Interview Davide Ballerini glunderde tijdens de persconferentie na zijn eerste grote zege. “Hopelijk is dit het begin van een lange carrière met veel mooie successen.” De 26-jarige Italiaan zegt beide voeten op de grond te houden, maar heeft toch één klassieker op zijn voorkeurslijstje staan. “Parijs-Roubaix! Daar droom ik al van sinds ik kind ben.”

“Ik neem mijn hoed af voor al mijn ploegmaats”, toonde Davide Ballerini zich dankbaar. “Het was geen gemakkelijke wedstrijd, maar we zijn er altijd in blijven geloven. Zelf kreeg ik vleugels toen Julian Alaphilippe naast mij kwam fietsen toen hij werd ingelopen na zijn vluchtpoging. “Dit wordt jouw dag, zei hij. Vanaf nu gaan we voor jou werken. Als de wereldkampioen je dat zegt, geloof je nog meer in eigen kunnen.”

“Dit is zonder meer een collectieve overwinning. Tim Declercq verzette bergen werk om de kopgroep niet te ver weg te laten rijden. Julian bleef zich inzetten nadat hij teruggepakt werd. Kasper (Asgreen, red) nam ons op sleeptouw in de finale en Florian (Sénéchal) trok op fabuleuze wijze de sprint aan. Ik moest gewoon uit het wiel komen om het af te maken.”

Dromen
De Italiaan gaf nog eens aan hoe graag hij voor Deceuninck-Quick-Step rijdt. “Als kind keek ik al op naar dit team toen ze de kasseiklassiekers kleurden. Nu win ik zelf een van deze wedstrijden in dat shirt. Het maakt me ontzettend trots. Het is een droom die uitkomt. Dit is nog maar mijn tweede deelname hier. Twee jaar geleden, toen nog bij Astana, kwam ik ten val en haalde ik niet eens het einde.”

Ballerini op het podium als winnaar van Omloop Het Nieuwsblad – foto: Cor Vos

Ballerini won de voorbije jaren al de wegrit op de Europese Spelen in Minsk (2019), een rit in de Ronde van Polen (2020) en twee Italiaanse semiklassiekers (2018), maar pas dit jaar breekt hij helemaal door. Met de Omloop Het Nieuwsblad pakt hij nu zijn eerste klassieke overwinning. “Ik weet hoe moeilijk het is dit soort koersen te winnen. Vorig jaar haalde ik zelfs de selectie niet. Dit is dan ook een belangrijke en emotionele zege.”

Zweven doet hij niet. “Dromen wel”, lacht hij. “Van Parijs-Roubaix! Maar ik houd inderdaad de voeten op de grond. Ik toon nu wat ik kan, maar ik heb nog een hele weg af te leggen. Deze zege zal weinig veranderen aan mijn positie binnen het team. Kijk, vandaag konden we allemaal winnen. Dat maakt het voor ons een stuk gemakkelijker.”