Cameron Meyer en Sarah Roy mogen zich een jaar lang Australisch kampioen op de weg noemen. Meyer wist zijn titel bij de elitemannen te prolongeren, voor Roy is het de eerste keer dat ze de beste is bij de elitevrouwen.

De 34-jarige Roy, die uitkomt voor Team BikeExchange, besloot al vroeg in de wedstrijd haar kaarten op tafel te gooien. Roy wist samen met Lauretta Hanson, Kathryn McInerney, Peta Mullens, Georgia Baker en Matilda Raynolds een vroege vlucht op poten te zetten. Het verschil liep al snel op tot meer dan drie minuten.

De sterke Roy besloot op een gegeven moment om de boel nog wat verder uit te dunnen en de ervaren renster wist samen met Hanson weg te rijden van de overige medevluchters. Met nog drie rondes te gaan was de voorsprong van Roy en Hanson opgelopen tot vijf minuten en een ronde later ging Roy er alleen vandoor.

Sarah Roy, hier op archiefbeeld, pakte de titel bij de vrouwen – foto: Cor Vos

In de slotronde wist Roy het peloton met gemak achter zich te houden en dus mocht ze in Buninyong haar eerste nationale titel vieren. Haar ploeggenote Grace Brown kwam in de finale nog sterk opzetten, maar moest genoegen nemen met de tweede plaats. De aanvalslustige Hanson werd beloond met een bronzen medaille.

“Ik voelde me vandaag ontzettend sterk op de beklimming”, zo vertelde een dolblije Roy na afloop. “Ik heb er niet specifiek voor getraind, maar het is fijn om met zulke goede benen rond te koersen. Ik wilde er vandaag gewoon voor gaan”, aldus Roy, die vorig jaar nog een sterke klassiekercampagne kende in België.

Cameron Meyer – foto: Cor Vos

Tweede opeenvolgende titel voor Meyer 
Bij de mannen wist Cameron Meyer dus zijn nationale titel te prolongeren, maar het ging zeker niet van harte in Buninyong. De renner van Mitchelton-Scott werd namelijk flink onder druk gezet door meerdere concurrenten. Zo speelden Luke Plapp, die zich enkele dagen geleden nog wist te kronen tot Australisch kampioen tijdrijden, en Kelland O’Brien een hoofdrol in de finale.

Na een spectaculaire wedstrijd met veel positiewisselingen begonnen we met een sterke kopgroep van zeven renners aan de laatste kilometers. Ook de absolute finale werd gekenmerkt door vele plottwisten en uiteindelijk wist Meyer zijn wiel als eerste over de streep te drukken. Een jaar na zijn eerste wegtitel bij de profs is het nu weer raak voor de ervaren hardrijder.

“Ik dacht elke ronde dat ik in de penarie zat, dat een tweede titel niet mogelijk was”, zo liet Meyer na afloop weten. “Maar aan het einde kwam Luke Durbridge, de beste ploegmaat die er is, opzetten en die heeft mijn titelkansen weten te redden. Ik rekende in de sprint gewoon op mijn ervaring. Dat heeft denk ik de doorslag gegeven. Dit is echt een mirakel.”