Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Eindejaarslijstjes: De meest memorabele chasse patate van 2016
De wielerwereld is in gedachte al bij het nieuwe wedstrijdseizoen. WielerFlits blikt heel de maand december terug op het wielerjaar 2016. Iedere dag een nieuwe terugblik en poll. Vandaag: De meest memorabele gestrande aanvallen van 2016.
Tom Dumoulin en Tony Martin in Eneco Tour
(vanaf 18:00 min.)
In tijdritten zijn ze grote concurrenten van elkaar. In de vierde etappe van de Eneco Tour waren ze voor even elkaars bondgenoot.
Voor Dumoulin was de Eneco Tour niet zijn fijnste koersweek van het jaar. In de tijdrit in Breda kon de Limburger geen rol van betekenis spelen (veertiende op twintig seconden van winnaar Rohan Dennis) en in de vierde rit belandde hij samen met Tony Martin in een typische chasse patat. De twee tijdrijders probeerden het gat op twee Astana-renners te overbruggen, maar kregen het gat nooit gedicht.
Julien Alaphilippe en Tony Martin in Tour
foto: Sirotti
Een maand eerder raakte Martin al min of meer verstrikt in een soort chasse patat. In de zestiende etappe, met aankomst in Bern, koos de Duitser voor een koppeltijdrit met zijn Etixx-Quick-Step-ploegmaat Julien Alaphilippe. Hoewel ze weliswaar in de aanval reden, waren ze een speeltje voor het peloton.
Na een beginfase waarin snoeihard werd gereden, wist het tweetal urenlang voorop te blijven. Terwijl de snelheid niet onder de 47 kilometer per uur zakte, liepen verschillende pogingen van achtervolgers om het gat te overbruggen op niets uit.
Door het snoeiharde tempo van Martin werd die dag tien minuten op het snelste tijdschema ingelopen. En pas op dertig kilometer van het einde werd duidelijk dat de indrukwekkende aanvalspoging niet zou standhouden. Als dank voor hun urenlange aanval kregen beide renners die dag, bij hoge uitzondering, beiden de prijs voor de strijdlust.
Jérôme Cousin in Ronde van Luxemburg
foto: Sirotti
In de spannende slotrit van de Ronde van Luxemburg kwam de chasse patat op naam van Jérôme Cousin. Die dag verdedigde Maurits Lammertink zijn leiderstrui. In de slotrit naar Luxemburg stad lag al na 3,8 kilometer een tussensprint met bonificatiesecondes. Niet lang na die sprint wisten vijf renners weg te komen uit het peloton.
Roompot-Oranje Peloton leidde op dat moment de grote groep. Uiteindelijk probeerde ook Cousin naar de koplopers toe te rijden, maar hij verslikte zich in de grote voorsprong. Doordat geen enkele koploper nog enigszins gevaarlijk was in het klassement mochten zij ruim acht minuten voorsprong nemen. Voor de Fransman Cousin zat er lange tijd niets anders op dan bungelen tussen beide groepen.
In het slot van de rit werd iedereen weer teruggepakt en sprintte Philippe Gilbert naar de ritzege en behield Lammertink zijn gele leiderstrui.
[poll id=”364″]
Als we een chasse patate toch letterlijk gebruiken, lijkt die van Cousin me de grootste. Reageren op een kopgroep met 8 minuten voorsprong en er maar wat tussenin bengelen. Was er dit jaar in de Tour ook geen chasse patate van iemand?
Dat jij een ruimere definitie hebt van Chasse patate betekent niet dat die definitie ook klopt. Een inzinking is geen Chasse patate.
Verder met de rest eens en vooral de reactie van Joachim. Ik vind de lijstjes oprecht leuk, maar deze gaat zijn doel echt voorbij.
Communiceren is slechts mogelijk als definities bestaan. Als iedereen zijn eigen betekenis aan een woord gaat geven, dan begrijpen we elkaar niet meer en kan dit forum in 2020 worden opgeheven :-(
Dit lijstje komt komt mij ook wat geforceerd over en ik vraag me daarbij af of wielerflits op deze manier hun lezers wel serieus neemt. Door met 3 keuzes te komen waarvan er minstens een geen chasse-patate was.
Hartstikke leuk die lijstjes maar redelijk vaak hatsieflatsie-plakbandprit
Memorabele etappe met een chasse patate. Daarom heb ik op iets anders gestemd, namelijk de etappe naar de Ventoux.
Eindejaarslijstje: wat was het slechtste lijstje?
Eindejaarspoll: willen jullie meer of minder lijstjes?
Het is evenwel een uitstervend fenomeen bij gratiegebrek van de calculatorcoureurs en 2016 in het bijzonder was een jaar zonder memorabel roekeloze kansloosheid.
Door de jaren heen is de term wel wat enger geworden lijkt het en denkt men vooral aan een eenling of hooguit duo die/dat nooit meer bij een (vroege) vluchr geraakt. Het begrip is vereenzelvigd met renners die niet alleen in die koers de schijn tegen zich hebben maar algemener een vrij kansloze impressie uitzenden. Ofwel: de chasse patat is vandaag de dag vaak enkel een chasse patat wanneer hij direct als zodanig te duiden valt. Als het de koers 'dient' en de spanning juist grotendeels rendeert door de achtervolgers (omdat de kopgroep te weinig aantrekkelijk is of de tweede groep vol sterke namen) zal men niet snel over een chasse patat reppen, ook niet als dat achteraf weldegelijk het geval bleek te zijn.
Een lange omslachtige ingeleide om tot mijn keuze te komen: Parijs-Roubaix dit jaar. Een ellelange en verbeten chasse patat van vooral Sagan en Cancellara die toch vrij snel kanslozer was dan alle verzamelde volgers wilden accepteren ten faveure van de koers.