Bijna een jaar lang keerde tweevoudig wereldkampioen Bart Wellens de veldritsport de rug toe, maar sinds dit seizoen is de sympathieke Kempenaar helemaal terug. Wellens leidt nu Steylaerts-Verona; het derde team van de broers Roodhooft, dat nog in zijn kinderschoenen staat. En vooral op financieel vlak is dat niet altijd evident, geeft Wellens toe in een babbel met WielerFlits. “Achter ons budget staat nu eenmaal een nulletje minder dan bij Telenet-Fidea van Sven Nys of Niels Alberts Crelan-Vastgoedservice.”

Geen Mathieu van der Poel of Wout van Aert onder de hoede van Bart Wellens, wel top-10-veelvraat Gianni Vermeersch, voormalig Duits kampioen Marcel Meisen en elite zonder contract Braam Merlier. Vrij pover voor het project van iemand van het kaliber Bart Wellens, zou je denken, maar het had ook zomaar anders kunnen lopen. “Ik heb altijd gezegd dat ik in onze sport actief wilde blijven. Maar toen ik stopte, had ik er echt genoeg van en heb ik duidelijk gemaakt dat ik even niets met de cross te maken wilde hebben. De interesse van de grotere teams verdwijnt dan snel, je bent sneller vergeten dan je denkt.”

Winnen is winnen
Intussen is alles weer koek en ei tussen Wellens en de veldritsport. “Maar in dat jaar afwezigheid heb ik wel heel veel gemist. Gelukkig zijn er de broers Roodhooft, die mij wegwijs hebben gemaakt in het wereldje van de ploegleiders”, vertelt de ex-renner uit Vorselaar. “In die eerste maanden was het wat zoeken. Alles verliep soms nogal hectisch. Ik heb mij dan proberen te spiegelen aan Danny De Bie en Kris Wouters; ploegleiders waar ik zelf een goede band mee heb gehad. Ik gebruik graag dingen die ik van hen heb geleerd, maar het is toch ook belangrijk dat je uiteindelijk aan alles een eigen touch geeft.”

Een kleinere overwinning in het buitenland is zo veel meer waard dan een dichte ereplaats in België.

En die touch blijkt te werken. Vermeersch reed zich onder de hoede van Wellens in de top-10 van de Wereldbekers in Iowa en Zeven. Meisen deed de West-Vlaming enkel na in eigen land, maar won wel kleinere wedstrijden in de VS, Italië en Tsjechië. “Winnen is winnen”, oordeelt Wellens. “Veel Vlaamse ploegen zien hun renners liever in eigen land om een ereplaats strijden. Ik vind juist dat het aan de teams is om bepaalde renners naar het buitenland te sturen, waar ook mooie crossen op hen liggen te wachten. Een overwinning smaakt zoveel zoeter dan een zevende of achtste plek, al ligt het niveau in Vlaanderen natuurlijk veel hoger. ”

Beperkt budget
Het is nu zaak om de driemansploeg, waar ook dame Maud Kaptheijns deel van uitmaakt, verder uit te bouwen tot een volwaardig veldritteam. Al weigert hij dat overhaast te doen. “Achter mijn budget staat nu een nulletje minder dan bij de ploegen van Sven Nys en Niels Albert. Niet iedereen gooit zijn centen zomaar in het rond, je moet het heel goed kunnen uitleggen om een sponsor te strikken. En dus is het uitkijken wat je doet met elke euro die je binnen krijgt en zaak om dat geld goed te besteden. We willen graag groeien, maar gaan er niet zomaar renners bijnemen puur om de kern kwantitatief uit te bouwen.”

Geen nieuwe renners dus bij Steylaerts-Verona, na de jaarwisseling? “Dat is waarschijnlijk pas voor volgend seizoen. Naast de financiële kwestie, maken de grotere ploegen het ons lastig door bepaalde renners zeer lange contracten aan te bieden. De meeste beloftevolle crossers liggen al lang vast. En de jongens die al iets ouder zijn en meer bewezen hebben zijn vaak te duur voor wat ze nog laten zien”, aldus een eerlijke ex-wereldkampioen, die voor dit seizoen nog één belangrijke ambitie koestert. “Een van onze renners in de top-5 of zelfs op het podium van een TV-cross zien. Dat zou echt heel erg mooi zijn.”