Video Edward Theuns was behoorlijk emotioneel na zijn overwinning in de Bredene Koksijde Classic. Niet alleen omdat hij voor het eerst sinds 2021 nog eens had mogen juichen, maar vooral vanwege de reactie van zijn zoontje.

“Het is echt een ontlading”, stak Theuns van wal in het flashinterview. “Ik ben de laatste jaren in de rol geraakt als lead out en ik vind dat heel mooi om te doen. Maar mijn zoontje begint een beetje te beseffen wat het is, en de voorbije weken vroeg hij telkens toen ik thuiskwam van een wedstrijd: ‘papa, heb je gewonnen?'”

“Als je keer op keer moet uitleggen dat het mijn taak is om Jonny (Jonathan Milan, red.) te helpen winnen, doet dat ergens vanbinnen ook een beetje pijn. Ik zei hem vorig jaar dat het ooit wel eens zou lukken. Ik krijg niet vaak de kans en vandaag voelde ik me supergoed.”

Het was dan ook al van de Ronde van Hongarije in 2021 geleden dat Theuns nog eens had gewonnen. “Toen was mijn zoon nog niet geboren”, lacht Theuns. “Het is ongelooflijk. Ik ben superblij, en ik moet mijn vriendin en zoontje bedanken om mij altijd te steunen. Het is soms niet gemakkelijk, maar soms komt alles samen op de juiste manier. Ik weet dat mijn plek normaal in de lead-outs zit en met Jonny werken geeft veel voldoening, maar deze doet toch heel veel deugd.”

• 

  21 mrt

  Lees ook Edward Theuns houdt met selecte vluchtersgroep nipt stand in Bredene Koksijde Classic

  21 mrt

De Bredene Koksijde Classic zelf was dan ook nog eens een superspannende koers. Theuns zat samen met ploegmaat Jakob Söderqvist in een leidersgroep van vijftien renners, die in volle finale maar nipt het peloton voorbleef. “Ik begon me een beetje op te jagen. Ik had het gevoel dat we rondreden alsof we twee minuten voor hadden. Op een bepaald moment dacht ik dat Florian Vermeersch of Alec Segaert nog wilden demarreerden, maar het peloton kwam zo dicht dat ik Jakob vol heb laten rijden.”

“Ik heb van heel ver aangezet, maar ik had zo’n goed gevoel in de benen dat ik meteen bij de aanzet goed zat. De meet kwam dichter en ik zag Lamperti komen, maar ik voelde wel dat het voldoende was. Ik wilde niet te lang wachten en ingesloten geraken. Ik voelde in Tirreno-Adriatico al dat ik heel goed was, lead outs zijn langere inspanningen dan sprints. Ik dacht: ik doe het op Jonny zijn manier en dat verliep super.”

Ook ploeggenoot Tim Declercq deed achteraf zijn zegje voor onze camera: