Het wielerjaar 2017 loopt bijna ten einde en alleen in het Belgische Diegem wordt er nog gestreden om de knikkers. WielerFlits blikt de hele maand december terug op het afgelopen jaar. Vandaag: De Zubeldia-award. Deze is voor de renner die zichzelf het sluwst in de top tien van een grote ronde heeft weten te rijden. Welke renner heeft dit jaar Haimar Zubeldia in zijn hoogtijdagen weten te evenaren?

Zubeldia zelf is dit jaar niet genomineerd. De inmiddels ex-profrenner reed dit jaar wel een grote ronde, de Tour de France, maar wist zichzelf niet in de top tien te rijden. Hij eindigde slechts op een 52e plaats, niet genoeg om zichzelf tot topfavoriet te bombarderen voor zijn eigen award.

Wel zijn er vijf andere gegadigden die zichzelf in de top tien van een grote ronde hebben gereden, misschien nog wel sluwer dan hoe de oude vos Zubeldia dat deed.

Davide Formolo – Tiende in de Giro d’Italia

Davide Formolo – Foto: Sirotti

Beste renner in de categorie ´pelotonvulling´ in de eerste grote ronde van dit jaar. Deed hij daadwerkelijk mee?  Ja. De Italiaan uit Negrar wist dit jaar een tiende plek in de Giro d´Italia te produceren. De klassementsrenner van Cannondale-Drapac wist van het gifgroene tenue een donkergroen tenue te maken; hij reed continu in de schaduw van de andere renners.

Op vijftien minuten en zeventien seconden werd hij gereden door Tom Dumoulin. Zelfs in de twee etappes waarin hij top tien reed, finishte hij anoniem omdat hij solo binnenkwam tussen de groepjes favorieten. Deze twee plekken in de top tien waren kenmerkend voor zijn prestaties deze Giro: Davide Formolo reed zichzelf anoniem de boeken in.

De 25-jarige Italiaan wist vorig jaar al anoniem negende te worden in de Ronde van Spanje en deed dat dit jaar dus dunnetjes over met een tiende plaats in de Giro. Hiermee lijkt hij één van de renners te worden waar je het liefst tegen zou zeggen: Laat je klassementsambities varen en ga voor een rol als rittenkaper in de grote rondes. Of gaat hij zich in de toekomst nog eens uit de anonimiteit rijden?

Warren Barguil – Tiende in de Tour de France

Warren Barguil – foto: ASO

Voor de Breton die ooit de Tour de l´Avenir won, is er geen plek in de schaduw weggelegd. Overal waar hij rijdt, is er een verhaal te vertellen. Deze kunnen variëren van etappewinsten in zijn eerste grote ronde ooit tot kopstoten in de Tour van 2016. In de Ronde van Frankrijk heeft hij het voor elkaar gekregen om als rittenkaper de top tien in te sluipen.

De renner van Sunweb kwam namelijk zonder klassementsambities naar de Tour toe. Dit kwam omdat hij tijdens de Ronde van Romandië dit jaar zijn bekken had gebroken. Mede door deze blessure legde Barguil zich toe tot het kapen van ritten en was hij in de eerste week nog niet topfit, waardoor hij direct al veel tijd verloor. Des te knapper is het dat hij zich in de laatste twee weken van de Tour zich heeft weten terug te knokken tot een tiende plek in het klassement, ook al was hij nauwelijks in het groepje der favorieten te vinden.

De koning van de vroege vlucht was in tegenstelling tot Formolo geen schaduw, maar de Franse Icarus. Vliegend naar de zon voor Chris Froome en het peloton. Te dicht bij het schijnende geel kwam hij echter nooit door veilig op 9 minuten en 25 seconden van Froome te eindigen. Zijn beloning kreeg hij op een andere manier: Twee ritzeges en de bolletjestrui.

Louis Meintjes – Achtste in de Tour de France

Louis Meintjes – foto: Sirotti

De absolute topfavoriet van dit jaar, vorig jaar en dat jaar daarvoor. Louis Meintjes lijkt aan elke grote ronde mee te doen. Ineens staat hij na de 21e etappe in de top tien van het klassement zonder dat je daarvoor ook maar een idee had dat hij meereed. Dit jaar was net zo een jaar als dat jaar ervoor voor Louis Meintjes. Hij eindigde opnieuw achtste, net als – toevallig – dat jaar daarvoor. Ook wist hij twaalfde te worden in de Vuelta, net niet in de top tien.

Haimar Zubeldia stopte dit jaar, maar lijkt in Louis Meintjes een meer dan waardige opvolger te hebben gevonden. Het 59 kilo wegende elastiek uit Pretoria wist deze Tour drie keer uit de schaduw te stappen met een vijfde, zevende en negende plaats in verschillende etappes. Echter, hij deed dit op zijn kenmerkende manier: Lossen en terugkomen om vervolgens wederom te lossen. Dit was de enige aandacht op televisie voor Meintjes; als hij het presteerde om weer terug te keren in het groepje der favorieten.

Volgend jaar maakt Meintjes zijn debuut in de Giro d´Italia en gaat hij rijden voor de Afrikaanse ploeg Dimension Data. Gaat volgend jaar een jaar van definitief doorbreken worden voor Afrika´s grootste klassementsrenner? Het valt allemaal nog maar te bezien met toppers als Fabio Aru en Chris Froome aan de start in Israël. Hoe dan ook, in Rome zal hij hoogstwaarschijnlijk opnieuw te bewonderen zijn in de top tien. De enige vraag die dan rest is: Gaan we hem die drie weken ook nog ergens zien?

Steven Kruijswijk – Negende in de Vuelta a España

Steven Kruijswijk – foto: Sirotti

Het moet ergens rond halverwege mei 2016 zijn geweest toen Steven Kruijswijk besloot op de pedalen te gaan staan en Alejandro Valverde en Vincenzo Nibali het snot voor de ogen te rijden. Drie minuten voorsprong had hij met nog twee dagen te gaan. Een blok sneeuw, een bocht en een haai uit Messina gooiden vervolgens roet in het eten. Hij eindige deze ronde uiteindelijk als vierde. Sindsdien hebben teleurstellende en vooral anonieme grote rondes elkaar opgevolgd voor de rosse klimmer.

Een paaltje in de Vuelta van 2016, een ziekte in de Giro van 2017 zorgden ervoor dat Kruijswijk opnieuw als een eendagsvlieg werd gezien in de buitenlandse media. In de Vuelta van dit jaar ging Kruijswijk verder met waar hij die twee grote rondes  daarvoor ook mee bezig was: Meerijden en afhaken wanneer het moment daar was. Kruijswijk haakte dit jaar tot het einde van de tweede week af in de harde wereld van de grote rondes.

Totdat daar ineens de steile flanken van Los Machucos opdoken in de derde week. Kruijswijk viel aan en bleef lang weg. Uiteindelijk werd hij daar in de spotlights elfde. De vonk van de rosse renner was terug. Dit bevestigde hij vervolgens met een zevende plek op misschien wel de moeilijkste beklimming in Spanje; de Alto de l´Angliru. Daar waar Contador afscheid nam, stak Kruijswijk opnieuw zijn voet tussen de deur in de harde wereld. Dankzij deze twee hoopgevende prestaties werd Kruijswijk alsnog negende in de Vuelta, waar hij voor de rest verloren ronddwaalde. Hopelijk zien we de man uit Nuenen volgend jaar niet meer terug in dit lijstje.

Tejay van Garderen – Tiende in de Vuelta a España

Tejay van Garderen – foto: Sirotti

De Amerikaan, die een aantal jaar in Nederland heeft gewoond, bewijst al jaren dat je niet echt sterker wordt van het eten van stroopwafels. Van Garderen kwakkelt vaak met zijn gezondheid in de grote rondes, maar is nog steeds naast Richie Porte de kopman van BMC. Dit jaar wist de renner voor het eerst in drie jaar weer eens in de top tien van een grote ronde te eindigen. Hij eindigde op een tiende plek in de Ronde van Spanje dit jaar.

Van Garderen bewandelde het tegenovergestelde pad van Kruijswijk in de Vuelta dit jaar. Waar Kruijswijk sterk eindigde, startte van Garderen sterk. In de eerste bergrit naar Andorra was hij één van de weinige renners die Froome en Nibali kon volgen. Vervolgens wachtte voor Van Garderen andermaal een drie weken durende lijdensweg, waarin hij bijna niet meer in beeld kwam.

Het is te hopen voor de man uit Tacoma dat hij volgend jaar iets meer voorspoed kent. Het is soms pijnlijk om aan te zien hoe Van Garderen kwakkelt met zijn gezondheid en vervolgens zijn hoofd laat hangen. Een anonieme plek in de top tien laat zien dat Van Garderen na tegenslag nu wel in staat is grote rondes uit te rijden. Hopelijk doet hij dat volgend jaar opnieuw, maar dan zonder tegenslag, want talent heeft Van Garderen wel degelijk.

[poll id=”688″]