel op een hete plaat. Eén ding staat vast: dit is allerminst goed in het kader van de zogeheten internationalisering. Nog meer wordt het veldrijden een pure Vlaamse aangelegenheid. Zo lang het veldrijden niet olympisch wordt, zien we geen oplossing. Dan is het toch leuk om vast te stellen dat bij de dames maar eventjes acht verschillende nationaliteiten de top tien bevolkten. Het damesveldrijden boomt. En niet alleen in de Wereldbeker. Deels met dank aan de startgelden, die de vrouwen mountainbikers en wegwielrensters naar de cross lokken. Straks komen daar nog toppers als Pauline Ferrand-Prévot en Lucinda Brand bij en gaat het niveau nog de hoogte in. We kijken er naar uit.

De start bij de vrouwen, met veel nationaliteiten op de voorgrond – foto: Photopress.be

5. Internationale Wielerunie, bezin u over de VS-trip…
Niets nieuws onder de zon, natuurlijk. De kritiek bestaat al langer. Maar in Iowa was het nóg schrijnender: amper een paar honderd toeschouwers op het parcours en net als in Waterloo geen interesse van de tv-stations voor een rechtstreekse uitzending. In de States kan je niet tornen aan een populaire sport als American Football. Respect voor diegenen die hun nek blijven uitsteken. We denken spontaan aan de plaatselijke organisator Brook Watts of aan een paar enkelingen in de UCI die er blijven in geloven. Het is duidelijk: in de Verenigde Staten zijn ze er gewoon (nog) niet klaar voor. Zelfs al hebben gekende materiaalmerken als Trek en SRAM er hun hoofdzetel. Maar wat voor baat heeft een sport er bij als enerzijds het publiek wegblijft en anderzijds de top twintig van de herenwedstrijd alleen maar uit Belgen bestaat? Op de koop toe stond het Amerikaanse tweeluik dit jaar uitgerekend tijdens de wereldkampioenschappen op de weg geprogrammeerd, waardoor geen enkele Europese journalist het ook maar in zijn hoofd haalde om de oversteek te maken. Zonde, toch?

Amper volk op het parcours in Iowa – foto: Photopress.be