Corbin Strong heeft de tweede etappe in de Tour de Wallonie gewonnen. De Nieuw-Zeelander van Israel-Premier Tech was de snelste van een beperkte groep na een chaotische etappe. Hij neemt ook de leiderstrui over van Jordi Meeus.

Op dag twee keerde Saint-Ghislain terug in de Tour de Wallonie. Ditmaal weerklonk er het startschot voor een rit met de eerste aankomst bergop in deze Tour de Wallonie. Het grootste gedeelte speelde zich af in de provincie Namen, waar klimmetjes zoals de Côte de Froidvau en Côte du Président lagen te wachten. In totaal was de rit goed voor zo’n 2.700 hoogtemeters.

Lokale rondjes, daar is de organisatie van deze ronde blijkbaar fan van, want ook nu vonden we daarin het zwaartepunt van de etappe terug. In Ouffet moest immers de Côte de Géromont (1,6 kilometer aan 8,1%) op twaalf kilometer van de streep worden overwonnen. Ook de weg richting Ouffet zelf liep fors op, maar werd niet als helling gecatalogeerd. Het was dus de vraag of dat terrein zwaar genoeg was om de sprinters los te gooien.

De eerste aanval was meteen de goede. Baptiste Veistroffer (Decathlon AG2R), Cole Kessler (Lidl-Trek), Johan Jacobs (Movistar) en Pascal Eenkhoorn (Lotto Dstny) waren de gelukkigen die vooruit mochten rijden. Vooral voor Veistroffer en Kessler was dit een mooie kans, want zij rijden dit seizoen het grootste deel van hun wedstrijden voor de opleidingsploeg van hun WorldTeam.

Eenkhoorn had dan weer een ander doel. De Nederlander wist dat er al vroeg in de etappe een bonificatiesprint lag te wachten in Beaumont, waar hij een eerste zaakje kon doen voor het algemeen klassement. Alleen liet Eenkhoorn zich daar nog vloeren door Veistroffer, waardoor Eenkhoorn het met twee seconden moest doen. Daarna liet de voormalige Nederlandse kampioen zich terugzakken naar het peloton, waar Israel-Premier Tech en Red Bull-BORA-hansgrohe – de ploeg van klassementsleider Jordi Meeus – de controle op zich namen.

De vier leiders – foto: Cor Vos

De drie maakten nooit écht kans om voorop te blijven, te meer omdat het peloton in de finale nog wilden koersen. Meteen op de flanken van de Côte de Geromont nam Natnael Tesfatsion de touwtjes in handen. De Eritreeër maakte de ambities van Lidl-Trek meteen duidelijk: een stevig tempo opleggen en het peloton in verschillende stukken laten breken. Dat lukte hen ook, zeker wanneer kopman Juan Pedro Lopez er even later nog een extra lap op gaf.

Daarmee zat het spel op de wagen. Onder andere Lewis Askey en Samuel Watson (Groupama-FDJ), Corbin Strong en Simon Clarke (Israel-Premier Tech) en ook Mick van Dijke en Per Strand Hagenes (Visma | Lease a Bike) waagden hun kans en leken even met een interessant groepje weg te komen. Maar op de top waren de verschillen nog wat te klein. Andreas Kron (Lotto Dstny) probeerde de kloof te dichten, maar nam misschien iets te veel risico’s en ging in de afdaling tegen de vlakte.

Daarop volgde een ongecontroleerde finale. Lucas Eriksson (Tudor), Alex Kirsch en Lopez (Lidl-Trek), Rune Herregodts (Intermarché-Wanty), Clarke (Israel-Premier Tech), Watson (Groupama-FDJ) en Jon Barrenetxea (Movistar) zetten in de glooiende finale nog een nieuwe vlucht op, maar verder dan tien seconden konden ze nooit nemen. De samenwerking was ook niet ideaal, waardoor Alpecin-Deceuninck, Decathlon AG2R en Bingoal WB orde op zaken konden stellen. Zij brachten een pelotonnetje van zo’n veertig renners terug.

De ploegmaats van Timo Kielich zouden daarna de slotkilometers kunnen controleren, maar de sterkste trein kwam van Israel-Premier Tech, dat alle vertrouwen leek te hebben in Corbin Strong. Clarke bracht de Nieuw-Zeelander in een ideale positie naar de oplopende finish, en Strong hield Emilien Jeannière (TotalEnergies) af. Leider Jordi Meeus was nog wel present in de eerste groep, maar kon niet meedoen voor een topresultaat. Strong, die gisteren al drie boni’s pakte bij een tussensprint, wordt zo de nieuwe leider.