De wielerwereld is in gedachte al bij het nieuwe wedstrijdseizoen. WielerFlits blikt heel de maand december terug op het wielerjaar 2016. Iedere werkdag een nieuwe terugblik en poll. Vandaag: de beste klassementsrenner van 2016.

Chris Froome

foto: Sirotti

Voor de derde keer in zijn carrière won hij dit jaar de Tour de France. Chris Froome behoort zonder twijfel tot de beste klassementsrenners van dit tijdperk. De kopman van Sky kan weliswaar rekenen op een elitegroep aan knechten, maar je zou hem tekort doen door zijn prestaties toe te schrijven aan alleen de steun van zijn Sky-knechten.

Zijn seizoen is indrukwekkend: drie eindzeges in rittenkoersen (Tour de France – 3 ritzeges, Criterium du Dauphiné – 1 ritzege en de Herald Sun Tour – 1 ritzege), een tweede plek in de Vuelta a España (3 ritzeges) en olympisch brons op de tijdrit.

Ondanks deze imponerende cijfers is het te betwijfelen of we dit jaar de allersterkste Froome hebben gezien. De Tour had hij al snel in een houdgreep, maar daarin toonde hij ook tekenen van zwakte. Denk aan de door Romain Bardet gewonnen negentiende etappe naar Saint-Gervais Mont Blanc. Zonder de steun van Wout Poels had hij in deze regenachtige rit een flinke tik kunnen oplopen.

En in de Ronde van Spanje waren de rollen omgedraaid en was hij niet in staat om Nairo Quintana bergop te verslaan. Zelfs voor een renner als Froome is een tweede plek in de Vuelta geen schande, zeker niet als je bedenkt wat hij eerder in het seizoen heeft gepresteerd. Van februari tot september, zonder catastrofale inzinkingen, presteren is indrukwekkend.

Nairo Quintana

foto: Sirotti

Hij is in de grote rondes de voornaamste uitdager van Chris Froome. Dit seizoen kwamen ze elkaar weliswaar pas eind april voor het eerst tegen, in de Ronde van Romandië. Een gelijkwaardig strijd om de eindzege werd al vroeg in de rittenkoers – in de tweede etappe – onmogelijk gemaakt door een lekke band van Froome.

Quintana zegevierde uiteindelijk in de Zwitserse WorldTour-koers, net als in de Ronde van Catalonië, de Route du Sud en de Ronde van Spanje. De Colombiaan pakte daarmee zijn tweede grote ronde, na de eindzege in de Giro van 2014.

Hoewel het parcours hem had moeten liggen, besloot Quintana niet te starten op de Olympische Spelen. In plaats daarvan keerde hij terug naar Colombia voor een trainingsperiode in aanloop naar de Vuelta. Een juiste beslissing, bleek uiteindelijk.

Net als Froome kan de 26-jarige renner van Movistar terugkijken op succesvol seizoen. Zijn wedstrijdprogramma van dit jaar als blauwdruk gebruiken voor 2017 gaat hij niet doen. Komend seizoen kiest Quintana voor de dubbel Giro en Tour.

Vincenzo Nibali

foto: Sirotti

Het had de Giro van Steven Kruijswijk moeten worden, maar het werd de Giro van Vincenzo Nibali. In de slotweek van de drieweekse door Italië liep zijn achterstand op tot bijna vijf minuten. Wat volgde was een slotweekend waarvan het verhaal bekend is. Kruijswijk zette zichzelf buitenspel door de inmiddels beruchte val in de afdaling van de Colle dell’Agnello.

De Italiaan wist vervolgens zijn ruime achterstand in twee etappes om te buigen naar een bonus van bijna een minuut op Esteban Chaves. Ondanks die grote triomf in mei kende Nibali een lastig seizoen, waarin hij opnieuw moest afrekenen met kritiek op zijn prestaties. En ook qua aantal zeges was het een mager jaar, met een rit- en eindzege in de Ronde van Oman en het eindklassement van de Giro, waarin hij ook nog een rit won.

Alberto Contador

foto: Sirotti

Voor Alberto Contador was het een jaar van net niet. De 34-jarige Spanjaard haalde heel het seizoen een hoog niveau, maar stuitte steeds op net iets sterkere tegenstanders. Alleen in de Ronde van het Baskenland, begin april, en de Ronde van Burgos (augustus) kon hij de eindzege naar zich toetrekken, maar op de echt belangrijke momenten liet hij het afweten.

In de Tour was hij simpelweg de pineut door een val die hij niet kon voorkomen. Al in de eerste etappe was het raak. In een bocht schoof hij onderuit en viel daarbij tegen een vluchtheuvel. In de dagen die volgende probeerde de Spanjaard de draad te herpakken, maar het bleek ijdele hoop. Al vroeg in de door Dumoulin gewonnen etappe gaf hij op door ziekte.

Net als in de Ronde van Algarve (derde – februari), Parijs-Nice (tweede – maart), Ronde van Catalonië (tweede – maart), Criterium du Dauphine (vijfde – juni), Abu Dhabi Tour (vijfde – oktober) was hij in de Ronde van Spanje goed, maar niet de beste. In de finales bergop moest hij op sleutelmomenten te vaak lossen om een rol te kunnen spelen voor de eindoverwinning. Hij werd vierde.

Ook naast de fiets verliep het seizoen niet van een leien dakje. Tinkoff-teammanager Oleg Tinkov uitte meermaals felle kritiek op de Spaanse kopman van zijn ploeg. Veel indruk moet het niet hebben gemaakt op Contador, want hoewel die ene uitschieter er dit jaar niet tussen zat, bewees El Pistolero dit seizoen met zijn uitslagen nog altijd tot de beste ronderenners van het moment te behoren.

Alejandro Valverde

foto: ANSA/LUCA ZENNARO

Een man die in dit rijtje niet mag ontbreken, is Alejandro Valverde. Alle drie de grote rondes in één seizoen rijden, is al een prestatie an sich. De 36-jarige veteraan liet weten een stap verder te willen gaan door in alle drie de rondes in de top-10 te eindigen.

Het lukt hem bijna. Na een derde plek in de Giro en een zesde plek in de Tour was hij in de Vuelta goed op weg. Halverwege de Spaanse ronde stond hij zelfs op de tweede plek in het klassement. Totdat de man met de hamer ook El Imbatido in het vizier kreeg.

In de door Robert Gesink gewonnen rit naar de top van de Aubisque ging figuurlijk het licht uit bij de Spanjaard. Het lange en slopende seizoen eiste zijn tol, en de schade? Meer dan tien minuten. In de slotetappes deed hij nog tevergeefs pogingen om op te schuiven. In Madrid moest hij uiteindelijk genoegen nemen met een verdienstelijke twaalfde plek, iets minder dan twee minuten verwijderd van de tiende plek.

De misgelopen top-10 plek in de Vuelta mag alleen gezien worden als een smetje op een voortreffelijk jaar met zeven overwinningen, waaronder de Waalse Pijl. Wie de uitslagenlijst van Valverde bekijkt, schrikt van het aantal top-10 plekken in rituitslagen. 2016 telde voor Valverde 92 koersdagen. Zijn slechtste uitslag? Een 83^e plek in de derde rit van Tirreno-Adriatico. Niemand in het peloton die hem dat nadoet.

Outsiders

foto: Sirotti

In deze lijst mogen renners als Romain Bardet (tweede in de Tour) en Esteban Chaves (derde in de Vuelta en tweede in de Giro) niet ontbreken. Zij zijn onder andere samen met Fabio Aru, Adam Yates en Thibaut Pinot de nieuwe generatie winnaars van de grote rondes.

Maar ook Richie Porte, Steven Kruijswijk, Andrew Talansky en bijvoorbeeld Bauke Mollema kunnen meespelen om de eindzege, maar hebben dat dit jaar niet gedaan. Op Kruijswijk na.

Stem!

[poll id=”381″]