Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Tour 2017: Groenewegen zegeviert op Champs-Élysées, Froome wint vierde Tour
Dylan Groenewegen heeft de slotetappe van de Tour de France 2017 op zijn naam geschreven. De renner van LottoNL-Jumbo won in Parijs op de Avenue des Champs-Élysées de massasprint. Chris Froome verzekerde zich voor de vierde keer van de eindoverwinning.
De ploeg van Sky op de Champs Elysees – Foto: ASO
Tijdens de eerste passage over de Champs-Élysées voerde Sky het gesloten peloton aan. Parijzenaar Offredo trok als eerste ten aanval, maar raakte niet weg. Op intiatief van Daryl Impey (Dimension Data) ontstond er een kopgroep met ook Julien Vermote (Quick-Step), Sylvain Chavanel (Direct Energie), Nils Politt (Katusha-Alpecin) en Alexey Lutsenko (Astana). Even later wisten Marcus Burghardt (Bora-Hansgrohe), Imanol Erviti (Movistar), Dion Smith (Wanty-Groupe Gobert) en Michael Schär (BMC) aan te sluiten. De negen reden een voorsprong van twintig seconden bij elkaar, maar zouden op tien kilometer van het einde ingelopen worden.
Bij het ingaan van de slotronde waagde Dmitriy Gruzdev (Astana) nog een poging om een massasprint te voorkomen, maar deze bleef zonder succes. Een nieuwe poging van Zdeněk Štybar (Quick-Step) was evenmin succesvol. Op twee kilometer van het einde werd hij opgeslokt door de sprinterstreintjes.
In de strijd om de dagzege kwam Groenewegen vroeg op kop. André Greipel kwam nog dicht bij, maar Groenewegen bleef de Duitser met een klein verschil voor. De Amsterdammer boekte daardoor zijn eerste overwinning in een Touretappe.
Het podium: vlnr Uran, Froome en Bardet
Ik had niet gedacht dat je het zou flikken, prachtig. :-)
Ik ben best emotioneel (en een groot sportliefhebber) aangelegd, maar ik denk dat ik nooit zou huilen om een sportprestatie. Ik heb het 1x (bijna) gedaan, toen was ik een jaar of 14. Dat was die keer dat mijn club AZ in de halve finale van de UEFA Cup in de blessuretijd van de verlenging door Sporting Lissabon werd uitgeschakeld. Toen zag (op tv overigens) ik Barry van Galen janken en toen werden mijn ogen ook een beetje vochtig. Ik word altijd eerder boos/gefrustreerd op zulke momenten, maar echt huilen (ook huilen van blijdschap) is een beetje too much
Winnen van een grote Ronde, val in de OS, winnen van een etappe na gruwelijk veel pech in een carriere, en vooral heel veel na het winnen van het wk in de nadagen van een carriere.
Alle wielerliefhebbers weten precies welke momenten ik bedoel, denk ik. ;-)
Je mist echt wat hoor, de emotie voelen die hoort bij zo'n prestatie en ontlading is toch het mooiste wat er is! Ik kan echt met plezier meejanken met die sporters, ook bij muziek en films overigens.
Dylan en daarmee is alles gezegd.
Maar de streep lag niet 50 meter verder. Lag die dat wel, dan was de sprint waarschijnlijk 50 meter later op gang gekomen. En ja.. Greipel had in de laatste meters meer snelheid.. logisch, want hij kwam van achter en sprintte niet al 200 meter op kop.
Hoe moeilijk is het om te zeggen dat Groenewegen simpelweg de sterkste was..
Goed gespaard de laatste dagen.
Ja, op begrafenissen huil ik wel. En ook bij een film waarin mensen tragisch doodgaan willen mijn ogen soms ook wat vochtig worden. Maar een sportprestatie (van iemand anders) niet (zo snel). Bij Gesink zou ik wel echt euforisch zijn en wat voelen, maar meer omdat hij altijd zoveel pech heeft gehad e.d. Met hem leef ik wel echt mee. Maar dat zijn uitzonderlijke situaties..