De wielerwereld is in gedachte al bij het nieuwe wedstrijdseizoen. WielerFlits blikt heel de maand december terug op het wielerjaar 2016. Iedere werkdag een nieuwe terugblik en poll. Vandaag: De strafste stoten van 2016.

De strafste stoten; het gaat hier eigenlijk om een Vlaamse uitdrukking. Maar omdat hij zo mooi is, lenen we hem even. Nederlandse wielervolgers hebben er vast wel van gehoord. De term wordt regelmatig voor de dag gehaald wanneer renners een indrukwekkend nummertje opvoeren. Ook het afgelopen wielerseizoen bevatte een hoop straffe stoten. Hier volgt een lijstje met de mooiste van 2016.

Regensolo van Tim Wellens

We beginnen met een straffe stoot die een beetje is ondergesneeuwd. Figuurlijk, maar bijna ook letterlijk. Terwijl iedereen naar de Tour de France keek, won Tim Wellens een apocalyptische etappe in de Ronde van Polen. Het sneeuwde nog net niet, maar koud was het wel en het regende ook nog eens de hele dag.

Dat weerhield Wellens er niet van om vroeg in de etappe ten aanval te gaan. Integendeel: de Belg houdt juist van dit weer. Dat bleek die dag eens te meer. Op 45 kilometer van de meet liet Wellens al zijn medevluchters achter om vervolgens solo over de streep te komen. Zijn voorsprong aan de meet was – hou je vast – drie minuten en achtenveertig seconden. Dat bleek meer dan genoeg om ook het eindklassement te winnen.

---

Mathew Hayman verrast in Roubaix

Winnen uit een vroege vlucht: dat is sowieso al lastig, maar helemáál in een koers van ruim 250 kilometer. Laat staan als het parcours 27 kasseienstroken bevat. En als je ook nog eens zes weken eerder je elleboog brak. Maar Mathew Hayman deed het.

Toen Hayman in een zestienkoppige ontsnapping zat, keek niemand gek op. Die worden toch wel gegrepen, dacht iedereen. Dat was ook zo: op 63 kilometer voor het einde was hun avontuur voorbij. Maar niet dat van Hayman. De Australiër bleef dapper meerijden, terwijl allerlei grote namen één voor één moesten lossen. Hayman wilde maar niet kraken. Niet toen Vanmarcke versnelde op de kasseistrook van Hem, en ook niet toen Boonen een ultieme aanval waagde met de wielerbaan in zicht. Integendeel, Hayman ging erop en erover.

De oude rot bleek over wonderbenen te beschikken. De Australiër werd weliswaar weer teruggegrepen, maar in de sprint maakte hij het alsnog af. Dit mag met recht een straffe stoot worden genoemd

---

Imanol Erviti blijkt een Flandrien te zijn

Maar dat was niet de enige straffe stoot van die dag. Ook Imanol Erviti eindigde vanuit de vroege vlucht in de top tien. Zijn einduitslag was uiteindelijk plaats negen. Dat klinkt misschien niet heel erg speciaal, maar wel als je bedenkt dat hij in de Ronde van Vlaanderen hetzelfde flikte.

Ook in Vlaanderens Mooiste zat Erviti in de vroege vlucht, en toen werd hij zelfs zevende. De renner van Movistar (je weet wel: die ploeg die normaal nooit wat te zoeken heeft in Vlaamse klassiekers) was na afloop van zijn wonderweek in extase. “Wat een week! Ik ben superblij”, jubelde hij. “Het is altijd lastig om in de vroege vlucht te geraken van een monument, zoals ik dat deed in De Ronde, maar om dat in twee monumenten te doen… dat is een soort kunststukje.”

---

Waaiers in Ronde van Turkije

Zeg je kunststukjes, dan denk je ook aan waaiers. Die zagen we dit seizoen in de Ronde van Turkije in overvloed. Dat begon al in de tweede etappe, toen Caja Rural bergop (!) de boel op de kant zette. Uiteindelijk bleven vooraan vijftien man over, waarvan zes van Caja Rural. In de finale rondde Pello Bilbao het ploegenspel knap af.

Een dag later moet Lotto-Soudal gedacht hebben: wat die Spanjaarden kunnen, kunnen wij ook. De Belgische formatie deed er zelfs nog een schepje bovenop en was met zes man mee in de eerste waaier van slechts acht renners. Greipel won; meer dan twee minuten later kwam de volgende waaier pas binnen. De top-9 van het eindklassement bevatte uiteindelijk vier renners van Lotto-Soudal en vier van Caja Rural. Een waar huzarenstukje.

---

Coup van Alberto Contador en Nairo Quintana

Zondag 4 september was een vervelende dag voor Chris Froome. De Sky-renner deed nog volop mee in de strijd om de eindzege van de Vuelta, maar na die dag was zijn achterstand in het klassement plots ruim drie en een halve minuut.

De reden: een coup van Alberto Contador en Nairo Quitana. De twee waren vlak na de start ten aanval getrokken, samen met een aantal ploeggenoten. Froome had de slag gemist. Tot overmaat van ramp zag hij maar twee ploegmaten bij zich. Sky had zitten slapen, want de rest van de ploeg zat in een derde groep. Wat volgde was een spannende strijd tussen de eerste twee groepen, maar Froome zou nooit meer vooraan komen.

---

Stem!

[poll id=”384″]