Menig wielerfan vergaapt zich in de wintermaanden aan de modder van Gavere, het zand van Koksijde en de klinkers van de Koppenberg. Ondanks een veldritseizoen in volle glorie, wordt er al met een brandend verlangen uitgekeken naar een nieuw wielerseizoen. WielerFlits blikt in de maand december nog één keer terug op het wielerjaar 2017, in de vorm van een terugblik en poll. Vandaag: de beste sprinter van 2017.

In de grote rondes was het dit jaar Quick-Step Floors dat domineerde in de sprints. In de Giro reed Fernando Gaviria de zeges ineen, Marcel Kittel deed dit in de Tour en vervolgens was het Matteo Trentin die in de Vuelta flink uitpakte. Op de grotendeels vlakke parcoursen van het WK en EK waren het respectievelijk Sagan en Kristoff die met het eremetaal gingen lopen. Er was echter nog zoveel meer. Wie mag zich de beste sprinter van 2017 noemen?

Fernando Gaviria (Quick-Step Floors)

foto: LaPresse – Gian Mattia D’Alberto

In zijn tweede volledige seizoen bij Quick-Step Floors begon de Colombiaan voortvarend met twee zeges op zijn eigen continent in de Ronde van San Juan. Ter voorbereiding op zijn debuut in de Giro, wat tevens zijn debuut in een grote ronde zou worden, spurtte hij naar overwinningen in de Ronde van de Algarve en in Tirreno-Adriatico. Vervolgens sloot Gaviria zijn voorjaar af met een vijfde plaats in Milaan-San Remo en een negende stek in Gent-Wevelgem. In de Italiaanse klassieker werd hij tweede in de pelotonsprint nadat in de slotfase teamgenoot Alaphilippe, samen met Sagan en uiteindelijke winnaar Kwiatkowski, uit het peloton was weggereden.

Vervolgens reed Gaviria ter voorbereiding op de Giro nog de Rund um den Finanzplatz Eschborn-Frankfurt, maar hier finishte de Colombiaan niet. Ook in de Giro begon Gaviria matig met een twaalfde en een vierde plaats in de eerste twee etappes. Het kantelpunt voor de jonge sprinter kwam in de derde etappe waar hij na een coup van zijn ploeg zijn eerste overwinning kon boeken. Deze overwinning in de derde etappe leverde hem tevens de leiderstrui op. Hierna volgden nog drie etappezeges en een tweede plaats. Dit leverde hem uiteindelijk de eerste plaats in het puntenklassement, en de daarbij horende puntentrui, op.

Na de Giro zou voor Gaviria de Tour de France op het programma hebben gestaan, maar hij raakte geblesseerd. Uiteindelijk focuste de Colombiaan zich op het WK op de weg in Bergen. Op de weg hier naartoe reed hij in de Tour of Britain naar een ritzege en meerdere top tien klasseringen. In België reed hij naar de eerste plaats in het Kampioenschap van Vlaanderen en een vierde stek in de Primus Classic. Op het wereldkampioenschap stelde de jonge sprinter uiteindelijk enigszins teleur met een achtste plaats. Gaviria sloot zijn seizoen sterk af in de Tour of Guangxi, de nieuwe Chinese WorldTour-koers, met vier ritzeges en een tweede plaats.

Met zijn veertien zeges mag Gaviria zich over 2017 genomen gedeeld zegekoning noemen samen met ploeggenoot Marcel Kittel en de jonge Italiaanse sprinter Jakub Mareczko. Maakt dit hem de beste sprinter van 2017?

Belangrijkste resultaten
4 ritzeges + puntenklassement Giro d’Italia
5e plaats in Milaan-San Remo
Ritzege Tour of Britain
4 ritzeges + puntenklassement Tour of Guangxi
1e in Kampioenschap van Vlaanderen

Marcel Kittel (Quick-Step Floors)

foto: Marcel Koch

Na een teleurstellende Tour de France in 2016 moest in 2017 alles wijken voor succes in de grootste koers van het jaar voor sprinters. De Duitse spurtbom begon zijn seizoen goed met drie ritzeges en de eindoverwinning in Dubai. In Abu Dhabi stelde Kittel enigszins teleur, hij kon zich in slechts een van de drie sprintetappes voorin mengen om de winst. Dit resulteerde wel direct in een ritzege.

Na de koersen in het Midden-Oosten was Parijs-Nice de volgende koers waarin hij succes wilde behalen. Met een uiteindelijke vierde plaats als beste resultaat na driemaal sprinten, was het geen succes geworden in Frankrijk. In België deed de Duitser het beter met een ritzege en een podiumplaats in de Driedaagse De Panne-Koksijde. Kittel pakte ook nog de winst in de Scheldeprijs. De Duitse sprinter heeft nu vijf van de laatste zes edities van de Belgische sprinterskoers gewonnen.

Hierna volgde in de voorbereiding op de Tour nog tweemaal een ritzege, in de Tour of California en de Ster ZLM Toer, maar was Kittel verre van indrukwekkend. In La Grande Boucle liet de Duitser weer zien dat er geen maat op hem staat wanneer hij wel in vorm is. Na een prima negende plaats in de openingstijdrit volgden er vervolgens maar liefst vijf ritzeges. Kittel leek hard op weg naar de groene trui, maar in de zeventiende etappe moest hij uiteindelijk opgeven vanwege ziekte.

Na de Tour de France volgden er geen goede resultaten meer. Kittel grossierde in tegenvallende prestaties en het niet uitrijden van koersen. Uiteindelijk sloot hij met een vierde plaats in de Sparkassen Münsterland Giro in zijn thuisland zijn seizoen af. De Duitser reed dit jaar naar veertien zeges en mag zich daarmee gedeeld zegekoning noemen.

Belangrijkste resultaten
5 ritzeges Tour de France
1e in eindklassement + 3 ritzeges Tour of Dubai
Ritzege Abu Dhabi Tour
1e in Scheldeprijs
Ritzege Tour of California

Peter Sagan (BORA-hansgrohe)

De regerend wereldkampioen wist dat het lastig was om het topseizoen van 2016 te evenaren. In tegenstelling tot vorig seizoen begon Sagan zijn seizoen Down Under ter voorbereiding op de kasseiklassiekers. Deze klassiekers waren naast de groene trui in de Tour en het wereldkampioenschap in Bergen een van de doelstellingen van de Slowaak. Sagan behaalde in Australië driemaal een tweede plaats, waarin hij driemaal finishte achter Caleb Ewan.

Hierna reed hij in het openingsweekend naar een tweede plaats in de Omloop het Nieuwsblad, gevolgd door een overwinning in Kuurne-Bruxelles-Kuurne een dag later. Hij zette de goede resultaten voort in Italië waar hij twee ritten won in de Tirreno-Adriatico, waarvan één in een sprint. Ook reed Sagan naar een tweede plaats in Milaan-San Remo waar hij in de slotfase was weggereden met Kwiatkowski en Alaphilippe, maar in de sprint zijn meerdere moest erkennen in de Pool. Vol vertrouwen begon Sagan aan het blok met kasseikoersen, maar hij kon mede door pech zijn goede voorbereiding geen gevolg geven in België en Frankrijk. Als beste resultaat behaalde hij een derde plaats in Gent-Wevelgem nadat hij de sprint won achter de weggereden Van Avermaet en Keukeleire.

Na de teleurstellende kasseiklassiekers ging de knop om. Hij boekte in de Tour of California voor het achtste en in de Tour de Suisse voor het zevende jaar op rij overwinningen. Als laatste koers voor de Tour de France werd hij nog tweede achter zijn broer Juraj in het nationaal kampioenschap van Slowakije. In de Tour werd Sagan in de eerste rit in lijn teleurstellend tiende in de sprint. De dag hierna, in de derde rit, pakte Sagan wel de zege door in de hellende finale op indrukwekkende wijze naar de zege te sprinten. In de vierde etappe kwam er al een einde aan de Tour van de Slowaak, hij werd na afloop uit koers gezet wegens zijn vermeende betrokkenheid bij de val van Mark Cavendish. Zo kreeg de wereldkampioen na de teleurstellende kasseiklassiekers een tweede teleurstelling te verduren.

Ter voorbereiding op het laatste doel van Sagan, het wereldkampioenschap in Bergen, reed hij de Ronde van Polen en de BinckBank Tour. Ook hier liet Sagan zien dat het niet aan zijn vormpeil lag dat hij een minder seizoen had. Hij boekte drie ritzeges en nog eens vier podiumplaatsen. Tot slot reed Sagan nog het Canadese tweeluik waar hij in de GP Québec zijn honderdste profzege pakte. In de GP Montréal wist de Slowaak er ook nog een top tien finish uit te persen. In Noorwegen was het Sagan die na een uitputtende koers zijn hielen liet zien aan thuisrijder Kristoff en de Australiër Matthews. Zo werd hij de eerste renner die in drie opeenvolgende jaren wereldkampioen wist te worden.

Het zegt genoeg dat met twaalf zeges en ook nog eens elf tweede plaatsen, Sagan toch een teleurstellend seizoen achter de rug heeft. Zijn meeste zeges waren wel op WorldTour-niveau en hij werd opnieuw wereldkampioen.

Belangrijkste resultaten
2 ritzeges Tirreno-Adriatico
2e in Milaan-San Remo
Ritzege Tour de France
1e in Grand Prix de Québec
1e op Wereldkampioenschap op de weg in Bergen

Elia Viviani (Sky)

foto: © Getty Images for IRONMAN

De Italiaan van Sky kende een lastig 2016 waarin hij slechts twee keer wist te winnen. Ook in 2017 wist hij in zijn voorbereiding op de honderdste Giro d’Italia niet te winnen in San Juan, Dubai of Abu Dhabi. Wel werd hij viermaal tweede. Hierna trok Viviani naar zijn thuisland voor de Tirreno-Adriatico, maar ook hier kon de rappe Italiaan niet winnen. Als beste resultaat behaalde hij een tweede plaats achter wereldkampioen Sagan in de derde etappe. In Milaan-San Remo was Viviani een van de outsiders, maar hij kon niet verrassen en eindigde als negende.

Als laatste Italiaanse voorbereidingskoers op de Giro reed Viviani nog de Settimana Internazionale Coppi e Bartali. Hier wist hij de pelotonsprint te winnen in de eerste etappe, maar dit leverde hem slechts een derde plaats op omdat er nog twee renners voorop wisten te blijven. Verder wist de Italiaan niet te imponeren. Hij reed zelfs de koers niet volledig uit met een opgave in etappe vier. In de Scheldeprijs wist Viviani wel indruk te maken met een tweede plaats achter de oppermachtige Marcel Kittel. Met een goed gevoel trok de Italiaan naar de laatste horde op weg naar de Giro: de Ronde van Romandië. In de eerste lastige etappes kwam de Italiaan er niet aan te pas. Tot zijn eigen frustratie kreeg de sprinter op 28 april te horen dat hij niet naar de honderdste Giro mocht gaan, hij werd niet geselecteerd door Sky. Als antwoord op dit nieuws wist hij dezelfde dag wel direct zijn eerste seizoenszege te pakken in de derde etappe in Zwitserland, maar stapte een dag later uit koers.

Als alternatief op de Giro ging Viviani naar Amerika om de Tour of California te betwisten, maar buiten een derde plaats in de eerste wist de Italiaan geen indruk te maken. Na de Hammer Series, waar Viviani met Sky de eindoverwinning wist te pakken, kwam Viviani met het bericht dat hij twijfelt over zijn toekomst bij Sky en dringt hij aan op een sprinttrein. In de Route du Sud en de Ronde van Oostenrijk laat Viviani zien nog wel over snelle benen te beschikken door driemaal naar een ritzege de spurten. In de Prudential RideLondon-Surrey Classic stelde de Italiaan vervolgens weer teleur met een elfde plaats. Zo wisselvallig als de Italiaan was, werd hij een week later tweede op het EK achter Alexander Kristoff om vervolgens weer een zeer teleurstellende BinckBank Tour te rijden.

Na de BinckBank Tour begon het bij Viviani echt te lopen. Zo pakte hij met de Cyclassics Hamburg een prachtige zege op WorldTour-niveau. In Hamburg klopte hij praktisch de gehele wereldtop op het gebied van sprinten. Viviani zette deze goede lijn door in de Tour de Poitou Charentes met twee zeges en evenveel tweede plaatsen om vervolgens in de Bretagne Classic Ouest-France kersvers Europees kampioen Kristoff te verslaan. Met de zege in Frankrijk wist de Italiaan zijn tweede grote eendagskoers te winnen binnen acht dagen tijd. Viviani nam zijn goede vorm van het Europese vasteland mee naar de OVO Energy Tour of Britain waar hij een ritzege pakte en nog tweemaal op het podium mocht verschijnen. De Italiaan sloot zijn seizoen in eigen land af met een aantal knappe top tien klasseringen in de Italiaanse najaarsklassiekers.

Elia Viviani kwam wat laat op gang, maar wist ondanks de geringe steun van zijn ploeg toch negen overwinningen te boeken in zijn tot nu toe beste seizoen ooit. Volgend seizoen mag hij zijn geluk beproeven bij Quick-Step Floors, waar hij wel een sprinttrein tot zijn beschikking heeft.

Belangrijkste resultaten
2e in Scheldeprijs
Ritzege Ronde van Romandië
2e op Europees kampioenschap op de weg in Herning
1e in Cyclassics Hamburg
1e in Bretagne Classic Ouest-France

Alexander Kristoff (Katusha-Alpecin)

foto: ASO

De Noor van Katusha begon zijn seizoen in tegenstelling tot voorgaande jaren niet in het Midden-Oosten, maar tijdens de Ster van Bessèges in Frankrijk. Dit bleek geen verkeerde keuze te zijn. Hij ging met een ritzege, twee tweede plaatsen en de puntentrui naar huis. Vervolgens ging Kristoff toch nog naar het Midden-Oosten voor de Ronde van Oman. Daar liet hij zichzelf zien door in alle drie de ritten voor sprinters met de winst aan de haal te gaan. De Noorse sprinter, die tevens ook goed uit de voeten kan op kasseien, ging met goede moed naar het Belgische openingsweekend. Dat weekend draaide uit in een teleurstelling door in de Omloop het Nieuwsblad de finish niet te halen. Ook in Kuurne-Bruxelles-Kuurne kon hij niet van voren meedoen.

Ter voorbereiding op de grote klassiekers reed Kristoff Parijs-Nice, maar hier liet hij wisselende resultaten zien. De ene keer kon hij mee met de besten om vervolgens de etappe erna niet thuis te geven. Zo ging de Noor als een van de outsiders naar Italië voor La Primavera. In San Remo wist de sterke Noor de pelotonsprint te winnen achter de weggereden Sagan, Kwiatkowski en Alaphilippe, een teken dat het qua vorm toch wel goed zat. Na een teleurstellende E3 Harelbeke en Gent-Wevelgem was Kristoff weer traditioneel goed in de Driedaagse De Panne-Koksijde. Hier pakte de Noor een ritzege en drie podiumplaatsen, waarvan een derde plaats in het eindklassement. Deze vorm trok hij door met een knappe vijfde plaats in de Ronde van Vlaanderen.

Na enkele weken geen koers trok Kristoff begin mei naar Duitsland om de voorbereiding op de Tour de France te beginnen. Hier wist hij met gemak de Rund um den Finanzplatz Eschborn-Frankfurt te winnen door thuisrijders Zabel en Degenkolb te kloppen. Hierna stonden de Tour of California en het Critérium du Dauphiné op het programma, maar buiten een tweede plaats in Frankrijk wist de Noor geen indruk te maken. In de Tour de France mengde Kristoff zich een aantal keer in de sprint, maar wist hij nimmer in de buurt van een ritzege te komen.

De tweede helft van het seizoen was een stuk indrukwekkender. Zo wist hij de Britse WorldTour-koers Prudential RideLondon-Surrey Classic te winnen. Een week later werd hij Europees kampioen. In zijn eigen land stelde hij in de Arctic Tour of Norway enigszins teleur door slechts één etappe te winnen. Kristoff liet erna zien nog steeds over een prima vorm te beschikken richting het WK in zijn Noorwegen door vierde te worden in de Cyclassics Hamburg, gevolgd door een tweede plaats in de Bretagne Classic Ouest-France. Als laatste voorbereiding op het WK reed Kristoff de OVO Energy Tour of Britain. In deze wedstrijd reed bij buiten de tijdrit om elke rit in de top vijf, zonder een rit te winnen. Zo startte de Noor als een van de topfavorieten aan het WK in Bergen, maar moest hij uiteindelijk nipt zijn meerdere erkennen in Peter Sagan.

Met negen ritzeges en meerdere indrukwekkende resultaten in veelal eendagskoersen heeft Kristoff er, zeker op sprintgebied, een prima seizoen opzitten. Is de Europees kampioen van 2017 indrukwekkend genoeg geweest?

Belangrijkste resultaten
4e in Milaan-San Remo
1e in Prudential RideLondon-Surrey Classic
1e op Europees kampioenschap op de weg in Herning
2e in Bretagne Classic Ouest-France
2e op Wereldkampioenschap op de weg in Bergen

Arnaud Démare (FDJ)

De Franse hoop op de groene trui in de Tour de France begon zijn seizoen op eigen bodem in de Etoile de Bessèges prima met twee ritzeges door tweemaal Alexander Kristoff te kloppen in de sprint. Hierna fietste hij nog de Volta ao Algarve em Bicicleta ter voorbereiding op het klassieke openingsweekend. In Portugal wist hij weinig indruk te maken, met een vierde plaats als beste klassering in de sprint. In het openingsweekend deed hij in de Omloop het Nieuwsblad niet mee om de knikkers maar liet hij zich in Kuurne-Bruxelles-Kuurne een stuk beter zien door de sprint te winnen van de tweede groep, wat hem een zesde plaats opleverde.

In Parijs-Nice maakte Démare veel indruk door in de eerste etappe op indrukwekkende wijze Alaphilippe te kloppen in een sprint-á-deux. In de twee hierop volgende etappes wist de Fransman zijn leiderstrui nog te behouden, maar verloor deze in de tijdrit aan diezelfde Alaphilippe. De vijfde etappe leverde Démare nog een tweede plaats op, maar hierna was het met de komst van lastigere etappes gedaan met de Fransman. Vervolgens zou Démare als titelverdediger starten in Milaan-San Remo, maar wist daar niet verder te komen dan een verdienstelijke zesde plaats. Eenzelfde plaats was hem toebedeeld in Parijs-Roubaix waar hij, net als in Kuurne, de sprint van de tweede groep wist te winnen.

In aanloop naar de Tour de France, waarin hij eindelijk een etappe wilde winnen, reed Démare nog naar winst in GP de Denain-Porte du Hainaut en Halle-Ingooigem. Tevens pakte de Fransman etappezeges in 4 Jours de Dunkerque en het Critérium du Dauphiné. Als kers op de taart volgde vlak voor de Tour nog de winst in het Franse kampioenschap op de weg waardoor Démare in de Franse driekleur in de Tour mocht verschijnen. Na indrukwekkende prestaties in de tweede rit, waar hij alleen in Kittel zijn meerdere moest erkennen, en de derde rit, waar hij in de oplopende sprint met de besten mee kon, was het in de vierde etappe raak voor de Frans kampioen. In de omstreden slotfase van de etappe wist Démare naar de winst te snellen in de straten van Vittel. In de zesde etappe zou nog een tweede plaats volgen achter wederom Kittel. Veel langer zou de Tour de France van Démare niet duren, gezien hij een paar dagen later vanwege ziekte moest opgeven.

Na de Tour reed Démare niet veel koersen meer. Als eerste volgde een BinckBank Tour om snel te vergeten, gevolgd door een knappe tweede plaats in de Cyclassics Hamburg. Een overwinning in de Brussels Cycling Classic twee weken later bleek zijn laatste overwinning van 2017. Hij reed nog wel het Canadese tweeluik, overigens zijn enige twee koersdagen buiten Europa, maar zonder succes. Zo bleef de zegeteller op tien stuks staan. Alle overwinningen boekte Démare in zijn thuisland of in buurlanden hiervan.

Belangrijkste resultaten
Ritzege Parijs-Nice
6e in Milaan-San Remo
1e op Frans kampioenschap op de weg
Ritzege Tour de France
2e in Cyclassics Hamburg

Outsiders

foto: Sirotti

De reeds genoemde namen waren niet de enige sprinters die indruk hebben gemaakt in 2017. Michael Matthews pakte vier ritzeges op WorldTour-niveau en bovendien het groen in de Tour en brons op het WK. De eerder genoemde Matteo Trentin was vanaf augustus niet meer uit de top vijf van een sprintetappe te denken, wat hem onder meer vier etappezeges in de Vuelta opleverde. Ook de Italiaanse sprinter Jakub Mareczko reed een indrukwekkend slot van het seizoen door in China zijn zegeteller op te voeren tot veertien stuks, wat hem gedeeld zegekoning van 2017 maakt. Caleb Ewan en Sam Bennett wisten dit seizoen beiden tot tien overwinningen te komen. Ook Edvald Boasson Hagen liet zich dit jaar veel van voren zien. Het leverde hem tien zeges op, waarvan het merendeel in eigen land. André Greipel wist dit jaar minder te winnen dan we van hem gewend zijn (slechts vijf keer) maar wist zich bijna overal waar hij startte wel in de top vijf te rijden. Als laatste dan nog Dylan Groenewegen. De nog steeds pas 24-jarige sprinter bekroonde zijn 2017 door de etappe op de Champs-Élysées te winnen.

[poll id=”677″]