Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Demi Vollering laadt zich nog één keer op voor het EK 2023: “Merk dat de tank leeg raakt”
Interview Strade Bianche, Amstel Gold Race, Luik-Bastenaken-Luik en de Tour de France. Het is slechts een kleine grijp uit de vele successen van Demi Vollering dit seizoen. Naast tweede plekken in de Ronde van Vlaanderen, de Vuelta a España, de Ronde van Zwitserland en op het WK op de weg. Maar afmelden voor het EK in eigen land is geen moment een issue geweest voor de 26-jarige Zuid-Hollandse. “Waar een shirtje te halen valt, moet je dat altijd proberen”, vertelt ze in een een-op-een-interview met WielerFlits.
De toprenster van SD Worx rijdt in Drenthe echter niet uitsluitend voor zichzelf. “Ik denk ook dat Lorena Wiebes hier een heel mooie kans heeft. Ik ga ook heel graag werken voor haar, als het kan. Of ik het gevoel heb dat ik iets terug moet doen? Nee, dat denk ik niet per se. Ik heb al een heel goed seizoen gedraaid, maar anderen ook. Iedereen binnen onze ploeg heeft heel veel gewonnen dit seizoen. Dat is natuurlijk al heel mooi. Daarom heb ik niet het gevoel dat ik iets terug moet doen. Sowieso niet overigens, want ik vind niet dat dit pas moet nádat je wedstrijden hebt gewonnen. Dat is een gevoel dat er altijd moet zijn in iedere koers dat je rijdt. Dat ís koers.”
Haat-liefde-verhouding
Toch is het opvallend dat Vollering vanuit haar woonplaats Zwitserland naar Nederland is afgereisd voor het EK op de VAM-berg en het Dak van Drenthe. Op de drie NK’s in Drenthe, kwam Vollering namelijk nooit in het stuk voor. “Dat kwam omdat ik dan altijd net terug was van een hoogtestage. Dan voelde ik me niet zo goed, want na zo’n stage ben je niet zo explosief. En dan kwam je op zo’n bom die de VAM-berg is. Dat was altijd een soort shock to the body. Dit jaar heb ik het anders ingedeeld en reed ik de Tour du Suisse voor het NK. Met de vorm die ik nu heb, hoop ik dat ik nu op de VAM-berg denk: ‘zo erg is dit helemaal niet’. Dat zou heel lekker zijn.”
Vollering (rechts) in actie op de VAM-berg in 2022 – foto: Cor Vos
Ook omdat het EK in eigen land is, vindt Vollering het superleuk om te starten. “Dat overwint het toch wel van die haat-liefde-relatie met de VAM-berg”, lacht ze. “Daarnaast is het echt wel anders nu, met het Dak van Drenthe erbij. Ik ben heel benieuwd hoe dat me ligt. Normaal was ik nooit zo’n goede vriendin met dit terrein, juist omdat het zo explosief is. Ook is het zo dat sprinters zoals Lorena, tussendoor nog heel goed kunnen herstellen. Voor hen is het precies een goede effort. Zij zijn een heel stuk explosiever dan dat ik ben op zo’n te kort klimmetje. Nu is de inspanning door die derde klim is langer. Ik hoop dat dit de sprinters iets meer pijn gaat doen.”
Ze hoopt dat Het Dak de felle aanzet bij de snelle dames er een beetje uithaalt. “Dan zal het voor mij iets makkelijker zijn. Al krijg je dan ook weer andere rensters die daar nog beter uit de voeten kunnen. Kasia Niewiadoma kan dit heel goed aan, Cecilie Uttrup Ludwig eveneens en dan heb ik het nog niet eens over Lotte Kopecky gehad. Die gaan ook echt beter voor de dag komen door de toevoeging van die extra klim. Dus aan die kant maakt dat het nu niet per se makkelijker voor mij.”
De tank raakt leeg
Toch is het de vraag of de vonk tussen de VAM-berg en Vollering wel overslaat, of dat de relatiebreuk definitief is. Vollering is na een lang seizoen moe. “Ik voelde na het WK dat ik niet helemaal fit was, maar dat kwam er niet uit door verkoudheid of ziekte. Twee dagen voor de Simac Ladies Tour voelde ik me opnieuw niet zo fit, maar dacht ik dat ik er wel doorheen zou komen. Alleen het werd alleen maar erger, met een opgave tot gevolg. Richting de Ronde van Romandië heb ik toen wel goed kunnen herstellen en dacht ik dat ik weer in orde was. Maar ook daar merkte ik opnieuw dat mijn energieniveau heel snel opraakte en het herstel langer duurde.”
Uiteindelijk won ze de Zwitserse rittenkoers wel, maar dat was op het tandvlees. “Normaal loopt je tankt langzaam leeg. Maar nu voelde ik hem echt heel snel leeglopen. Ik had het gevoel dat ik bijna iedere keer tegen een hongerklop aan zat. Dat ik helemaal niet meer kon. Maar ik at wel genoeg in de wedstrijden. Je merkt gewoon dat je lichaam langzaam opraakt. Ik ben blij dat het einde van het seizoen in zicht is. Veel langer had ik dit niet getrokken. Tijdens het EK-rondje gaat de tank natuurlijk helemaal snel leeg. Maar dat is maar voor één dag, dat moet te doen zijn.”
“Ik heb de afgelopen week goed kunnen uitrusten en een goede prikkel in de training kunnen doen”, legt Vollering uit. “Dat geeft me zelfvertrouwen voor het EK, ik heb goede hoop. Toch is het op de VAM-berg hetzelfde verhaal als in Glasgow. Voeding is van vitaal belang, met elke keer die korte hupsjes over de VAM-berg. Die korte inspanningen vreten heel veel energie. Je hebt een goede voorraad in je spieren nodig, maar we hebben ook aardig wat wind. Als je dan hier en daar een bidon, reepje of gelletje mist of geen tijd hebt om het tot je te nemen, omdat je op het kantje zit te hangen… Dan kom je jezelf echt vies hard tegen. Desondanks hoop ik op een mooi EK. In een ideaal scenario zitten Kopecky, Lorena en ik met drie van voren. Dat zou het allermooist zijn.”
Met Vollering, Kopecky en Wiebes heeft het EK 2023 een topaffiche – foto: Cor Vos
Om te reageren moet je ingelogd zijn.