Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Dylan van Baarle overwint twijfels met zege in Omloop Het Nieuwsblad
Interview De hele winter vocht Dylan van Baarle tegen zijn twijfels. Was de nieuwe trainingsmethode bij Jumbo-Visma voor hem wel de juiste aanpak? Had hij geen copy-paste moeten doen van zijn vorig zo succesvolle voorjaar?
In Omloop Het Nieuwsblad gaf hij zelf antwoord aan de onzekerheden die hem enige maanden in de greep hielden. De overwinning in de openingsklassieker was het bewijs dat de nieuwe aanpak werkt.
Op de persconferentie na afloop van Omloop Het Nieuwsblad, in de perszaal direct achter de finish, werd er natuurlijk gevraagd naar die overstap van INEOS Grenadiers naar Jumbo-Visma. En vooral naar de nieuwe trainingsmethode en het nieuwe voedingspatroon dat hij in de kleuren van geel-zwart volgt.
“Ja, aan het begin van de winter had ik zeker mijn twijfels over deze nieuwe aanpak”, is Van Baarle eerlijk. “Ik was benieuwd naar de aanpak van Jumbo-Visma. Enkele jaren geleden heb ik bewust voor INEOS Grenadiers gekozen omdat dit destijds de beste ploeg van de wereld was. Nu koos ik voor Jumbo-Visma omdat zij de nummer één van de wereld zijn.
Ik ging opnieuw werken met trainer Mathieu Heijboer met wie ik al bij de Rabobank-beloften heb gewerkt. Hij heeft op mijn hart gedrukt dat ik het ietwat rustiger aan moest doen. Vorig jaar deed ik er in de aanloop naar het voorjaar steevast nog een uurtje extra erbij. Dat heeft hij er goed uitgekregen. Om eerlijk te zijn werd ik daar wel nerveus door. Voor mijn gevoel deed ik te weinig. Dat ik hem ook gezegd. Hij heeft me rustig gehouden en nu kan ik zeggen dat hij gelijk heeft gehad.”
Met welke blik keek je in de winter naar het voorjaar nu je van INEOS Grenadiers naar Jumbo-Visma was overgestapt?
“Vooral met heel veel motivatie. Ik kreeg veel nieuwe impulsen qua training, voeding, nieuwe ploeg en nieuw materiaal. Op het eerste trainingskamp in december voelde ik me nog een beetje onwennig binnen de ploeg. Dan rij je tussen de jongens in je oude kleding en loop je nog rond in een trainingspak van je oude sponsor. Dat voelt dan een beetje gek. In januari daarentegen voelde ik me al helemaal thuis. De jongens hebben mij omarmd en ik hen ook.”
In welke mate wordt er anders gewerkt bij Jumbo-Visma dan bij INEOS Grenadiers?
“Bij Jumbo-Visma zijn we al vanaf november met het klassieke voorjaar bezig. Dan wordt er al gesproken over de Omloop en over de tactiek in de voorjaarsklassiekers in het algemeen. Hoe we deze koersen willen aanpakken. Race principles noemen we dat. Zoals het uitzoeken van punten waar we de koers echt hard willen maken en het heft in handen nemen. Soms is dat vroeg in de koers, andere keren weer laat richting de finale. Dat maakt ons misschien wel verrassend.”
Dat deden jullie in deze Omloop Het Nieuwsblad al op zo’n 110 kilometer voor de finish rond de kasseien van de Lange Munte en de Kattenberg?
“Inderdaad, dat was het punt dat we in deze Omloop hadden uitgezocht. Daar konden we de groep al flink uitdunnen. Al kwam ik later nog even in problemen rond de Wolvenberg op zo’n 55 kilometer van de streep. Ik was de jongens door een stuurfout even kwijt. Ik bleef rustig en wist ik dan even mijn eigen pad moest vinden. Vervolgens haakten er voor mij twee renners in elkaar in de bocht. Daar schoot mijn ketting eraf en die kreeg ik er weer lastig op. Ploegleider Grischa Niermann zei meteen in de radio dat er iemand moest wachten. Ik antwoordde meteen dat iedereen rustig moest blijven zitten. Ik kon zelf wel naar hen terug rijden.”
Op 41 kilometer van de streep ga je vervolgens in de aanval. Was dat punt ook van tevoren aangeduid binnen de ploeg?
“Nee, dat was puur op instinct. Als ik vooruit zit, dan zitten de jongens achter mij relatief op hun gemak. Ik weet dat zij mijn vlucht controleren en zij iets beter hun krachten kunnen sparen. Dat was ook onze tactiek. Maar wat er achter mij gebeurde, daar heb ik helemaal niks van mee gekregen. Ik wist dat we een heel sterke ploeg hadden. Zes van de zeven renners komen van Tenerife. Daar hebben we een supergoed trainingskamp gehad. Dat verklaart vooral de sterkte van onze ploeg.”
Had je vanaf het begin geloof in deze ontsnapping?
“Vanaf het moment dat ik gedemarreerd ben, heb ik nooit geweten wat mijn voorsprong was. De man met het bord met het tijdsverschil heb ik nooit gezien. En op de koersradio was er vooral veel gekraak te horen. Af en toe kreeg ik wel een boodschap door waardoor ik wist dat Christophe Laporte in de buurt was, maar verder wist ik niets.
In de finale heb ik gekoerst zoals bij de junioren. Best spannend hoor. Je moet dan in je hoofd sterk zijn om niet continue te denken wat er achter je gebeurt. Je moet je twijfels hoe de stand van de wedstrijd is uitschakelen. Dan zie je de auto’s achter je en weet je dat ze in ieder geval niet op vijf seconden zitten. Vanaf de Bosberg heb ik gewoon een tijdrit gereden.”
Valt er met deze zege meteen last van je af?
“Met de nieuwe aanpak en de nieuwe tactiek van Jumbo-Visma was het voor mij best een sprong in het diepe. Ik vroeg me op het trainingskamp geregeld af of ik hun koerswijze meteen onder de knie kon krijgen. Merijn Zeeman vertelde mij op Tenerife dat ik gewoon lekker vrij moest koersen. En proberen om mee te gaan in het systeem hoe Jumbo-Visma de koersen aanpakt. Vanuit de ploeg was er richting Omloop geen druk om direct te presteren, maar wel om mee te gaan in de tactiek. Ik denk dat ik dit in mijn eerste koers wel goed heb gedaan.”
Foto: Cor Vos
Je toont meteen topvorm, maar het is een ongeschreven wet in het peloton dat je in de Omloop pas op 90% mag zijn, wil je in april in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix voor de zege strijden.
“Dat gaan we dan wel zien. Het is met onze aanpak de bedoeling dat we richting die klassiekers sterker gaan worden. Onze grote doelen zijn inderdaad de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix en daar zijn we naar toe aan het werken.”
Om te reageren moet je ingelogd zijn.