Anna van der Breggen: beloftentitel tijdrijden in 2012, elitetitel wegrit in 2016, elitetitel tijdrijden in 2020
 Ellen van Dijk: beloftentitel tijdrijden in 2008 en 2009, elitetitel tijdrijden in 2016, 2017, 2018, 2019, elitetitel wegrit in 2021
 Marianne Vos: beloftentitel wegrit in 2006 en 2007, elitetitel wegrit in 2017
 Lorena Wiebes: juniorentitel wegrit in 2017, elitetitel wegrit in 2022

Als we de podia van de wegritten voor junioren en de beloften nog eens wat beter bestuderen, zien we helemaal een mooie mengeling van rensters die kunnen zeggen dat ze het gewoon prima hebben gedaan en rensters die zelfs in de hoofden van de grootste kenners al wat zijn weggedeemsterd. Een medaille pakken bij jeugd-EK’s is dus leuk, maar het geeft beslist geen garanties op een lange, succesvolle carrière. Daar kunnen de rensters die het in de jeugdcategorieën net iets minder doen zich weer aan optrekken.

Het eerste EK voor eliterensters vond plaats in Bretagne. Die eerste keer werden de wedstrijd voor beloften en eliterensters gecombineerd, waardoor de nummer twee, Katarzyna Niewiadoma, toch een trui in ontvangst mocht nemen. Gelukkig werd dit een jaar later rechtgetrokken (daar kan het WK dus nog een beste punt aan zuigen). De strijd om de titel — herstel: titels — kwam aan op de laatste beklimming van de Côte de Cadoudal. Van der Breggen ging door op het elan van de door haar gewonnen olympische wegwedstrijd en ze wist iedereen af te troeven in Plumelec.

Herning was niet per se het meest inspirerende decor voor een wielerkampioenschap, maar bij de vrouwen was het toch een leuke strijd om de titel. Het werd geen massasprint, al deden de nummers een en twee anders vermoeden: Marianne Vos was in deze editie angstgegner Giorgia Brozini te snel af. Een jaar later mocht de Italiaanse ploeg in Glasgow wel juichen: de geslepen, uitgenaste Marta Bastianelli slaagde erin de Nederlandse hegemonie te doorbreken na een finale waar nog lang over werd nagepraat.

In de daaropvolgende jaren stelde de Nederlandse equipe orde op zaken en ging de sterrentrui achtereenvolgens naar Amy Pieters, Annemiek van Vleuten, Ellen van Dijk, Lorena Wiebes en Mischa Bredewold, vaak na een leuk robbertje vechten met de Italiaanse ploeg. Het Nederlandse powerplaywielrennen pakt op EK’s heel vaak goed uit, maar garanties zijn er natuurlijk nooit en vragen over het rijden van de selectie zijn er eigenlijk altijd, of dat nu terecht is of niet.

Dat het vanuit Nederlands perspectief ook weleens mis kan gaan, is nu net de charme van zo’n kampioenschap. Want als je alleen maar een titel even op hoeft te halen, alsof het een pakje halfvolle braadboter in de supermarkt is, is er ook geen klap aan. En ‘gewoon even het goud ophalen’ zit er ook dit jaar absoluut niet in. Want het EK mag dan veel Nederlandse winnaressen opleveren, garanties zijn er nooit. Het blijft wielrennen.

De EK-wegrit voor elite vrouwen is dit jaar op 14 september 2024.