Interview Naast Ben Hermans is Christophe Noppe de enige andere WorldTour-renner die nog op zoek is naar een nieuwe omgeving voor 2025. De 30-jarige Noppe rijdt niet toevallig ook voor Cofidis, en hij heeft er niet het meest fijne seizoen opzitten. Zijn 34 koersdagen liggen aan de lage kant, en dat is niet zomaar, legt Noppe uit aan de microfoon van WielerFlits.

Zoals zo vaak bij renners die in deze situatie belanden, was een blessure de boosdoener. “Alle miserie is voor mij begonnen met een zware val in de E3 Harelbeke. Ik liep daarbij een hersenschudding op, maar had ook pijn aan de knie. De ploeg heeft me daarna heel snel terug opgesteld. Dat was niet goed voor mij, want ik had nog altijd fysieke problemen. Toch heb ik mijn voorjaar nog gerekt tot Parijs-Roubaix en zelfs de Amstel Gold Race, omdat de ploeg in de problemen zat. Ik had veel last, maar ik heb mezelf geforceerd om door te doen omdat ik dacht dat ik daarna rust zou kunnen nemen en alles op mijn gemak laten genezen.”

• 

  4 dec

  Lees ook Ben Hermans voelt einde carrière naderen: "Ik ga geen risico's nemen voor een minimumloon"

  4 dec

Alleen, toen Noppe na zijn welverdiende rustperiode terug begon op te bouwen, merkte hij dat er iets niet koosjer was. “De pijn in mijn knie bleef. We hadden dat een beetje over het hoofd gezien door te veel op die hersenschudding te focussen. Pas dan zijn ze verder beginnen kijken en bleek het allemaal erger dan verwacht. In juni ben ik geopereerd. Dan begon de revalidatie en voor ik het wist was het pas augustus toen ik weer in competitie kwam. Pas in de laatste weken van het jaar voelde ik me weer renner, maar dat was te laat.”

En dan is de renner die amper gekoerst heeft natuurlijk als eerste het kind van de rekening, na zijn tweede jaar bij de ploeg. “Cofidis heeft een heel flauw jaar achter de rug. We worden met 13 renners niet verlengd, omdat ze zowat alles willen veranderen. Heel de performance staff vliegt buiten, het is een heel nieuwe ploeg voor volgend jaar. We waren nochtans goed begonnen in de Franse koersen met Axel Zingle, waar ik elke keer goed mijn werk kon doen. Maar vanaf het voorjaar begon het vierkant te draaien. We waren met 19 renners in ons laatste contractjaar. Dan weet je dat iedereen nerveus wordt en de kopmannen lieten het dan ook afweten. Dan kan je als knecht nog weinig doen. En na mijn valpartij was het helemaal om zeep.”

Noppe na zijn bewuste val in de E3 Saxo Classic – foto: Cor Vos

Zo kreeg Noppe weinig kansen om zichzelf in de kijker te rijden. “Ik heb altijd beseft dat ik niet de man ben die als kopman moet uitgespeeld worden. Ik verlang dat helemaal niet. Maar ik heb wel de capaciteiten om de ploeg bij te staan in de finale, mijn werk te doen en op de juiste momenten voorin te zitten. Ik denk dat ik dat altijd met veel goesting en passie gedaan heb. Ik kreeg ook altijd positieve feedback voor dat werk. Maar in het tweede deel van het seizoen was er gewoon te veel negativiteit.”

Toekomst?
Noppe heeft ook geen manager, waardoor hij momenteel niet met ploegen in gesprek is. Het ziet er naar uit dat na drie jaar Sport Vlaanderen, drie jaar Arkéa-Samsic en twee seizoenen bij Cofidis zijn carrière ten einde gaat komen. “Natuurlijk is het werk niet af. Mocht ik nu het gevoel hebben dat ik het niet kan, te kort kom en naar het kastje van de muur word gereden, dan zou ik nooit willen blijven aanmodderen. Maar het is de manier waarop met die operatie, dat ik het niet terecht vind. Ik probeer er niet te veel over na te denken, aangezien ik er toch niets aan kan veranderen.”

“Daarom doe ik al enkele flexi-jobs, om niet thuis te moeten zitten”, geeft Noppe aan. “Ik doe ook enkele strandraces. Die gaan best goed. Ik doe die wedstrijden puur voor het plezier, maar ik heb wel al in twee van die drie races op het podium gestaan. Het is tof om daar de rest van de winter mee door te gaan. Niet dat ik denk dat ik op die manier nog een contract ga versieren. Jordi Warlop deed het enkele jaren geleden wel, maar hij zat in een andere situatie met het failliet van zijn ploeg.”

Intussen bekijkt de winnaar van de Kustpijl in 2017 hoe hij zijn leven verder wil invullen. “Wat volgt, zien we wel. Ik ga mijn tijd pakken vanaf januari om alles rustig op een rijtje te zetten. Wat wil ik en wat kan ik? Ga ik een opleiding volgen? Misschien wel terug studeren? Of toch iets terug in de koers doen? Ik wil er nu nog niet aan denken, of me in zelfmedelijden wikkelen. Ik moet super dankbaar zijn met de tijd die ik heb gehad als prof. Als jeugdrenner zat het er nooit aan te komen dat ik die carrière ging hebben. Ik ben trots op wat ik bereikt heb, zou natuurlijk graag blijven doordoen. Maar je kunt de tijd niet terugdraaien.”