De Brabantse Pijl is anno 2024 de perfecte overgang tussen de kasseiklassiekers en de heuvelkoersen, maar in het verleden was dit lang niet altijd het geval. WielerFlits neemt je mee in de historie van de Brabantse Pijl.

Wie Brabantse Pijl zegt, denkt tegenwoordig meteen aan het heuvelachtige parcours rond Overijse en Leuven, maar dat is lang niet altijd het geval geweest. Vanaf de eerste editie in 1961, die een prooi was voor de legendarische Parijs-Roubaix-winnaar Pino Cerami, was Alsemberg namelijk decennia lang de thuishaven van deze semiklassieker.

Hellingen als de Bruine Put en (u raadt het nooit) de Alsemberg rammelden het deelnemersveld vaak compleet uit elkaar en leverden mooie winnaars als Jan Janssen, Herman Van Springel, Eddy Merckx, Johan De Muynck, Freddy Maertens, Roger De Vlaeminck, Adrie van der Poel, Michele Bartoli en Johan Museeuw op. Grotendeels Belgische triomfen dus: van de 60 edities gingen er 38 naar een thuisrijder, waarvan slechts zes sinds de eeuwwisseling.

Edwig van Hooydonck wint op de Alsemberg zijn vierde Brabantse Pijl – foto: Cor Vos

Maar de strafste van allemaal is toch Edwig Van Hooydonck. De tweevoudig winnaar van de Ronde van Vlaanderen had blijkbaar ook een abonnement op overwinningen in de Brabantse Pijl. In 1987 (op amper 20-jarige leeftijd), 1991, 1993 én 1995 triomfeerde hij op de Alsemberg. Alleen Johan Capiot, Johan Museeuw en later Oscar Freire kwamen enigszins in de buurt van de Bosberg-specialist met drie trofeeën.

Vanaf 2004 kwam er een eind aan het alleenheerserschap van Alsemberg. Drie jaar lang zou de start niet ver van de luchthaven van Zaventem liggen, om daarna naar Leuven te verhuizen. Om die reden deed de Brabantse Pijl vanaf de eeuwwisseling ook meer het gebied ten zuidoosten van Brussel aan. De gekende lokale ronde in Alsemberg zou wel nog het gezicht van de finale blijven.

Tot dan was de Brabantse Pijl een koers waar de renners die hun pijlen richtten op de kasseiklassiekers vaak schitterden. De wedstrijd werd op de zondag voor de Ronde van Vlaanderen gereden en was voor velen dus een ideale voorbereiding op Vlaanderens Mooiste. Vanaf de (niet onbesproken) overname door Flanders Classics in 2010 gingen zowel de datum als de aankomstplaats op de schop. Sindsdien heeft de klassieker een UCI-status van 1.Pro.

Philippe Gilbert was een van de eerste winnaars in Overijse – foto: Cor Vos

De koers zou voortaan op de woensdag na Parijs-Roubaix gereden worden en moest de perfecte overgang vormen tussen de kasseiklassiekers en de heuvelklassiekers. Daarom tekende Flanders Classics een lokale omloop uit in Overijse, de toenmalige woonplaats van voorzitter Wouter Vandenhaute. Op de IJskelderlaan kwamen ze zelfs langs zijn huis voorbij. De Hagaard en het Schavei zijn nu de lastige heuvels met dienst, terwijl de Hertstraat en sinds 2020 ook de Moskesstraat de kasseispecialisten doen stralen.

Laatste tien winnaars Brabantse Pijl
2O23: Dorian Godon
2022: Magnus Sheffield
2021:  Tom Pidcock
2020:  Julian Alaphilippe
2019:  Mathieu van der Poel
2018:  Tim Wellens
2017:  Sonny Colbrelli
2016:  Petr Vakoč
2015:  Ben Hermans
2014:  Philippe Gilbert