De twaalfde editie van de Grand Prix Cycliste de Québec is gewonnen door Arnaud De Lie. De Belg leek in een kansloze positie aan de eindsprint te beginnen, maar wist met een imponerende sprint op de macht alsnog Corbin Strong en Michael Matthews te remonteren. Het is voor de nog altijd maar 21-jarige De Lie een bijzondere zege: het is namelijk zijn eerste triomf op WorldTour-niveau.

Het is weer zover: een deel van het WorldTour-peloton is afgereisd naar Canada voor het tweeluik met de GP de Québec en de GP de Montréal. Vandaag stond de wedstrijd in Québec op het programma. De organisatie hield – net als de voorbije edities – vast aan zijn beproefde recept, want het parcours van dit jaar was identiek aan dat van bijvoorbeeld vorig jaar en 2019. Zestien rondes van 12,6 kilometers, goed voor een afstand van 201,6 kilometer met daarin bijna 3.000 hoogtemeters. Het zou met andere woorden uitdraaien op een strijd tussen de puncheurs en sterke sprinters.

Vansevenant mee in de vroege vlucht
Voor de start waren de meeste ogen gericht op Mattias Skjelmose, Valentin Madouas, Christophe Laporte, Arnaud De Lie en Matej Mohoric, maar in de eerste koersuren wisten vier andere renners de aandacht op te eisen. Na wat eerste vruchteloze aanvalspogingen, kregen Mathias Vacek (Lidl-Trek), Mauri Vansevenant (Soudal Quick-Step), Gianmarco Garofoli (Astana Qazaqstan) en David Lozano (Team Novo Nordisk) wel de zegen van het peloton. Jonas Iversby Hvideberg hoopte er nog een kopgroep van vijf van te maken, maar de tegenaanval van de Noor van Team dsm-firmenich bleek niet meer dan een chasse patate.

foto: Cor Vos

De voorsprong Vansevenant, Vacek, Lozano en Garofoli bedroeg op een gegeven moment goed vier minuten, maar met een stunt van jewelste hoefden we geen rekening te houden. In het peloton werd de achtervolging namelijk geleid door de mannen van Intermarché-Circus-Wanty (voor Biniam Girmay) en Tudor Pro Cycling, dat met de Deen Alexander Kamp een interessante schaduwfavoriet kon uitspelen. Deze teams waren erop gebrand om de vluchters weer op tijd in te rekenen en dat gebeurde dan ook op ruim veertig kilometer van de finish. De koers stond op het punt van ontploffen, maar dat leek wel te gebeuren zonder Ilan Van Wilder.

Nervositeit neemt toe 
De Belg van Soudal Quick-Step – die de laatste weken uitstekend op dreef is – kwam door een ongelukkige beweging in het peloton met enkele renners ten val in de bevoorradingszone. Van Wilder zat al snel weer op zijn fiets, kon na een ziedende achtervolging weer aansluiten, maar moest nog wel op tijd weer zien op te schuiven. Dat bleek echter niet evident, aangezien er in het peloton nu bijzonder hard werd doorgereden. Dit resulteerde in een nieuwe schifting – zo ging het te snel voor de afscheidnemende Daryl Impey – terwijl er van voren werd gedemarreerd door Fausto Masnada.

De vroege vlucht – foto: Cor Vos

De Italiaan van Soudal Quick-Step kon zich niet meer inhouden, maar werd vrijwel meteen weer bij de lurven gegrepen. Toch bleek zijn aanval een katalysator voor nieuwe versnellingen vanuit het peloton, maar deze pogingen werden al snel weer in de kiem gesmoord. De ploegen zagen hierop weer een mogelijkheid om de boel te reorganiseren, al kregen de renners zeker niet de kans om echt op adem te komen. Bij het ingaan van de laatste dertig kilometer besloot Lidl-Trek de handschoen op te pakken en de forcing te voeren. Dit resulteerde in een nieuwe schifting, maar van een echte selectie was nu ook geen sprake.

Aanvalspogingen worden in de kiem gesmoord
En zo begonnen we met een eerste groep van een tachtigtal renners aan de laatste twee ronden van de GP de Québec. Het was wachten op een echte explosie bergop en die verschroeiende aanval kwam er op goed zestien kilometer van de finish. Het was niemand minder dan Ben Healy, een van de revelaties van het voorjaar, die met een ferme versnelling de groep uiteen wist te ranselen. Dit duurde echter niet lang, want niet veel later zagen we Pavel Sivakov een uitval wagen, maar ook de Frans-Russische klimmer raakte niet weg. Nicola Conci was de volgende die het probeerde, maar dit leverde ook niks op.

Bij het horen van de bel van de slotronde, bestond de eerste groep nog altijd uit een zeventigtal renners. Een sprint met een grote groep leek dan ook een zeer realistisch scenario, al kregen de puncheurs nog wel enkele korte hellingen voorgeschoteld om het verschil te maken. Op de Côte de la Montagne zagen we een aanval van niemand minder dan… Benoît Cosnefroy. De Fransman won vorig jaar na een late uitval de koers in Québec en wilde dit kunstje maar wat graag herhalen. De Fransman vertrok met zwier en sloeg een veelbelovend gaatje, maar bleek toch niet sterk genoeg om zijn inspanning door te trekken.

foto: Cor Vos

Oermens De Lie pakt uit met imponerende sprint
Cosnefroy werd met nog goed twee kilometer te gaan weer ingerekend en de renners konden zich vervolgens opmaken voor de sprint. Jumbo-Visma opende de lead-out voor Laporte, maar de Fransman kwam er niet aan te pas. Corbin Strong bleek wel over de juiste sprintsnelheid te beschikken, leek lange tijd op weg naar een toch wel verrassende zege, maar had waarschijnlijk geen rekening meer gehouden met Arnaud De Lie. De Waal wist vanuit een geslagen positie nog enorm veel snelheid te ontwikkelen en spurtte op de macht langs alles en overheen, op weg naar zijn eerste WorldTour-overwinning.