Bradley Wiggins boekte gedurende zijn carrière tal van grote zeges, maar hij kon daar tijdens en na zijn loopbaan niet altijd van genieten. De Brit leed namelijk aan het ‘impostor syndrome’, dat in het Nederlands het ‘oplichterssyndroom’ genoemd wordt. Mensen die hiermee kampen, hebben het gevoel dat ze hun succes niet verdienen, ondanks externe bewijzen van hun competenties.

In een documentaireserie van de BBC neemt Wiggins de kijker mee naar de dag dat hij geridderd werd, in december 2012. Eerder dat jaar had hij als eerste Brit ooit de Tour de France gewonnen. “De dag dat ik geridderd werd, sloeg het impostor syndrome keihard toe”, begint hij. “Mijn ridderschap viel niet samen met andere atleten, ik stond er vooral tussen militair personeel.”

“Het was een lesje in nederigheid om samen met hen in de rij staan. Militairen die ledematen misten, wilden met me op de foto, maar ik voelde me geen held die dag. Ik vond van mezelf dat ik het niet waard was om tot ridder geslagen te worden.”

Trofeeën en medailles
Ook op andere momenten uitte het impostersyndroom zich, aldus Wiggins. “In 2019 had ik een moeilijke periode. Mijn vrouw had het mentaal zeer zwaar en zelf verloor ik het grotere geheel ook uit het zicht. Ik heb al mijn trofeeën kapotgeslagen.”

De oud-wielrenner doelt daarmee vooral op de awards die hij kreeg, zoals de BBC Sports Personality of the Year-award en zijn aandenken aan zijn ridderschap. “De wielermedailles en trofeeën voor mijn overwinningen heb ik gehouden, maar ze zitten samen ergens in een zak. Ook mijn olympische medailles zitten in een plastic zak.”

• 

  11 dec

  Lees ook Openhartige Bradley Wiggins: "Wielerloopbaan ging voor mij om weglopen van verleden"

  11 dec