Ik fiets altijd solo en heb geen auto, dus ik heb niet zo'n welgevormde mening over de zaak. Ook ik rem af als ik mensen inhaal, bel ruim van tevoren en bedank mensen als ze aan de kant gaan voor mij. Wel kan ik uit eigen ervaring zeggen dat ik op een doodgewone weg, waar je gewoon mag fietsen, vaak genoeg met 80 per uur rakelings wordt ingehaald door 'de petjes' achter het stuur van die auto, ze zonder aanleiding toeteren of uit het raampje schreeuwen. Ben zelfs 1 keer bespuugd zonder dat er ook maar iets was waar ik me achteraf van heb kunnen bedenken dat ik het fout deed.

Net als met de marokkanen, moslims en vluchtelingen; een paar media verhalen of die 2 of 3 negatieve ervaring die je zelf als automobilist met fietsers gehad hebt en mensen hebben hun mening klaar. Wanneer leren mensen nou eens dat een paar anekdotische verhalen nooit een realistisch beeld schetsen van de werkelijkheid. Daarnaast komt ook nog eens de "conformation bias". Als je éénmaal een bepaalde mening hebt, zie je alleen nog wat je wilt zien (asociaal gedrag in fietsers) en ben je blind geworden voor de zich wel gedragende fietser. Als er 99 normale fietsers langskomen slaan je hersenen dit niet op, maar als die 100e wat doet wat niet door de beugel kan, dan valt het ineens wel weer op. Hierdoor wordt je mening nog meer gevormd door deze (onbewust optredende): "Ha, zie je nou wel!", reacties. De arrogantie dat je meent iets te kunnen zeggen over elke wielrenner ter wereld is ronduit lachwekkend.

Rotte appels heb je altijd en overal. Misschien is 30% van de wielrenners wel een rotte appel. Misschien wel 60% of 80%. DAN NOG mag je iemand pas afrekenen op het moment dat die daadwerklijk iets fout doet, in plaats van hier vanuit te gaan en elke klein detail meteen af te schilderen als asociaal gedrag. Conformation bias. Wie een hond wil slaan, vindt altijd wel een stok.