Niels Bastiaens

• woensdag 7 april 2021 om 18:02

Interview Brent Van Moer was zowaar de enige pion van Lotto Soudal die vandaag de dertigkoppige waaier haalde in de Scheldeprijs. In afwezigheid van John Degenkolb en Gerben Thijssen bleek de sprint ontlopen een onmogelijke opdracht.

“Ik denk dat ik een goede koers heb gereden”, vertelt een moegestreden Van Moer achteraf. “Als enige renner van mijn ploeg voorin zitten, dat maakt het geen gemakkelijke situatie. Ik was eerst mee met de groep van dertien. Als we daarmee naar de meet waren gegaan, dan was het iets gemakkelijker geweest voor een eenling zoals ik. Toen die tweede groep erbij kwam, met al die rappe mannen van de sprintersploegen, wist ik: hier ga je niet meer van kunnen demarreren en wegblijven tot de finish.”

Toch probeerde Van Moer het nog, op twee kilometer van het einde, van de kop af. “Ik had gehoopt dat er meer demarrages zouden komen. Dan krijg je een andere situatie. Het tempo lag nu gewoon continu te hoog. Maar dat weet je al op voorhand. Ik wist dat ik geen kans ging hebben met mijn aanval, maar je moet het toch proberen. Ik heb er het maximale uitgehaald.”

Van Moer moest in Tirren-Adriatico alleen Würtz Schmidt laten voorgaan – foto: Cor Vos

Geen tijdrijder meer
Van Moer was misschien zelfs het lichtpuntje van Lotto Soudal dit voorjaar. Niet meteen met mooie uitslagen, maar in de Tirreno-Adriatico, Ronde van Vlaanderen en Gent-Wevelgem zagen we hem wel vaak in beeld. “Vooral die tweede plaats in de slotrit van de Tirreno na Mads Würtz Schmidt was echt heel mooi voor mij. Dat heeft enerzijds mezelf vertrouwen gegeven richting deze klassiekers toe, maar ik heb ook in de ploeg een meer beschermende rol afgedwongen.”

Rittenkoersen als Tirreno-Adriatico maken de Antwerpenaar bovendien een beter renner, vindt hij zelf. “Dat is eigenlijk vorig jaar al begonnen in de Vuelta. Ik ben daar zeker een pakje sterker geworden door die koers uit te rijden. Dat voel ik echt tijdens deze klassiekers. Ik durf meer te koersen en mijn troeven op tafel te gooien, zoals vandaag. Het was een mooi einde van een leerrijke periode“, aldus de vicewereldkampioen tijdrijden van Innsbruck bij de beloften.

“Maar dat tijdrijden verdwijnt steeds meer naar de achtergrond voor mij. Ik voel dat ik meer en meer evolueer naar een klassiek renner en dat heb ik dit voorjaar ook meermaals getoond. Met wat minder pech hoop ik volgend jaar nog wat meer te laten zien. Op naar de Vierdaagse van Duinkerke nu. Als die doorgaat ten minste…”