Interview Annemarie Worst is op de goede weg terug, nadat ze een tijdje in de lappenmand lag. De 28-jarige Nederlandse (die in het Belgische Keerbergen woont met haar geliefde Vincent Baestaens) kende een verstoorde voorbereiding op de crosswinter met een coronabesmetting, maar rijgt intussen wel de top 5-plaatsen weer aan elkaar. “Er moeten nog procentjes bij”, zegt ze ons.

Het was al de tweede winter op rij dat de Europese kampioene van 2018 niet op een ideale manier naar de crosswinter kon toeleven. Toen was dat omwille van een knieblessure, deze keer ging het om een ernstiger probleem. “De zomer ging eigenlijk heel goed, tot ik een kleine twee weken voor de start van het seizoen plots te kampen kreeg met een benauwd gevoel op training. Het bleek om een coronabesmetting te gaan. Ik ben daar echt een tijdje heel ziek van geweest”, klinkt het bij de renster van Cyclocross Reds.

“Op een gegeven moment ga je toch weer trainen, maar toen bleek dat de corona-infectie op mijn hartspier was overgegaan. Dus moest ik weer rusten en heb ik weer anderhalve week niet meer kunnen fietsen. Dat is best lastig in de voorbereiding als je goed aan het trainen bent. Je doet er de hele zomer alles aan om klaar te zijn voor de crosswinter, dan is dat natuurlijk extra balen.”

Bovendien lijkt zo’n hartblessure best beangstigend voor een jonge sporter. “Dat klinkt best wel heftig, ja. In eerste instantie voelde ik niets van mijn coronaziekte, dus ben ik voor een tijdje gewoon blijven doorfietsen. Eigenlijk had ik me eerder moeten rustig houden, dan was het misschien niet op het hart overgegaan. Zelf denk je in eerste instantie altijd dat het wel zal meevallen, maar vanaf we van mijn infectie wisten heb ik het op advies van mijn entourage natuurlijk wel rustig aan gedaan”, aldus de Nederlandse crosster.

Worst vecht voor elke plek – foto: Cor Vos

Ook omdat Worst en co geen enkel risico wilden nemen. “Ik koers enorm graag, maar wil niet doodvallen op de fiets. Bovendien volgt er na de sportieve carrière nog een belangrijk deel van het leven. Ondertussen heb ik na een MRI-scan, een echo en andere onderzoeken de zekerheid gekregen dat alles weer in orde is. En gelukkig maar, want het was best even schrikken.”

Nadat ze zeker wist dat ze geen schade meer kon aanrichten, maakte Worst met enige vertraging haar seizoensdebuut op 1 november in de Koppenbergcross. Daar ging het verre van slecht met een vijfde plaats. Het Europees kampioenschap liet ze links liggen voor extra trainingen, om vanaf het weekend Lokeren-Niel weer een volledig programma af te werken. Ook daarin strandt ze telkens in of dicht tegen de top 5.

“Ik ga natuurlijk altijd voor meer”
“Het is lastig te zeggen of dit mijn plekje is in het huidige crosspeloton”, klinkt het bij Worst. “Het ligt allemaal dicht bij elkaar. Op een betere dag kan het misschien beter. Voor nu is dit het, maar ik ga natuurlijk altijd voor meer.”

Kortom, Worst staat bijna terug aan de (sub)top. “Het gaat wel goed, maar die laatste procenten mis ik. Ik ben blij dat ik in veel wedstrijden gewoon een eindje mee kan. Er moet nog iets bij om het de hele cross vol te kunnen houden. Ik heb nog veel ambitie. Als ik in Hamme meerijd, herinner ik me ook dat ik daar ooit heb gewonnen en dat wil je natuurlijk opnieuw. Maar de andere meiden hebben niets voorgehad in die voorbereiding, dat is lastig te vergelijken. Ze zijn nu supergoed en ik moet nog beter worden.”