Zeger Schaeken

• woensdag 25 december 2024 om 19:30

Terugblik Het wielerjaar 2024 was er een vol met hoogtepunten. Om het kalenderjaar met een positieve noot te eindigen, delen tien redacteuren van WielerFlits en RIDE Magazine hun persoonlijke hoogtepunten van het afgelopen seizoen. Wat maakten zij zelf mee? Welk moment was bijzonder omdat ze zelf aan het werk waren? Vandaag het verhaal van verslaggever Zeger Schaeken.

Een must have voor alle wielerfans! Met de Black Friday deal van RIDE Magazine haal je het ideale cadeautje voor de feestdagen in huis. Voor slechts € 13,95 ontvang je de najaars- en de winter-editie in jouw brievenbus. Dat betekent meer dan 300 pagina’s aan schitterende wielerverhalen. Wacht niet te lang, want OP=OP. Bestel nu jouw magazines en verzeker je van uren leesplezier.

Het is maandag 1 januari, 10.30 uur en een best mooie dag. Ik ben met de wagen aangekomen in Baal. U weet vast wel wat ik daar doe op 1 januari; naar de cross gaan dus. Met mijn microfoon van WielerFlits in de hand stap ik richting de perszaal naast het Sven Nys Cycling Center. Terwijl ik dat doe, kijk ik met grote ogen naar de hoeveelheid toeschouwers die in diezelfde richting stapt.

Het doet me plezier, die vele toeschouwers. Als kind is crossen mij met de paplepel meegegeven. Mijn familie zit vol met wielerfanaten, zelf heb ik altijd het meest genoten van de cross. Een uur lang alles geven en tot het gaatje gaan, niets mooiers dan dat. Vroeger was ik fan van Niels Albert, vaak de underdog in de strijd met Sven Nys. Dolblij was ik toen Albert in Hoogerheide voor het eerst wereldkampioen werd.

Minder blij word ik als voor de zoveelste keer moet lezen dat er minder toeschouwers naar de cross komen. Ook dit veldritseizoen hoorde je dat een aantal keren. Mijn crosshart bloedt, maar als ik naar Baal wandel, herstelt het. Net zoals in de hele kerstperiode zijn er veel fans op pad om hun favoriete renners toe te schreeuwen. Ik hoor een vader en zoon palaveren over de nakende strijd tussen Mathieu van der Poel en Wout van Aert. ‘Papa, denk je dat Wout een goede dag gaat hebben?’

De twee, zij aan zij – foto: Cor Vos

Van Aert leek in de openingsfase van de veldrit wel degelijk een goede dag te hebben. Ik zag een ijverige Van Aert, die een aantal keren probeerde Van der Poel pijn te doen. De wereldkampioen gaf echter geen kik en bleef in het wiel van zijn eeuwige concurrent zitten. Die momenten leverden weer prachtige foto’s op. De twee tenoren, zij aan zij, bedekt onder modder. Ook als ze mij passeren, geniet ik. Een duel tussen Van der Poel en Van Aert in de cross, mooier wordt het niet.

Een duel is misschien wel een groot woord, want niet veel later maakt Van Aert een slippertje. Van der Poel twijfelt niet en jast ervandoor. De wereldkampioen kent een begenadigde dag en wint uiteindelijk met een kleine twee minuten voorsprong. Een teleurgestelde Van Aert en een immer opgewekte Van der Poel staan mij na afloop te woord. Van Aert zit met zijn hoofd bij de weg. Als hij mocht kiezen, zou hij het liefst Parijs-Roubaix winnen in 2024, zegt hij me. Van der Poel kiest voor olympisch goud. Of dat op de weg is of op de mountainbike, weet hij dan nog niet.

Zowel Van Aert als Van der Poel slagen er niet in om die doelen te behalen het afgelopen jaar. Ze zullen ook elk op een andere manier naar 2024 kijken. Zelf kijk ik met een blij hart naar het afgelopen jaar. En vooral naar die ene 1 januari. Op een dag waarop heel wat mensen wat langer blijven liggen in hun bed, kozen MVDP, WVA en co ervoor om naar Baal te trekken. Dat doen ze niet omdat ze Baal per se nog een keer willen winnen of omdat ze het geld nodig hebben, maar wél uit liefde voor de cross. En dat stemt me gelukkig. De cross leeft!

Was was voor jou als wielerfan persoonlijk hét hoogtepunt van het wielerjaar? Was je bij een koers op locatie of keek je tv op een speciale plek? Bij welk wielermoment sprong je van de bank of moest je gelijk een appje sturen in de groep wielervrienden? Laat het weten in de comments!