Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Dumoulin: “Alles wijkt voor Rio”
Na een fantastische Vuelta a España, ligt het volgens veel wielerkenners voor de hand dat Tom Dumoulin komend seizoen de Tour de France rijdt en een gooi doet naar het eindklassement. “Een grote ronde kan. Maar als het mijn vorm voor Rio aantast, gaat dat niet gebeuren”, vertelt onze landgenoot aan Cyclingnews.
Het staat voor Dumoulin vast dat hij in de toekomst wel eens een schot waagt. “Ik zou het prachtig vinden om in de toekomst voor een algemeen klassement te gaan in een grote ronde, maar ook voor ritzeges. Volgend seizoen gaat dat echter niet, omdat ik me volledig focus op Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Een combinatie van beide is best mogelijk, maar we moeten daar nog een manier op vinden. Als het mijn vorm voor Rio aantast, ga ik dat niet doen. Ik hoop dat het team me beschermt en niet meegaat in de flow van de fans dat ik nu maar voor een grote ronde móet gaan. Ik hoop dat we een goede balans kunnen vinden.”
Dumoulin vecht niet voor plek negen
“Ik heb het al eerder gezegd, heb het mezelf afgevraagd en kreeg ook diezelfde stelling van journalisten: wanneer ga ik vol voor een grote ronde?”, vervolgt de renner van Giant-Alpecin. “Ik heb altijd gezegd dat ik geen renner wil zijn die niet over het niveau beschikt om op het podium van een grote ronde te eindigen, maar elke dag moet knokken op bijvoorbeeld negende te worden. Dat is niet wat ik wil. Ik heb mijn wapen, ik heb mijn tijdritcapaciteiten, dus waarom zou ik die specialiteit opofferen voor een negende plek in een grote ronde in plaats van me te focussen op dagzeges? Overwinningen zijn de enige zaken die tellen voor mij, en juist met die focus ging ik naar de voorbije Vuelta.”
Hoogtestages
Dumoulin wint rit 9 in de Vuelta – Foto: Sirotti
Voor Dumoulin was 2015 een openbaring. “Ik heb dit jaar een aantal dingen geleerd over het voorbereiden op een bepaalde koers en had ook te maken met mijn eerste hoogtestage, net voor de Ronde van Zwitserland. Ik voelde me niet goed, maar ik leerde er wel van. Na mijn val in de Tour was het nog maar een paar weken tot aan de Vuelta. Ik wilde erg graag een grote ronde uitrijden met het oog op de toekomst. Het grote doel was dan ook om uit te rijden, voor de ploeg te werken en een stap te maken voor de komende jaren. Ook voorafgaand aan de Vuelta ging ik op hoogtestage, die al veel, veel beter voor me was. Ik wilde de Vuelta goed afsluiten en voor een ritzege gaan, maar voelde me zo goed dat ik voor het klassement ben blijven rijden.”
‘Grootste teleurstelling zorgde voor grootste hoogtepunt’
Dat laatste zorgde bijna voor de eerste Nederlandse winnaar in een grote ronde in 35 jaar. En dat deed Dumoulin zonder wedstrijdkilometers voorafgaand aan de Vuelta. “Ik ben een renner die zich kan voorbereiden op een doel zonder koersen te rijden. In het verleden werkte het voor mij om enkel te trainen en nu was dat weer het geval. Dat ik goed was in de Vuelta had mede te maken met mijn onfortuinlijke val in de Tour, die nog altijd de grootste teleurstelling in mijn loopbaan is. Eigenlijk is het raar dat mijn grootste teleurstelling van mijn carrière de mogelijkheid creëerde om mijn grootste hoogtepunt te bewerkstelligen.”
Thnx! ik wordt soms wat moe van diegene die respectloze discussies van mensen die wel even zeggen hoe iets beter moet zonder het zelf te doen. met de periodes dat ik er zelf alles voor deed kon ik toch ook niets anders winnen dan de joop zoetemelk classic (een cyclosportief zonder enig klassement of rangschikking en dus geen echte prestatie)... was ik wel weer een dagje de koning van mijn wereld.
Dat is iedere wielrenner die het beste uit zichzelf heeft gehaald. Bijna iedere prof heeft onwaarschijnlijk veel doorzettingsvermogen om maar prof te kunnen zijn, en in die zin is inderdaad de helft van het peloton al zijn eigen`Ten Dam`.
Maar die mentaliteitsdiscussie raakt kant noch wal steeds, vind ik. Dumoulin wint vooral veel, omdat hij begenadigd is met een heel bijzonder talent.
Met hetzelfde gemak is te stellen dat Tjallingii veek meer winnaarsmentaliteit toont dan Dumoulin... hij moet wel 50x in een kopgroep belanden, voor die ene zege binnen handbereik is. Over drive gesproken...
Het woord omvat zoveel interpretaties dat je het niet vanaf de zijlijn her en der op kan plakken, als zijnde beter of completer...
Te denken dat Tjallingii een winnaarsmentaliteit heeft is een vergissing, hij rijdt voor iets anders.
Dat jij denkt te weten wat iedereen zich over 20 jaar kan herinneren verbaasd me enigszins moet ik zeggen. Volgens mij verschilt dat per wielerfan namelijk. Ik denk bijvoorbeeld dat ik over 20 jaar meer herinneringen heb aan de zesde stek van Gesink in de afgelopen Tour dan de etappewinst van Lindeman in de afgelopen Vuelta, hoewel dat zeker een puik staaltje was.
Volgens mij is het een narcistisch trekje te denken dat werkelijk iedereen hetzelfde naar wielrennen kijkt als jijzelf. Er zijn overigens meer wielerflitsers die hier last van hebben en steeds denken te moeten claimen dat etappezeges zoveel belangrijker zijn dan een zeer knap klassement. Voor ieder wat wils, zou ik zeggen. En laat de renners het vooral zelf bepalen...
Hoe zou het zijn als hij in de giro of de tour uitzicht heeft op podium of beter?
De discussie over winnaarsmentaliteit lijkt me vrij nutteloos
Voor mensen zonder dat wapen is een plek 9 in een AK misschien wel het hoogst haalbare.
Dat snapt Dumoulin dus inderdaad goed, maar is geen reden om gelijk iedereen die wel voor een top 10 plek werkt bij het oud vuil te zetten.
Je opteert voortdurend de meest kundige te zijn, praktisch alwetend, maar ziet aan je schaduw niet hoe je spartelen kunt.
Edit: Vinokourov had zijn overwinning natuurlijk gekocht. Ik bedoelde het andersom
Hoewel de term winnaarsmentaliteit nergens op slaat, vind ik wel dat er verschillende mentale kwaliteiten zijn die zonder problemen aan Dumoulin toegeschreven kunnen worden: goed inzicht in eigen kwaliteiten, hoge pijngrens, niet te beroerd om te werken voor teamgenoten, goed arbeidsethos en dan vergeet ik er nog vast wel een paar. Volgens mij kunnen we wel spreken van een goede mentaliteit bij dumoulin
@Okidoki
Ik denk dat jij de olympische spelen toch een beetje onderschat. Ik schat het in als de belangrijkste eendaagse wedstrijd van het jaar, nog iets belangrijker dus dan Parijs-Roubaix of het wk. Het blijft natuurlijk een persoonlijke inschatting, maar voor de kanshebbers kan ik mij heel goed voorstellen dat ze van RIo het hoofddoel maken.
En Vino kocht (niet verkocht) zijn titel van Uran. Dat blijft een schandalige actie en een smet op de olympische spelen voor wielrenners.
Giro lijkt me een prachtig doel, maar de meest zekere weg naar Rio loopt van Parijs nice, Baskenland, de heuvelklassiekers,(misschien romandie), tour of California, Dauphine (of zwitserland). Een jaartje klassementen rijden van een week levert veel uitdagingen tegen de klok, en veel klassement ervaring. (een giro kan ook zomaar mislukken, en als het lukt dan kan je volledig over je thee water zijn gegaan)
(en er is na de OS nogmaals de mogelijkheid tot de vuelta)
Dat Olympisch goud is natuurlijk een reëel doel, en hij heeft rond de Tourproloog al kunnen proeven hoe de druk in Nederland wordt opgevoerd en hoe je daar wel of niet mee omgaat. Het parcours lijkt hem zeker te liggen, al is het misschien wel zo zwaar dat het voor de echte klimmers a la Quintana en Froome wordt.
Haha, Quintana was niet 100% in vorm? Kom op, Froome is altijd beter in de eerste week van een Tour.
Quintana had de Tour kunnen winnen in de Alpen. Koerste echter te defensief. Maar was wel hartstikke blij met zijn tweede plaats. Iemand als Contador zou doodongelukkig zijn. Zie je het verschil? Het verschil tussen een echte echte winnaar, en een fantastische renner die door zijn kwaliteiten sowieso koersen wint.
Cancellara, Nibali, Boonen, Contador en Gilbert zijn pure winnaars.
Quintana, Valverde, Purito zijn fantastische kampioenen die veel winnen door hun kwaliteiten, maar vaak ook tevreden zijn met een podiumplaats als winst erin zat.
Dat is het verschil. Overigens is dat helemaal geen schande hoor. Je kunt niet alles hebben in het leven.
Ook daadwerkelijk winnen hoeft dan niet eens.
Nibali in de Tour bijvoorbeeld: hij reed een lange solo in de bergen om het podium te behalen. Niet gelukt, wel winnaarsmentaliteit.
Renners die tevreden zijn met een ereplaats en risico mijden om hier verandering in te brengen, tonen in zulke situaties geen winnaarsmentaliteit.
Dit kan je prima bediscussiëren zonder er een waardeoordeel aan te koppelen.
Hij heeft zich op een gegeven moment erbij neergelegd dat het niet ging lukken en gefocust op een podiumplaats, dat klopt. Dat zegt niks over de oorzaak: hij is niet 100% geweest (o.a. pollen) en dat beinvloedde zijn prestaties. Ook een winnaarsmentaliteit helpt dan niet meer hoor, was en is mijn stelling.
Ben overigens met je eens dat Contador van alle topcoureurs over de meeste winnaarsmentaliteit beschikt. Hij gokt dan alles en dat kan alles of (relatief) niks worden (5e plek AK in de Tour telt niet voor hem). Eigenlijk wat Tom heeft gedaan toen het beter dan verwacht bleek te gaan in de Vuelta: niet meer aan WK denken, alles geven voor plek 1... en dan 6e in het AK worden. Winnaarsmentaliteit dus (en die is dus niet alleen af te meten aan de uiteindelijke klassering).
Edit: en de echte winnaarstypes gaan dus niet dag in dag uit hun 9e plekje in een AK proberen te consolideren, die laten dan lopen en gaan voor een mooie etappezege.
Betreft winnaarsmentaliteit, hij komt uit de atletiek en een 800m loper sterft wel 5x in 2 minuten, menig coureur geeft t al op na 1 keer, als de zuurstof op is dan houdt t gewoon op, winnaar of niet.