Indien Anna van der Breggen dit jaar de Giro Rosa rijdt, zal ze die ronde aanvatten met een ander doel dan in 2017. Dat bevestigt de winnares van vorig jaar tijdens de ploegpresentatie aan WielerFlits. De Italiaanse rittenkoers, de grootste ronde op de vrouwenkalender, staat nog niet definitief op het programma van de renster van Boels-Dolmans.

“Het is niet zozeer een doel voor mij”, geeft ze aan. “We gaan er heen met de ploeg, dus er moet iemand anders zijn die zich daar volledig voor wil focussen en kopvrouw wil zijn. Helemaal gepland hebben we het nog niet. Het hangt er ook van af wie in vorm is en wie niet. Ik rijd dit jaar misschien wel de Giro, maar dan anders dat ik andere jaren heb gedaan. Elk jaar dat ik wielren heb ik hem gereden en ik heb al twee keer gewonnen. Ik vind het dus een prachtige wedstrijd, maar ik heb ook ploeggenoten die het een prachtige wedstrijd vinden.”

Deze verandering is opvallend. De intrinsieke motivatie is minder dan bij haar vorige eindoverwinningen in Italië, geeft ze aan. “Omdat ik niet vanuit mezelf meer voel van: ‘Ik wil die wedstrijd echt graag winnen’. Ik heb hem twee keer gewonnen en dat was prachtig om te doen, maar daarnaast kost het ook heel veel voorbereiding. Om dat te kunnen doen, moet je ook gemotiveerd zijn om dat te willen halen. Ik voel dat dat bij mij nu gewoon minder is. Als een ploeggenoot dat wel heeft, dan kan ik de Giro Rosa ook rijden en van dienst zijn, maar dan op een hele andere manier.”

‘Dit jaar kan het eigenlijk niet beter’
Met een lach kijkt Van der Breggen terug op 2017. “Absoluut geen jaar om over te klagen. Ik heb er van genoten, sowieso ook van de nieuwe ploeg en dit jaar kan het eigenlijk niet beter. Wat maak ik dan als doelen? Wat wil ik echt bereiken? Natuurlijk wil ik wedstrijden winnen, maar ik denk dat ik minder moet gaan zitten op ‘Dit heb ik al, dat wil ik nog’. Ik wil gewoon lekker in vorm zijn en dan win ik vanzelf wel mijn wedstrijden”, zegt Van der Breggen.

Specifieke wedstrijden wil ze niet aanwijzen. “Je moet altijd periodes aanstippen. Het werkt anders als bij het mannenwielrennen, waarbij je een klassiekerspecialist kan zijn, of alleen etappekoersen rijdt. Wij moeten als team het hele jaar lang goed zijn. Maar in die periodes kan je wel wedstrijden uitpikken. Natuurlijk heb ik heel sterke ploeggenoten die dat ook willen doen, dus is het kijken naar wat je kan winnen en waarbij kan je goed helpen”, aldus de olympisch kampioene.

De eerste periode wanneer Van der Breggen goed wil zijn, is het voorjaar. “De Ardennenklassiekers liggen mij gewoon goed, dus het zou zonde zijn die niet mee te pakken. Vlaanderen vind ik altijd leuk om te rijden en Emakumeen Bira is dit jaar in mei, dus dat is een lange periode. Hoe ik dat ga doen, met of zonder rust, weet ik nog niet. Dat zijn wel de wedstrijden in het voorjaar. Het WK is wel het speerpunt voor het najaar”, geeft ze aan.

‘Wereldkampioen worden houdt mij gemotiveerd’
“Het WK is absoluut geen obsessie”, reageert de renster uit Zwolle. “De kans is groter dat ik het niet bereik dan dat ik wel wereldkampioen word. Het is heel moeilijk om wereldkampioen te worden. Als je alleen maar daar op zit, dat zou jammer zijn voor de rest wat ik allemaal al gewonnen heb. Dat zou het een beetje teniet doen”, erkent Van der Breggen, die dit jaar haar pijlen richt op het klimtraject in Innsbruck. “Het houdt mij wel gemotiveerd om daar voor te gaan. Die wereldtitel ontbreekt nog, terwijl ik dat wel graag zou willen. Het parcours ziet er mooi uit. Het is wel pittig en er zijn steeds meer meiden die goed klimmen, maar ik houd wel van dit soort parcoursen.”

Geen onderlinge strijd
In deze fase van het jaar spreekt de ploegleiding met de rensters over hun dromen. “Wat wíl je winnen, daar gaat dat over. Natuurlijk moet je dan realistisch zijn, maar dat zijn de meeste van zichzelf wel. Als we dan dichter bij die wedstrijden komen, kan je wel iets willen, maar je moet ook wel de vorm hebben om dat te kunnen doen. Daarin moet je eerlijk zijn en dan zie je snel genoeg of iemand goed genoeg is of niet, als je een wedstrijd rijdt. Dat kan dus aangepast worden, maar daarvoor moet je overleggen.”

De bereidheid om voor elkaar te werken binnen Boels-Dolmans is groot. “Onderlinge strijd is er niet. Je kan wel hetzelfde doel hebben en dat hebben we ook, maar wat dat betreft is wielrennen heel makkelijk. Als je wedstrijden rijdt, weet je heel snel of iemand goed genoeg is. Soms baal je tijdens een wedstrijd van ‘Shit, ik ben in vorm en ik zou graag winnen’, maar de volgende keer krijg je het ook wel weer terug”, zegt de winnares van de Women’s WorldTour 2017. Of die bereidheid er ook in het mannenpeloton is, weet Van der Breggen niet. “Ik denk wel dat het anders is. Mannen kunnen veel meer specialiseren daarin. Wij hebben een lang seizoen, met voorjaarsklassiekers, etappekoersen, vlakke wedstrijden en klimwedstrijden. Eigenlijk zijn het meestal dezelfde meiden die vooraan rijden. Dat is bij de mannen echt anders en als je dat hebt kan je je meer focussen op één bepaald doel, dat jouw hoofddoel is.”