Dylan Teuns was misschien wel de meest verrassende naam in de kopgroep van vijf die na de Muur en Bosberg naar Ninove stormde. “Na de Muur was het beste er echter af. Toen Stybar vertrok, wist ik dat dat de beslissende demarrage was. Maar ik had de punch niet meer.”

Dylan Teuns werd in 2017 derde in de Waalse Pijl. De coming man voor de Waalse klassiekers, denk je dan. Maar de Limburger kan duidelijk meer. “Als junior (2010, red) heb ik deze Omloop Het Nieuwsblad al gewonnen. En als belofte werd ik in 2014 tweede. Dus weet ik dat ik dit werk kan. Daarom ben ik vandaag ook gestart”, vertelde Teuns net voorbij de finish in Ninove.

Teuns reed een alerte wedstrijd en schoof op het juiste moment mee. “Op de Molenberg voelde ik me echt bij de besten. Het was een cruciaal moment. Helaas zat ik niet overal even goed gepositioneerd. Ik heb een paar keer wat krachten moeten verspillen op lastige stroken om posities goed te maken. Die inspanningen bekoop je in de laatste vijftien kilometer. Zeker tegen mannen als Styby en Greg, jongens met meer volume en extra jaren ervaring.”

Combinatie
De Limburger (27) zag Stybar vertrekken op iets meer dan twee kilometer van de finish. “Lutsenko was net teruggepakt en die zat onmiddellijk op zijn tandvlees. Ik wist dat wie het toen probeerde, veel kans had om te winnen. Stybar zag het blijkbaar ook… Maar op de Muur en de Bosberg was ook al duidelijk dat Stybar en Van Avermaet de beste renners in koers waren.”

Teuns was na afloop toch tevreden van zijn prestatie. “Natuurlijk. Ik wil dit werk dan ook blijven combineren met de Waalse klassiekers. Dat doe ik nu trouwens al voor een deel. Nu volgen Parijs-Nice en Milaan-San Remo, daarna rijd ik de E3 Harelbeke nog. Pas dan vertrek ik naar de Ronde van het Baskenland om me voor te bereiden op de het Waalse werk. Een druk programma? Goh, dat heeft ook zijn voordelen. Dan moet ik niet meer zo veel trainen”, besloot Teunske met een knipoog.