Woensdag is het de beurt aan Dwars door Vlaanderen. Die koers kennen we als een eendagskoers, maar ooit was het een tweedaagse wedstrijd. Veel grote namen, zoals Tom Boonen en Mathieu van der Poel wonnen er, maar Eddy Merckx niet. Of toch wel? WielerFlits neemt je mee in de historie!

De wortels van deze klassieker gaan terug tot vlak na de Tweede Wereldoorlog. Toen kwam er een gloednieuwe koers op de kalender tussen Sint-Truiden en Waregem, genaamd Dwars door België. De eerste winnaar was niemand minder dan Rik Van Steenbergen, op dat moment 21 jaar jong en helemaal aan het begin van zijn carrière. De jaren nadien werd de koers een tweedaagse: op dag één van Waregem naar Sint-Truiden, om de dag nadien de omgekeerde beweging te maken.

Waregem zou echter niet elk jaar de thuishaven van Dwars door België blijven, want ook Genk, Ciney, Eisden en Spa kregen hun kans als aankomst. In 1965 besloot de organisatie er opnieuw een eendagskoers van te maken met Waregem als start- en aankomstplaats, sindsdien is men voor de finish niet meer uit Waregem vertrokken. Sinds de eeuwwisseling heet de wedstrijd Dwars door Vlaanderen en wordt er gestart in Roeselare.

Lampaert won twee jaar op rij – foto: Cor Vos

In de loop der jaren wonnen tal van kampioenen Dwars door België, dan wel Dwars door Vlaanderen. Naast Rik Van Steenbergen, konden ook onder meer Briek Schotte (1953 en 1955), Walter Godefroot (1966 en 1968), Johan Museeuw (1993), Tom Boonen (2007) en Mathieu van der Poel (2019 en 2022) zegevieren. Geen slecht rijtje. Wat het meest opvalt aan de erelijst, zijn echter niet de namen die er wel opstaan. Het is een naam die ontbreekt. Hoe kan het dat Eddy Merckx, een man met een palmares waar dat van een peloton anderen in past, nooit de beste was in Dwars door België?

Hiervoor moeten we terug naar de editie van 1966. Zoals we al zagen, was Walter Godefroot dat jaar de triomfator. Juichend over de streep kwam De Vlaamse Bulldog evenwel niet. In plaats van rechtop en met de armen in de lucht, passeerde hij de finishlijn al glijdend. De latere teammanager van T-Mobile was namelijk in de allerlaatste meters, tijdens een sprint met vier, ten val gekomen. Zo moest hij vanaf de koude keien toezien hoe vluchtgenoot Eddy Merckx vierde.

Van der Poel won ook al tweemaal Dwars door Vlaanderen – foto: Cor Vos

Voor een tijdje, althans. Want de jury greep in. Zij oordeelden dat Merckx de veroorzaker van de tuimelperte was en zetten hem terug naar de laatste plek van de groep. Godefroot werd vervolgens tot winnaar uitgeroepen. Het besluit tot declassering viel niet in goede aarde bij Merckx, die van mening was dat hij Godefroot niet had gehinderd. De 21-jarige Brusselaar verklaarde na de jurybeslissing dat hij de wedstrijd nooit meer zou rijden – en hield woord.

Uiteraard mochten de Belgen het vaakst juichen in eigen land, maar liefst 55 keer in 77 edities. De laatste Belgische zege werd in 2018 door Yves Lampaert behaald. Hij was daarmee de eerste renner, die Dwars door Vlaanderen twee jaar op rij wist te winnen. Ja, in 1976 en 1977 won twee keer op rij een Planckaert, maar dat was eerst Willy en later Walter. Overigens zijn Planckaert en Lampaert onderdeel van een groep van veertien renners die Dwars door Vlaanderen twee keer gewonnen heeft, met ook Terpstra en Van der Poel.

Matteo Jorgenson won in 2024 zijn eerste Dwars door Vlaanderen. Helaas voor de Amerikaan zullen veel mensen deze editie echter vooral herinneren om een andere reden. In de afdaling naar de Kanarieberg was er op hoge snelheid een gigantische valpartij, met onder meer Jasper Stuyven, Mads Pedersen en Wout van Aert als slachtoffers. Laatstgenoemde brak zijn sleutelbeen, borstbeen en zeven ribben. Hij moest zo verstek geven voor de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Het deed de organisatie van Dwars door Vlaanderen besluiten om de afdaling naar de Kanarieberg in 2025 niet meer in het parcours op te nemen.

De volgende editie van Dwars door Vlaanderen wordt verreden op woensdag 2 april 2025.