Cian Uijtdebroeks kon na afloop van het EK tijdrijden voor junioren in Trentino leven met het zilver. “Het was heel zwaar. Het eerste deel loopt wat op en daar zat mijn hartslag al aan 188, terwijl mijn maximum 193 is… Ik wist toen dat het nog een lange rit ging worden”, lacht hij.

“Het was echt lastig. Ik wist dat ik wat achter de tijd van Alec reed, maar ik weet ook dat ik mijn power goed kan uitspreiden tot het einde. Ik kwam ook dichterbij. Maar een langere tijdrit was voor mij wat beter geweest. Op een vlak parcours ben ik blij met een tweede plaats”, concludeert Uijtdebroeks.

“Ik kreeg wel wat informatie door uit de auto, maar ze zeiden niet dat mijn achterstand halverwege 17 seconden was”, grapt hij. “Ik wil die verschillen ook niet altijd horen. Voor mij gaat het er vooral om dat ik een strak tempo blijf rijden, omdat ik niet zo explosief ben.”

Voor Uijtdebroeks was het podium halen het doel. “Het is geweldig om daar nu op te staan. Ook voor het WK tijdrijden ben ik heel gemotiveerd. Dat is ook vlak, maar Alec is er dan weer bij. Ik denk dat we nu moeten gaan werken aan de tijdrit, want ik denk dat ik daarop de meeste kans heb. In de wegwedstrijd heb je wat geluk nodig met alle korte klimmetjes. Daar hebben we echt een harde koers nodig. Maar ik ga mij vooral focussen op de tijdrit.”