Kris Boeckmans (32), Michael Van Staeyen (30) en Alfdan De Decker (22) zijn de régionaux de l’étape van de komende Scheldeprijs. De afgelopen jaren verloor de Scheldeprijs steeds meer affiniteit met het Antwerpse en dat doet dit drietal duidelijk pijn. We legden hen enkele vragen voor over hun band met de Scheldeprijs, hun mening over de vernieuwingen en natuurlijk ook over hun eigen ambities.

Kris Boeckmans (Zoersel): “De deelnemerslijst gaat erop achteruit door zwaarder parcours”

Kris Boeckmans is bezig aan zijn tweede jaar in Franse loondienst bij Vital Concept-B&B Hotels. In de laatste uitslagen zien we de voormalige winnaar van Le Samyn en Nokere Koerse niet bijster veel vooraan, en dus vragen we af hoe het eigenlijk met Boeckie gaat… “Op zich goed, maar ik rijd de laatste tijd vaak in dienst van Bryan Coquard”, stelt Boeckmans ons gerust. “Verder komen we in de kleinere koersen soms met veel rappe mannen aan het vertrek. Lorrenzo Manzin, Jeremy Lecroq, Jonas Van Genechten… Geen overbodige luxe, als je ziet hoe lastig zelfs veel vlakkere koersen tegenwoordig zijn om te overleven. In de finale hebben we altijd nog mannen genoeg.”

Durft Boeckmans dan voldoende zijn hand opsteken en ook zelf eens een leidersrol opeisen? “Dat gebeurt zeker soms”, lacht Boeckmans. “Die situaties zijn binnen onze ploeg altijd heel correct. Vorig jaar heb ik denk ik twee keer voor mezelf gereden. In Halle-Ingooigem, waar ik vijfde werd, en in Dwars door het Hageland. In die laatste wedstrijd reed ik helaas vlak voor de koers goed en wel openbrak lek. Ik ben nog wel even teruggekeerd, maar het beste was eraf. Ook in de Ronde van Denemarken was ik heel goed. Ik overleefde waaiers, piloteerde Coquard naar een tweede plek, maar een val met bijhorende sleutelbeenbreuk zorgden ervoor dat ik een extra lange winter had. Nu heb ik het gevoel dat ik weer een hoog niveau heb, maar pas na nog een extra rustperiode verwacht ik er helemaal door te komen.”

Kris Boeckmans – foto: Cor Vos

De Scheldeprijs is voor Boeckmans altijd een belangrijk doel geweest, maar de semiklassieker heeft voor hem blijkbaar wel wat aan waarde verloren. “Vooral door die start in Terneuzen. In Antwerpen voelde het toch altijd een beetje als thuiskomen. Bovendien liep de hele lus door de provincie voor een groot deel over mijn trainingswegen en kwamen mijn supporters altijd in ‘mijn’ Schilde met een hele hoop de aanmoedigingen verzorgen. Dat is het persoonlijke aspect, maar je ziet dat door de lus door Zeeland de deelnemerslijst ook een pak minder imposant is. Vroeger kwamen de kleppers tussen de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix graag naar de Scheldeprijs, omdat ze wisten dat ze 160 kilometer in het peloton konden rijden aan een goede snelheid, geen schrik om af te moeten zien. Dat was een ideale training. Nu komen ze natuurlijk niet meer, en dat geeft deze koers al minder aanzien.”

Desondanks is Boeckie van plan om er vol voor te gaan én voor het eerst sinds lang nog eens voor zichzelf te rijden. “Het nieuwe parcours is in zekere zin wel in mijn voordeel, omdat de renners met meer inhoud zo overblijven. Ik ga mezelf smijten om proberen nog eens een prijs te rijden, want dat is toch alweer van Halle-Ingooigem van vorig jaar geleden. Maar als ik het gevoel heb dat er een ploegmaat meer kansen heeft in de finale, wil ik die ook gerust aan een overwinning proberen helpen.”

Michael Van Staeyen (Schoten): “Ik hoop dat ze ons de aankomst ook niet afnemen”

Michael Van Staeyen heeft van alle renners in het peloton misschien nog wel de meest speciale band met deze semiklassieker. Hij is namelijk woonachtig in Schoten, op nog geen paar honderd meter van het parcours. De kleine renner van Roompot-Charles zal er dus alles aan doen om dit weekend op zijn best te zijn. “Jammer genoeg ben ik alleen nooit echt goed in het voorjaar”, vertelt Van Staeyen ons. “Ik mag trainen hoeveel ik wil in de winter, maar goed ben ik in deze periode van het jaar nooit geweest. Dat heeft misschien wel wat met het weer te maken. Ik presteer gewoon altijd wat beter als het warmer is en kan daar niets aan veranderen. Vandaar dat ik bewust geen klassiekers rij.”

Zijn nieuwe ploeg Roompot-Charles geeft hem ook die vrijheid. Na vier jaar bij Cofidis deed het blijkbaar deugd om nog eens Nederlands te kunnen praten binnen de ploeg. “Die transfer is vooralsnog heel goed meegevallen. Het hielp ook dat ik al veel jongens binnen de ploeg kende en dat we er een paar goede sfeermakers bijhebben, ik kan er echt niets slechts over zeggen. Oké, de resultaten zijn op dit moment niet helemaal wat ze moeten zijn, maar meer kan je van onze ploeg misschien ook niet verwachten in de grote klassiekers. Mee zijn in de vroege vlucht in de Ronde was al een hele prestatie.”

Michael Van Staeyen – foto: Cor Vos

De Schotenaar zag zijn thuiskoers de voorbije jaren een metamorfose ondergaan. Eerst de start, die van Antwerpen naar Mol en vervolgens Terneuzen verhuisde. Maar nog belangrijker: het aantal lokale rondes werd teruggeschroefd van vier naar twee. “Die nieuwe startplaats was voor mij niet zo erg. Ik heb trouwe supporters die me ook naar de nieuwe startplaats zullen volgen. Er komen een aantal supportersbussen naar Terneuzen, in totaal meer dan tweehonderd mensen. Wat ik vooral vrees, is dat ze ons in de toekomst ook de aankomst afnemen. Voor mij is het belangrijkste dat de koers hier blijft aankomen, dat is heilig. De Scheldeprijs is Schoten en ook omgekeerd. Geen discussie.”

De beste uitslag van Van Staeyen in zijn thuiswedstrijd is vooralsnog een achtste plaats in 2015. Is er meer mogelijk? “Ik denk dat als ik weer top-10 kan rijden, dat ik dan een heel goede koers heb gereden. Het niveau in de Scheldeprijs ligt tegenwoordig zo hoog dat een top 10-plaats voor een renner van mijn kaliber heel wat zou betekenen. Ik moet bekennen dat de Scheldeprijs ook echt een koers is waar ik nog meer dan elke andere wedstrijd naar toeleef. De aanmoedigingen gaan weer veel deugd doen.”

Alfdan De Decker (Wommelgem): “Vorig jaar stond ik nog op het grote scherm in Schoten te kijken”

Alfdan De Decker is de enige van de drie die de Scheldeprijs nog nooit gereden heeft. Het feit dat hij nog maar aan zijn eerste maanden als prof bezig is bij Wanty-Gobert zit daar natuurlijk voor iets tussen. “Het zijn geen gemakkelijke debuutmaanden geweest”, vertelt De Decker ons. “Ik denk dat ik er zelf misschien iets te veel van verwacht heb. Ik ben wat ziek geworden en ben al heel vaak met mijn kop tegen de muur gebotst. Door mijn succesvolle stage van vorig jaar had ook de ploeg best hoge verwachtingen, en dat was verkeerd. Dat was een momentopname, waarbij veel profs op dat moment iets minder in vorm waren en ik juist op mijn best. Nu is iedereen goed en dat is wennen.”

Toch maakt de 22-jarige Wommelgemnaar zich nog geen zorgen. “Als ik kijk naar leeftijdsgenoten, die bij de beloften zelfs nog iets beter waren dan ik, dan zie ik dat ook zij een aanpassingsperiode nodig hebben gehad. Ze kwamen er vaak pas in hun tweede of zelfs derde profjaar door. Je lichaam moet wennen en er is ook gewoon nog zoveel bij te leren. Mijn snelheid is er wel, maar ik moet vooral nog veel inhoud kweken. Vandaar dat ik blij ben dat de ploeg mij vorige week nog een Italiaans rondje met veel hoogtemeters heeft laten rijden. Ik had dat echt nodig om sterker te worden richting de Scheldeprijs.”

Alfdan De Decker – foto: Cor Vos

Ook De Decker heeft de Antwerpse semiklassieker dus met rood aangestipt. “Dat kwam perfect zo uit, omdat ik in het begin van het seizoen ziek werd en dus sowieso een iets later doel moest kiezen. De Scheldeprijs was dan een logische keuze. Dankzij dat Italiaans rondje ben ik volgens mij net op tijd klaar. Binnen onze ploeg is Timothy Dupont normaal wel de vooruitgeschoven man, daar is geen discussie over als je zijn palmares bekijkt. Maar dat is niet erg, hij kan als een perfecte bliksemafleider fungeren. Maar ik hoop dat ik op het einde wel iemand in steun krijg om ook mijn ding te doen. We zijn een kleinere ploeg, dus we kunnen sowieso niet echt een lead out doen. Het is daarom niet slecht om op meerdere pionnen te gaan spelen. Normaal gezien komt die beschermende rol dus wel in orde.”

De nuchtere De Decker heeft duidelijk minder problemen met de parcourswijziging dan zijn collega’s. “Nochtans heeft de Scheldeprijs een speciale plek in mijn hart, het is mijn droomkoers. Maar ik zie deze wijziging niet noodzakelijk als een probleem voor de sprinters, zeker niet als het weer is zoals eerder deze week. Het zal wel een speciale dag worden. Vorig jaar stond ik zelf nog aan het grote scherm in Schoten te kijken en nu mag ik zelf gewoon meerijden. Er zullen veel aanmoedigingen zijn, maar supportersbussen inleggen of speciale acties organiseren, daar doe ik niet aan mee. Ik wil mij vooral amuseren en hopelijk ook veel bijleren, pas dan is het voor mij een geslaagde dag geweest.”