Interview Ben Hermans wil er in zijn laatste koersen van het seizoen nog alles aan doen om zich in de kijker te rijden. De 37-jarige Limburger verlaat aan het einde van het jaar Israel-Premier Tech na een tweede seizoen op rij met weinig koersdagen. Maar dat heeft een goede reden, legt Hermans uit aan WielerFlits. “Ik kom er eindelijk doorheen. Hopelijk kan ik me zo nog verzekeren van een plekje in het peloton in 2024.”

Dan heb je juist je allerbeste benen weer te pakken na anderhalf jaar sukkelen, maar dan loopt het bij je eerste de beste kans weer mis. Stellen dat Hermans er moeilijke maanden heeft opzitten, moet het understatement van de eeuw zijn. “In de Tour de Wallonie ben ik zwaar gevallen, met een heup- en elleboogbreuk tot gevolg. Gelukkig was ik vrij snel terug in orde, maar gek genoeg kreeg ik geen enkele wedstrijd meer op mijn programma, totdat ik vorige week mocht starten in het Circuit Franco-Belge. Ik was eerder klaar om te koersen, maar het paste niet in de visie van de ploeg.”

Long covid
Frustrerend voor de renner die zich door long covid sowieso al weinig had kunnen laten zien. “De gevolgen van die coronabesmetting hebben me ruim anderhalf jaar afgeremd. Het is langzaam verdwenen en pas sinds mei voel ik écht beterschap. Ik moet toegeven dat het mij heeft verbaasd dat zoiets er zo lang kon inhakken. Toen ik mijn vaccinaties kreeg, had ik amper last. Maar wanneer even later het virus zelf me te pakken had, sloeg het enorm fel aan. Ik wist heel zeker dat ik het had, maar toch moest ik koersen. Ik bleef negatief testen, terwijl ik voelde dat het op me zat. Dat heeft me de das omgedaan, denk ik.”

Foto: Cor Vos

Gelukkig zijn die perikelen na lang sukkelen alsnog achter de rug. Begin mei, in Eschborn-Frankfurt, deed de Limburger voor het eerst weer om de prijzen mee. Ook in een sterk bezette Belgium Tour ging het meer dan behoorlijk. “Dan hoop je in de Tour de Wallonië dat stapje richting podium te zetten, maar toen viel ik dus. Fysiek denk ik dat de coronaperikelen achterwege zijn. Op training voel ik mezelf alleszins honderd procent. Alleen heb ik dat in de koers nog niet kunnen tonen, omdat je erin wordt gegooid tegen jongens die goed gerodeerd zijn. Dan wordt het moeilijk om je te bewijzen.”

Niet versleten
De Tour de Hainan, waar Hermans al een knappe derde plaats opeiste in de lastigste rit, en de Japan Cup, worden daarom belangrijke afsluiters van zijn seizoen. “Ik had liever de Italiaanse koersen gereden, maar ik kan er ook in Azië nog het beste van maken. Ik wil aan de mensen tonen dat ik nog niet versleten ben. De lange periodes dat ik er uit heb gelegen, hebben me ademruimte en een hernieuwde motivatie gegeven. Je weet waar je het voor doet.”

Net daarom zou Hermans het doodjammer vinden mocht hij volgend jaar niet meer in het peloton te zien zijn. Bij Israel-Premier Tech blijft hij sowieso niet, en een nieuwe ploeg heeft hij vooralsnog niet gevonden. “Ik heb nog veel ervaring die ik een ploeg kan bijbrengen. Ik snap dat veel ploegen twijfelen, omdat ik zo weinig heb gekoerst, maar ik kan garanderen dat mijn resultaten op training en motivatie hoger zijn dan ooit. Ik denk dat ik nog altijd zelf voor mooie resultaten kan zorgen, want 2021 (waarin hij de Arctic Race of Norway won, red.) is nog niet zo lang geleden. Maar ik wil mezelf ook gerust schikken in een andere rol.”