Materiaalzone 
Fietstoerisme 
•
donderdag 17 november 2016 om 16:16
‘Angliru keert terug in Vuelta 2017’
De mythische Alto de El Angliru keert volgens La Voz de Asturias komend seizoen terug in de Vuelta a España. Ondanks dat de beklimming slechts zes keer in de historie beklommen is, is het een van de meest gevreesde bergen in Europa.
Bevestiging van burgemeester
Dat de Angliru terugkeert, lijkt bijna zeker. Volgens het medium uit Asturië, waar de Angliru ligt, heeft de burgemeester van Riosa het nieuws bevestigd. De eerste keer dat de beklimming in het Vuelta-parcours werd opgenomen, was in 1999. Toen won José Maria Jiménez. Kenny Elissonde was in 2013 de laatste winnaar. Tussendoor mochten ook rasklimmers Gilberto Simoni (2000), Roberto Heras (2002) en Alberto Contador (2008) het zegegebaar maken. In 2011 stelde Juan José Cobo met de winst op de top de eindzege veilig.
De officiële presentatie van het Vuelta-parcours vindt plaats op 12 januari 2017 in Madrid. De Angliru is 12,5 kilometer lang aan een gemiddelde stijging van 10,1% Het steilste stuk bevindt zich drie kilometer onder de top, met 23,6% als piek. Dit noemt men in Spanje het Cueña les Cabres; geitenpad in het Nederlands. In de slotkilometers volgen bovendien nog uitschieters naar 18 en 21%.
Angliru daar kijk je altijd naar uit!
Vlug nieuwe sarcasmedetector kopen. Hij is stuk.
Geweldige klim, maar om hem legendarisch te houden moeten ze hem slecht sporadisch beklimmen. Eens in de 8-10 jaar is beter wat mij betreft.
Aladdin Sane of New Gold Dream? ;-)
Reed vorige zomer oa in Catalonië nog eens omhoog naar Rasos De Peguera. Lastige klim die maar niet ophoudt en met nagelnieuw asfalt een droom om op te fietsen. Laatste keer dat ze die opreden in de Vuelta was dacht ik in 1999. De editie waar ook VDB in schitterde. Snoeiharde epo-tijden maar wat een koers, wat een beelden en klinkende namen reden daar toen voorop: Ullrich, Heras, Olano, Tonkov, Beltran, Piepoli, Jimenez, De Galdeano, Zulle,...
http://www.altimetrias.net/aspbk/verPuerto.asp?id=155
Kortom, heel veel mooie en lastige beklimmingen die veel te vaak het onderspit delven tegen de Alpe d'Huez, Ventoux, Stelvio's en Angliru's van deze wereld. Een beetje afwisseling van spijs doet eten.
De dag voor Rasos finishten ze trouwens op de beter gekende Arcalis.
Twee jaar geleden zag je in de vuelta ook een berg die te steil was om een spektakel te geven, omdat het twijfelen was of de renners de berg op fietsten of probeerde niet van hun fiets te vallen. Dat was waar cataldo van de gendt won.
Ook mooi voorbeeld van de Angliru verkeerd inshatten waren de SKY mannen vs Cobo
De editie van de Zoncolan met Basso (2010) was door de sterkte van Basso een interessante etappe. Het was toen al niet de eerste keer dat die klim beklommen werd. In 2003 was het de eerste keer al. Toen liet Simoni nog mooiers zien.
In 2014 lag dezelfde Zoncolan er weer in. Hele saaie rit destijds. Waarom? Quintana was al zeker van eindwinst en hoefde alleen maar te controleren. Gevolg: Poels rijdt kilometerslang op kop om Uran zijn podiumplek veilig te stellen. Weinig spektakel.
Vorig jaar op Alpe d'Huez was een fantastische rit in de Tour. De aanval van Quintana zorgde voor spanning en sensatie. 5 jaar eerder hielden de Schlecks en Evans elkaar in een wurggreep en was er niets aan.
Niet de berg bepaalt of een koers spannend is, maar de verschillen, situatie in een ronde enz.