Eindejaarslijstjes In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en wie of wat verdient nog een eervolle vermelding voor 2019? Iedere werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag staat centraal: de beste WorldTour-ploeg van 2019.

AG2R La Mondiale

In 2019 stond alles in het teken van de Tour de France voor AG2R La Mondiale. De ploeg zag grote kansen voor Romain Bardet door de vele hoogtemeters en weinig tijdritkilometers in het parcours. In het voorjaar wilden de Fransen scoren met de Belgische kopman Oliver Naesen.

foto: Cor Vos

Tijdens het voorjaar gingen dus alle ballen op Naesen. Met een tweede plaats in Milaan-San Remo begon het voorjaar van de kasseienspecialist sterk. Ook in Gent-Wevelgem eindigde Naesen op het podium met een derde plaats. Na deze goede uitslagen kwamen de kopzorgen voor de Belg. Hij kampte in aanloop naar de Ronde van Vlaanderen met bronchitis, waardoor hij niet in topvorm aan de start verscheen van Vlaanderens Mooiste. Met een zevende plaats in Vlaanderen en een dertiende plaats een week later in Parijs-Roubaix bleef de grote klassiekeroverwinning, waar Naesen naar op zoek was, dit seizoen uit. Later in het jaar wist de Belg wel de slotrit van de BinckBank Tour te winnen.

De Tour de France was het hoofddoel: Bardet kreeg een parcours op zijn maat en ging vol voor de eindwinst, maar dit liep uit op een grote teleurstelling. In de laatste week trok de frêle klimmer veel in de aanval, met als doel een ritzege en de bolletjestrui. Na een hevig gevecht met Tim Wellens was het Bardet die aan het langste eind trok en de bolletjestrui mee naar huis nam. Door zijn vele aanvallen eindigde de Fransman uiteindelijk als vijftiende in het eindklassement.

Astana

Astana had voor 2019 twee ijzers in het vuur. Miguel Ángel López werd uitgespeeld als kopman voor de Giro d’Italia en de Vuelta a España en Jakob Fuglsang kreeg het kopmanschap in het voorjaar en tijdens de Tour de France.

Fuglsang maakte zijn rol als kopman in het voorjaar helemaal waar. In de Ardennenklassiekers was de Deen samen met Julian Alaphillipe verreweg de sterkste. Zo eindigde hij op het podium van de Amstel Gold Race, Waalse Pijl en Strade Bianche. Als kers op de taart won de Deen Luik-Bastenaken-Luik. Ook in het meerdaagse werk was de 34-jarige renner succesvol: hij won vroeg in het jaar de Ruta del Sol.

foto: Cor Vos

Verder eindigde Fuglsang op het podium van Tirreno-Adriatico en won hij in aanloop naar de Tour de France het eindklassement van het Criterium du Dauphiné. In de Ronde van Frankrijk moest de Deen spijtig genoeg opgeven na twee valpartijen. In het najaar won Fuglsang een rit in de Vuelta en sloot hij zijn seizoen af met een vierde plaats in de Ronde van Lombardije. De Deen noemt het zelf zijn beste seizoen ooit.

López focuste zich dan weer volledig op de grote rondes. In opbouw naar de Giro d’Italia won Superman de Tour Colombia 2.1 en de Ronde van Catalonië. In de Giro kwam de Colombiaan niet helemaal uit de verf en eindigde hij als zevende. In de Vuelta was López lang in verwikkeld in de strijd voor het podium met Tadej Pogačar. Na drie weken koers was het de jonge Sloveen die aan het langste eind trok: hij stond op het podium en won het jongerenklassement. López sloot de Vuelta af op de vijfde plaats.

Alexey Lutsenko was de man met de meeste overwinningen voor Astana. Hij was met tien zeges voor een groot deel verantwoordelijk voor het totaal aantal overwinningen van 37.

Bahrain Merida

Bahrain Merida rekende dit jaar op meerdere renners. Natuurlijk was Vincenzo Nibali de grote kopman, maar ook Sonny Colbrelli en Dylan Teuns kregen deze rol toegewezen. Het absolute hoofddoel was het winnen van de Giro d’Italia met Nibali.

In aanloop naar de Giro koos Lo Squadro voor een aantal meerdaagse wedstrijden. In Tirreno-Adriatico speelde de Italiaan geen rol van betekenis, maar in de Tour of the Alps liet Nibali zien goed in vorm te zijn. Naast de meerdaagse wedstrijden reed de 34-jarige renner naar de achtste plaats in Milaan-San Remo en Luik-Bastenaken-Luik. Na een hevige strijd met Richard Carapaz en Primož Roglič eindigde Nibali na drie weken als tweede in de Giro. Verder won de Siciliaan nog een rit in de Tour.

foto: Cor Vos

Naast Nibali won ook Dylan Teuns een etappe in de Tour. De Belgische klimmer kwam als eerste boven op La Planche des Belles Filles. Verder won Teuns een etappe in het Criterium du Dauphiné en droeg hij een dag de rode leiderstrui in de Vuelta. Bahrain Merida sloot het seizoen af met zestien zeges.

BORA-hansgrohe

Wie BORA-hansgrohe zegt, zegt Peter Sagan. De Slowaak is de grote ster van de ploeg en vaak de grote slokop qua aantal zeges. Dit jaar was dat toch anders. In totaal kwam 47 keer iemand van BORA-hansgrohe als eerste over de streep, met Pascal Ackermann en Sam Bennett als veelvraten.

Het seizoen 2019 was niet dat van Sagan. De drievoudig wereldkampioen kende een mager jaar vergeleken met voorgaande seizoenen. De Slowaak mocht in totaal vier keer juichend over de streep komen. Hij won ritten in de Tour Down Under, Ronde van Californië, Ronde van Zwitserland en de Tour de France. Een zege in een eendagswedstrijd bleef uit. In het najaar toonde Sagan nog een goede vorm, met een aantal dichte ereplaatsen in Canada en op het WK in Yorkshire.

foto: Cor Vos

Niet Sagan, maar Ackermann was de succesvolste renner binnen de ploeg. De Duitser won in totaal dertien wedstrijden, waarvan twee ritten in de Giro d’Italia. Verder won hij onder meer de eendagswedstrijd Eschborn-Frankfurt en twee ritten in de Tour of Guangxi. Naast Ackermann kon BORA-hansgrohe ook rekenen op Sam Bennett. De Ier won onder andere drie ritten in de BinckBank Tour en twee ritten in de Vuelta a España. Ook was hij succesvol in Parijs-Nice en het Criterium du Dauphiné.

Naast de sprints was de ploeg ook succesvol in het meerdaagse werk. Zo greep Emanuel Buchmann net naast het eindpodium in de Tour de France. Verder reed Maximilian Schachmann een uitstekend voorjaar, met als uitschieters zijn ritzeges in Ronde van het Baskenland en een derde plek in Luik-Bastenaken-Luik.

CCC

Bij de Poolse CCC-ploeg was het voornamelijk uitkijken naar Greg Van Avermaet. De olympisch kampioen was afgelopen seizoen de absolute kopman binnen de ploeg.

foto: Cor Vos

Van Avermaet reed een degelijk voorjaar met een reeks ereplaatsen in de Vlaamse klassiekers, maar een klassiekeroverwinning bleef uit. De Belg won dit jaar drie koersen, met als grootste overwinning de Grand Prix de Montréal in het naseizoen. Van Avermaet was met zijn drie overwinningen de zegekoning binnen de ploeg, die in totaal zes keer aan de champagne mochten dit seizoen.

Patrick Bevin was verantwoordelijk voor twee van de zes zeges. De Nieuw-Zeelander won het nationaal kampioenschap tijdrijden en de tweede etappe in de Tour Down Under. De zesde en laatste zege kwam op naam van de ploeg tijdens de Hammer Series in Stavanger.

Deceuninck Quick Step

Net als vorig jaar is Deceuninck-Quick Step de ploeg met de meeste overwinningen. Julian Alaphilippe en Elia Viviani waren de grote veelvraten, maar ook Remco Evenepoel trok de nodige aandacht.

Het seizoen 2018 evenaren leek bijna onmogelijk, maar de ploeg van Patrick Lefevere heeft het toch voor elkaar gekregen. Met 68 overwinningen mag de Belgische sterrenformatie zichzelf opnieuw zegekoning noemen. Julian Alaphilippe was de renner met de meeste overwinningen. In totaal kwam de Fransman twaalf keer met zijn handen in de lucht over de streep. De mooiste zege was die in Milaan-San Remo. Later in het jaar maakte Alaphilippe veel indruk tijdens de Tour de France, waar hij twee ritzeges boekte en als vijfde eindigde in het eindklassement.

foto: Cor Vos

De andere slokop binnen de ploeg was sprinter Elia Viviani. De Italiaan zorgde ervoor dat zijn ploeg in ieder geval tien keer aan de champagne mocht. Viviani won onder meer een rit in de Tour de France en het Europees kampioenschap in Alkmaar. Verder won hij vroeg in het jaar in de Tour Down Under en Tirreno-Adriatico. Na het EK was Viviani ook de sterkste in de Cyclassics Hamburg.

Naaste deze twee veelvraten won Deceuninck-Quick-Step nog veel andere mooie koersen. Zo maakte Remco Evenepoel de hoge verwachtingen meer dan waar met zeges in onder meer de Clásica San Sebastián en het EK tijdrijden. Daarnaast pakte hij zilver op het WK tijdrijden. Ook Fabio Jakobsen liet zich zien dit seizoen: hij debuteerde in een grote ronde tijdens de Vuelta, waar hij twee ritten op zijn palmares bijschreef.

Dimension Data

Zeven overwinningen. Best weinig voor een ploeg van het kaliber Dimension Data. Met renners als Michael Valgren, Edvald Boasson Hagen, Mark Cavendish en Giacomo Nizzolo beschikt de Zuid-Afrikaanse formatie over veel kwaliteit, maar dat heeft zich niet uitbetaald in zeges.

foto: Cor Vos

Boasson Hagen en Nizzolo waren met z’n tweeën goed voor zes van de zeven overwinningen. Zo won de Noor een rit in de Ronde van Valencia, de Ronde van Noorwegen en het Criterium du Dauphiné. Daarmee tekende hij ook meteen voor de grootste zege van de ploeg dit seizoen.

Nizzolo boekte zijn zeges in kleinere rittenkoersen, zoals de Ronde van Oman. Verder won hij een rit in de Ronde van Slowakije en de Ronde van Burgos. De zevende zege van de ploeg staat op naam van Amanuel Ghebreigzabhier. De Eritreeër werd nationaal kampioen van zijn land in het tijdrijden.

EF Education First

Met Rigoberto Urán, Sep Vanmarcke en Michael Woods had EF Education First drie goede kopmannen voor 2019. Toch kwamen veel zeges van andere renners.

foto: Cor Vos

In totaal won de Amerikaanse formatie zeventien koersen, waarvan zes deel uitmaakten van de WorldTour. Zo zegevierde Sep Vanmarcke in de Bretagne Classic, maar boekte de ploeg ook ritzeges in de Ronde van Zwitserland, Paris-Nice en de Ronde van Spanje. De grootste overwinning van allemaal werd behaald in de… Ronde van Vlaanderen, die verrassend werd gewonnen door Alberto Bettiol.

EF Education First sloot het seizoen ook goed af. Zo wist Michael Woods Milaan-Turijn op zijn naam te schrijven en won Daniel McLay de tweede etappe van de Tour of Guangxi.

Groupama-FDJ

Thibaut Pinot en Arnaud Démare, zij waren de speerpunten van Groupama-FDJ dit seizoen. Beide renners schreven vijf overwinningen bij in 2019, net als de andere Franse sprinter Marc Sarreau. Deze drie renners waren goed voor vijftien van de 24 zeges.

foto: Cor Vos

Pinot ging dit jaar vol voor de Tour de France. In de aanloop liet Pinot zijn goede vorm zien met winst in een etappe en het eindklassement in de Tour de l’Ain. Tijdens de Tour toonde de kopman opnieuw een uitstekende vorm. Vooral in de Pyreneeën maakte hij een goeie indruk, met als hoogtepunt zijn winst op de Tourmalet. Pinot leek op koers te liggen voor een podium, maar stapte in de Alpen plotseling af met een spierblessure.

Démare boekte pas in de Giro d’Italia zijn eerste overwinning. Daarmee was dat ook gelijk zijn grootste overwinning. Verder schreef de sprinter nog een aantal zeges in kleinere koersen op zijn naam. Datzelfde deed de jonge Marc Sarreau, hij won onder andere een rit in de Ster van Bessèges en schreef Paris-Bourges bij op zijn erelijst. In totaal boekte Groupama-FDJ dit seizoen 24 zeges.

Jumbo-Visma

Van Valencia tot de Chrono des Nations: Jumbo-Visma was het hele seizoen succesvol en nadrukkelijk aanwezig. Met Dylan Groenewegen had de Nederlandse formatie ook de meest succesvolle renner van dit seizoen in de ploeg. Verder was Primož Roglič ook belangrijk voor de ploeg, met tien zeges.

Groenewegen boekte al vroeg in het seizoen zijn eerste zeges. Zo was de Amsterdammer succesvol in de Ronde van Valencia, de Ronde van de Algarve en Paris-Nice. In de Tour de France viel zijn droom van de gele trui letterlijk in duigen. Tijdens de eerste rit ging Groenewegen anderhalve kilometer voor de streep onderuit. In de zevende etappe wist de Amsterdammer zijn felbegeerde ritzege in de Tour alsnog mee te pikken.

foto: Cor Vos

De Ronde van Frankrijk was voor Jumbo-Visma sowieso een heel groot succes. Steven Kruijswijk eindigde als derde in het algemeen klassement, Mike Teunissen won de openingsrit en droeg de gele trui, de ploegentijdrit werd gewonnen en Wout van Aert schreef de rit naar Albi op zijn naam. Diezelfde Van Aert won in aanloop naar de Tour ook nog twee ritten in het Criterium du Dauphiné.

Na Groenewegen was Roglič het meest succesvol binnen de ploeg. De Sloveen focuste zich dit jaar helemaal op de Giro d’Italia en de Vuelta a España. In voorbereiding op deze doelen schreef de voormalig schansspringer onder meer Tirreno-Adriatico en de Ronde van Romandië (waar hij drie ritten won) op zijn naam.

Na drie weken koersen door Italië stond Roglič weliswaar op het podium, maar niet als winnaar. De Sloveen eindigde als derde en stak onderweg twee ritzeges (lees: tijdritten) op zak. Na de Giro zagen we Roglič pas weer terug in de Vuelta. De Sloveen heerste drie weken lang en mocht de Vuelta dan ook op zijn palmares bijschrijven. In totaal won de Nederlandse ploeg 51 keer.

Katusha-Alpecin

Het laatste seizoen van Katusha-Alpecin mag gerust slecht genoemd worden. De ploeg, met renners als Ilnur Zakarin en Marcel Kittel, boekte maar vijf overwinningen. Zakarin en Kittel wisten allebei één zege te boeken. De Duitser is inmiddels gestopt als professioneel wielrenner.

foto: Cor Vos

De Russische kopman van de ploeg boekte zijn ritzege in de Giro. In de dertiende rit sloeg hij toe vanuit de lange vlucht. Op Ceresole Reale wist hij de Spanjaarden Mikel Nieve en Mikel Landa ruim achter zich te houden.

Kittel boekte zijn zege vroeg in het seizoen op Mallorca, waar hij de Belg Timothy Dupont versloeg. Andere zeges kwamen van Rick Zabel, Alex Dowsett en José Goncalves.

Lotto Soudal

Bij Lotto Soudal rekende men vooral op kopmannen Caleb Ewan, Tim Wellens, Tiesj Benoot en Thomas De Gendt. Dat bleek geheel terecht. Dit viertal was samen goed voor achttien van de 23 zeges van de ploeg.

Ewan was met tien zeges de koploper. De kleine Australiër won dit jaar onder andere twee ritten in de Giro d’Italia en een rit in de UAE Tour. Toch was het in de Tour de France waar Ewan liet zien een van de beste sprinters van de wereld te zijn. Na twee eerdere ritzeges sloot hij de ronde af door Dylan Groenewegen te kloppen in een majestueuze sprint op de Champs-Elyseés. Voor de Australiër was het zijn derde ritzege, waarmee hij zich met recht de beste sprinter van de Ronde van Frankrijk mocht noemen.

foto: Cor Vos

Naast Ewan was ook Wellens verantwoordelijk voor een flink deel van de zeges. De Belg was al vroeg in het seizoen op dreef met overwinningen in de Ruta del Sol. De grootste zege van Wellens was de vierde rit van de BinckBank Tour, met aankomst in Houffalize.

Verder was ook De Gendt weer veelvuldig in de aanval te zien, en met succes. De 32-jarige Belg won in het voorjaar de eerste rit van de Ronde van Catalonië na een lange vlucht, maar vooral zijn ritzege in de Tour was indrukwekkend. Na een lange dag in de vlucht kon hij de jagende Thibaut Pinot en Julian Alaphilippe net achter zich houden in Saint-Étienne.

Mitchelton-Scott

De Australische Mitchelton-Scott-ploeg kende een uiterst succesvol seizoen. Mede door Matteo Trentin, maar ook de gebroeders Yates reden naar meerdere successen voor de ploeg. Naast deze drie renners was ook Daryl Impey belangrijk voor een deel van de overwinningen.

Trentin reed als Europees kampioen veelvuldig in beeld, maar leek zijn killersinstinct enigszins kwijt te zijn. De Italiaan koerste heel attractief, wat hem misschien wel een aantal zeges heeft gekost. Desalniettemin wist Trentin toch nog vijf keer als eerste over de meet te komen. De 30-jarige Italiaan was vroeg sterk in de Spaanse voorjaarskoersen, met onder meer twee ritzeges in de Ruta del Sol. Zijn grootste overwinning van het seizoen was een ritzege in de Tour de France.

foto: Cor Vos

Over het algemeen was de Tour een groot succes voor de Australische ploeg. Naast Trentin waren ook Simon Yates en Daryl Impey succesvol: zo won Yates twee bergritten in de Pyreneeën en was Impey de sterkste in Brioude na een lange vlucht. Yates en Impey konden eerder in het seizoen ook al juichen. Zo won de Brit een rit in Parijs-Nice en schreef de Zuid-Afrikaan de Tour Down Under nogmaals op zijn naam.

Naast Simon was ook Adam Yates belangrijk voor de ploeg. Een goed eindklassement in de Tour mislukte weliswaar, maar Adam was in het voorjaar op stoom. Hij schreef een rit in de Ronde van Catalonië en de Ronde van het Baskenland op zijn palmares bij. Na de Tour wist Adam nog een etappe en het eindklassement van de CRO Race op zijn naam te schrijven. Dat betekende de 35ste en laatste zege van de ploeg in 2019.

Movistar

Nairo Quintana, Mikel Landa, Richard Carapaz en Alejandro Valverde. Movistar kon dit seizoen bouwen op een ijzersterke selectie, met vier kopmannen. In de Tour en de Vuelta bleek de ploegentactiek weer als vanouds onhandig, maar in de Giro liep de ploeg mooi weg met de eindzege.

Alle ogen waren aan het begin van dit seizoen gericht op wereldkampioen Valverde. El Imbatido kende een lastige periode tijdens de Ardennenklassiekers, waar hij niet helemaal uit de verf kwam. Eerder in het seizoen won Valverde een rit in de UAE Tour, maar daarna stond hij tot juni droog. Had de Spanjaard dan toch last van de vloek van de regenboogtrui?

foto: Cor Vos

In de Tour reed de wereldkampioen enigszins onzichtbaar rond. Pas na de Ronde van Frankrijk raakte de 39-jarige Spanjaard op dreef. Een zege bleef echter uit, tot de Vuelta. Daar won Valverde de zevende rit en eindigde hij als tweede in het algemeen klassement. Verder eindigde hij als runner-up in de Ronde van Lombardije.

Waar Valverde een ietwat minder jaar kende, was 2019 een geweldig seizoen voor Richard Carapaz. De klimmer maakte heel veel indruk tijdens de Giro d’Italia. Hij schreef twee ritten op zijn naam en mag zichzelf de eerste Ecuadoraan noemen met een eindzege in een grote ronde. Verder stelde Nairo Quintana teleur, zeker als je kijkt naar de klassementen. Toch redde de Colombiaan zijn seizoen met ritzeges in de Tour en in de Vuelta.

Team Ineos

De Tour de France, Paris-Nice en de Ronde van Zwitserland. Wat hebben deze koersen gemeen? Ze zijn in 2019 alle drie door dezelfde renner gewonnen. Egan Bernal heeft aangetoond dit seizoen de beste klassementsrenner van Team Ineos te zijn. Naast Bernal waren ook renners als Tao Geoghegan Hart, Dylan van Baarle en Pavel Sivakov belangrijk voor de 26 overwinningen die de ploeg dit seizoen boekte.

foto: Cor Vos

Bernal bevestigde dit jaar wat na het seizoen van 2018 over hem werd gezegd. De klimmer van Team Ineos is de eerste renner uit Colombia die de Tour de France op zijn palmares heeft staan. Naast de Tour waren er dus nog eindzeges in Paris-Nice en de Ronde van Zwitserland. In Zwitserland boekte de gevleugelde klimmer ook nog een ritzege. Bernal was in het najaar nog de beste in de eendagskoers Gran Piemonte. Al met al een geweldig jaar dus voor de pas 22-jarige Colombiaan.

Ook de jonge Rus Pavel Sivakov heeft dit seizoen van zich laten gelden. Hij won een rit en het eindklassement in de Tour of the Alps, hij eindigde op zijn Haimar Zubeldia’s als negende in de Giro d’Italia en schreef de Ronde van Polen bij op zijn palmares. Verder wisten ook Tao Geoghegan Hart en Iván Ramiro Sosa hun overwinningen mee te pikken in de kleinere koersen. De Nederlanders Dylan van Baarle en Wout Poels zorgen ook voor succes: zij wonnen allebei een rit in het Criterium du Dauphiné.

Team Sunweb

Waar 2017 en 2018 twee topjaren waren voor Team Sunweb, mag 2019 gerust een pechjaar genoemd worden. Kopmannen Tom Dumoulin, Wilco Kelderman, Michael Matthews en Søren Kragh Andersen kwamen allemaal hard ten val gedurende het seizoen. Bij Dumoulin was het zelfs zo erg dat zijn seizoen compleet in het water viel.

foto: Cor Vos

De zeges kwamen voornamelijk van andere renners. Toch wist Matthews voor drie overwinningen te zorgen. Hij won twee ritten in de Ronde van Catalonië en zegevierde in de Grand Prix van Québec. Een andere snelle man die belangrijk was voor de ploeg dit seizoen was Cees Bol. De Noord-Hollander won vroeg in het seizoen Nokere Koerse en was later nog trefzeker in de Ronde van Californië en de Ronde van Noorwegen.

Verder zorgde Nikias Arndt voor een ritzege in de Vuelta a España en Chad Haga schreef de slottijdrit van de Giro d’Italia op zijn naam. Team Sunweb kwam dit seizoen tot een schamele negen zeges.

Trek-Segafredo

De Ronde van Lombardije, een rit in de Giro d’Italia en twee dagen geel in de Tour de France. Trek-Segafredo mag terugkijken op een redelijk seizoen, met in totaal elf zeges.

foto: Cor Vos

Bauke Mollema is elk jaar wel goed voor een overwinning, maar dit jaar leek het erop dat hij zonder zege zou komen te zitten. Tot de dag van de Ronde van Lombardije. Op een kleine twintig kilometer sprong de Groninger weg bij de andere favorieten en die zouden hem pas weer na de finish terugzien. Mollema sloot zijn seizoen een week later af met de Japan Cup, en hij deed dat in stijl door deze koers te winnen.

Ook Giulio Ciccone was een lichtpuntje voor de ploeg. In de Giro d’Italia wist hij naast het bergklassement ook nog de rit over de gevreesde Mortirolo te winnen. In de Tour de France was de Italiaanse klimmer ook dichtbij ritwinst: op La Planche des Belles Filles moest hij het na een tweestrijd afleggen tegen Dylan Teuns. Wel hield hij er de gele trui aan over, waar hij twee dagen in mocht rondrijden. In het najaar was naast Mollema ook Mads Pedersen goed in vorm, met als kers op de taart de wereldtitel in Yorkshire.

UAE Emirates

Afgelopen seizoen boekte UAE Emirates liefst 29 overwinningen, waarvan acht kwamen van een 20-jarig supertalent. Neoprof Tadej Pogačar was de zegekoning binnen de ploeg. Dat is bewonderenswaardig te noemen, aangezien de ploeg ook beschikt over snelle mannen als Alexander Kristoff en Fernando Gaviria.

foto: Cor Vos

Pogačar maakte al vroeg in het seizoen indruk met een ritzege en de eindwinst in de Ronde van de Algarve. Daarna won de Sloveen ook een rit en het eindklassement in de Ronde van Californië, maar het hoogtepunt kwam in de Vuelta a España. Pogačar had een valse start in de ploegentijdrit, maar kwam daarna op stoom. Aan het einde van de Vuelta had hij drie ritten op zijn naam staan en mocht hij als derde mee op het eindpodium. Zijn derde plek bezorgde hem ook de winst in het jongerenklassement.

Naast Pogačar waren Kristoff en Gaviria belangrijk voor een groot deel van de zeges. Gaviria boekte onder meer ritzeges in de UAE Tour, de Giro d’Italia en de Tour of Guangxi. In totaal was de snelle Colombiaan goed voor zes overwinningen. Kristof tekende voor zeven zeges dit seizoen, met als hoofdprijs de winst in Gent-Wevelgem. De sterke Noor wist ook nog als derde te eindigen in de Ronde van Vlaanderen.