Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Cavendish: “Ben nog steeds gebrand om record Merckx te verbeteren”
Het is tot nu toe nog niet het jaar van Mark Cavendish. Voor de Britse spurtbom staat 2017 vooral in het teken van revalideren: in de eerste seizoenshelft van de Ziekte van Pfeiffer, de komende periode van een in de Tour opgelopen schouderbreuk na de veelbesproken manoeuvre van Peter Sagan in de sprint naar finishplaats Vittel. Toch is Cav er nog altijd van overtuigd dat hij terug kan keren aan de top, zo laat hij weten in een interview met The Times.
Vooral het recordaantal etappezeges in de Tour, met 34 stuks op naam van Eddy Merckx, vormt een drijfveer voor de Brit. De oud-wereldkampioen staat nu op dertig. “Ik ben er nog altijd van overtuigd dat ik de snelste sprinter op aarde ben. Ik had in de afgelopen Tour ook etappes kunnen winnen. Het record van Eddy vormt nu absoluut een doel. Vroeger had ik het nooit voor mogelijk gehouden dat ik in de buurt zou komen, maar het is nu haalbaar. Ik heb iets om voor te vechten.”
Cavendish hoopt op tijd fit te raken voor de wereldkampioenschappen wielrennen in het Noorse Bergen. De wegwedstrijd bij de mannen staat gepland op zondag 24 september.
En jij denkt dat Merckx deze prestaties behaalde op een bruine boterham?
De echte records zijn natuurlijk giro tour en wk in 1 jaar, alle monumenten en bijna alle klassiekers winnen enz
Suggereer ik dat ook maar ergens?
@Mwielerfan
Om het on topic te houden had ik het uiteraard alleen over de Tour-gerelateerde records van Merckx.
Het sterkste is trouwens dat Merckx de Tour maar 7 keer reed (in 1973 vroeg de Tourdirectie hem om een jaartje weg te blijven - beeld je dat maar eens in bij Froome volgend jaar!), en toch 5 keer won en 1 keer tweede werd (1977 werd hij 6de, het typische jaar teveel).
In gemiddeld aantal ritoverwinningen zal hij dan ook nooit door Cav geëvenaard kunnen worden.
Minstens even straf: 7 keer MSR winnen bij 10 deelnames!
Of in de Waalse Pijl deze reeks neerzetten: 1 - 5 - 1 - 1 - 2 - 3 - 4
In Lombardije deze reeks: 2 - 7 - 3 - 4 - 1 - 1 - 2 - 6
Of in L-B-L: 8 - 2 - 1 - 3 - 1 - 1 - 1 - 1 - 6 - 6
En zelfs in Parijs-Roubaix, verrassend genoeg de enige klassieker waar hij elk jaar van zijn loopbaan startte. En dan ook nog eens telkens finishte, met volgend resultaat:
15 - 8 - 1 - 2 - 1 - 5 - 7 - 1 - 4 - 2 - 6 - 11
Ga daar maar eens aanstaan...
Zo goed?
Even wat plagen , moet kunnen , Eddy heeft nooit Parijs -Tours gewonnen, in zijn tijd een echte klassieker.
Milaan - San Remo
Gent – Wevelgem
Ronde van Vlaanderen
Parijs – Roubaix
Waalse Pijl
Luik – Bastenaken – luik
Parijs – Tours*
Ronde van Lombardije*
*)Klassiekers van de vallende bladeren
De Keizer van Herentals “Rik van Looy” ging er prat op dat hij de enigste renner was die de toen bekend staande klassiekers allemaal minstens één keer had gewonnen.
Op een of ander manier zat het Eddy altijd tegen in Parijs – Tours.
Maar met of zonder Parijs – Tours , Eddy is de aller grootste.
In de jaren dat Merckx reed bestond het peloton uit 130 renners. Daarnaast rijdt de huidige generatie veel meer wedstrijden en is m.i. de tegenstand groter.
130, klopt. 130 is toevallig ook de hoogste plek in de eindstand van de Tour die Cav ooit haalde.
Met een peloton van 130 renners had hij, wie weet wel in de top 75 kunnen eindigen!
Ik moet het toegeven: zonder concurrentie de grootste Tour-renner ooit, die Cav.
Die 5 opgaves op 11 deelnames gaan we met de mantel der liefde bedekken. Een detail.
En alles samen zal hij toch wel een kilometer op kop gereden hebben: 30 keer winst, 33 meter kop per overwinning, zoiets zal het wel zijn. Eindeloos veel respect.
Dat van die kleinere pelotons klopt , maar dat van die wedstrijddagen van zijn leven niet , in de tijd reed zowat elke renner van begin februari tot half oktober, specialisten had je bijna niet , Zoetemelk won bijvoorbeeld in 1979 Parijs - Nice , werd ook 4e in Parijs Roubaix , won de Ronde van Spanje , 2e in de Ronde van Frankrijk , winnaar van De Grote Herfst Prijs ( Parijs - Tours dan wel Touirs Parijs in die tijd ) en als toetje Dwars door Lausanne in oktober.
Je kunt het profwielrennen van toen vergelijken met het dameswielrennen van deze tijd, met enkele slokops en nauwelijks specialisatie. Van de 120 deelneemsters wordt de helft gelost in de eerste flauwe bocht, van de resterende 60 gaan er nog eens 40 overboord als het een klein beetje bergop gaat en elke koers blijven in de finale dezelfde 10-20 over met op het eind hetzelfde podium, met hooguit een kleine variatie.
Het zou goed zijn als Cav het record van Merckx breekt, al is het alleen maar om de prestaties van Eddy in het juiste perspectief te plaatsen.
"Je kunt het profwielrennen van toen vergelijken met het dameswielrennen van deze tijd, met enkele slokops en nauwelijks specialisatie (...) in de finale dezelfde 10-20 over met op het eind hetzelfde podium, met hooguit een kleine variatie."
Zulke stellingen moet je staven met feiten.
Ik doe een losse greep in de grabbelton: 1969.
In 1969 won Merckx onder meer P-N, MSR, RvV, LBL en de TdF.
Top 10 MSR: Merckx- De Vlaeminck -Basso - Zandegu - Godefroot - Pijnen - Janssen - Van Coningsloo - Leman - Van Rijkegem
Top 10 RvV: Merckx - Gimondi - Basso - Bitossi - Vandekerckhove - Dancelli - Hoban - Verbeeck - Claes - Spruyt
Top 10 LBL: Merckx - Van Schil - Hoban - Leman - Schepers - Swerts - Gimondi - Verbeeck - Van Springel - In 't Ven
Top 10 P-N: Merckx - Poulidor - Anquetil - Van Springel - Delisle - Janssen - Bellone - Wolfshohl - Pingeon - Vasseur
Top 10 TdF: Merckx - Pingeon - Poulidor - Gimondi - Gandarias - Wagtmans - Vianelli - Agostinho - Letort - Janssen
5 top 10 noteringen (1-1-1-1-1): Merckx
3 top 10 noteringen: Gimondi (0-2-7-0-3), Janssen (7-0-0-6-10),
2 top 10 noteringen: Basso (3-3-0-0-0), Leman (9-0-3-0-0), Verbeeck (0-7-8-0-0), Hoban (0-6-2-0-0-), Van Springel (0-0-9-4-0), Pingeon (0-0-0-9-2), Poulidor (0-0-0-2-3)
1 top 10 notering: 25 overige renners!
Daarenboven zie je hier duidelijk dat Basso, Leman, Verbeeck en Hoban meer van het klassieke werk waren, en Pingeon, Poulidor en Janssen van het rondewerk.
Het enige andere multitalent: Gimondi.
I rest my case.
Massale geregelde aankomsten kwamen zelden voor omdat er veel harder werd gereden net als bij de dames waardoor het peleton al snel verbrokkeld was. Mercxk kon ook sprinten maar kwam meestal alleen aan, waardeloze vergelijking dus.
Ik maak geen vergelijkingen, ik weerleg Xistnc stelling met naakte cijfers.
Uiteraard weet ik dat het wielrennen er in die periode heel anders uitzag, maar de top was wel heel wat breder dan hij beweert, en dat blijkt ontegensprekelijk uit deze cijfers.
Sorry, met vergelijking bedoelde ik dat Cav denkt op gelijke hoogte te komen terwijl ie doodsbenauwd is in de bergen.
Op die manier. Interessant is trouwens waar je schrijft "massale geregelde aankomsten kwamen zelden voor", dat al in de nadagen van Merckx massaal veel massasprinten voorkwamen in de Tour en andere grote rondes.
Zo won Freddy Maertens 8 etappes in de Tour 1976, 13 etappes (!!) in de Vuelta 1977 en 6 etappes in de Giro 1977 tot hij in de negende etappe uitviel...
Al in de vroege jaren 70 waren massasprints in kleinere rittenkoersen trouwens heel gewoon (kijk er maar de erelijst van een Rik Van Linden op na).
Massasprints zijn in de Tour ook iets van alle tijden. Dat gaat met golfbewegingen.
Een interessant geval is de Tour van 1926 (!), toen 10 van de 17 etappes eindigden in een massaspurt. De Tour-organisatie besloot dan maar om in 1927 alle vlakke etappes als een soort ploegentijdritten op te zetten (maar dan wel met een individuele ritwinnaar). Wat uiteraard meespeelde bij deze beslissing was dat 1926 een jaar was zonder Franse ritzege. Nettoresultaat in 1927: 6 Franse ritzeges (waarbij ook de 3 eerste voor de fameuze André Leducq, de man van 25 ritoverwinningen en 2 Tourzeges - ga daar maar eens aanstaan, Cav)
tegenover 15 Belgische...
Wel duidelijk dat jij merckx fan bent btw
Is niet eens zo. Heb Merckx nooit actief meegemaakt, ik sta wel in bewondering voor zijn erelijst, maar nog meer voor zijn grinta en eeuwige wil om te winnen. Echt fan was ik van twee renners uit de jaren 80: Kelly en Criquielion, renners die veel meer dan Merckx "getekend" waren door de wedstrijden die ze nooit konden winnen.
Luik-Bastenaken-Luik voor Criquielion door zwart beest Moreno Argentin, Ronde van Vlaanderen en WK voor Kelly.
Er zijn geen WKs die ik intensiever beleefd heb dan de drie opeenvolgende Ronse 1988 (het drama van Criquielion) waar ik aan de finish stond, Chambéry 1989 (de sprint die Kelly nooit had mogen verliezen) en dan het knotsgekke Belgisch PDM-festival Utsunomiya 1990, met de waarschijnlijk meest tragische figuur uit de Belgische wielergeschiedenis, de droeve ridder Rudy Dhaenens... (Monséré in mijn geboortejaar 1971 was niet tragisch, dat was gewoon volstrekt dramatisch - het vreemde is trouwens dat ik verwekt moet zijn op de dag dat Monséré gestorven is).
Wat een toeval: de Tour werd bij zijn debuut gewonnen door diezelfde Maurice Garin...