WielerFlits kijkt in de maand december terug op het wielerjaar 2017 met iedere dag een terugblik en een poll. Vandaag: renners die dachten dat ze hadden gewonnen.

Het komt in de wielersport geregeld voor dat het juichen aan de meet niet helemaal goed gaat. Klassiekers zijn Mauricio Ardila, die in de Vuelta a España ooit de boog van de bergsprint aanzag voor de finish. Maar ook Erik Zabel in Milaan-San Remo van 2004. Hij dacht voor een vijfde keer te winnen en stak de handen in de lucht, maar Rabobank-renner Óscar Freire kwam nog net onderdoor en drukte zijn wiel net iets eerder over de meet. Ook dit jaar waren er een paar voorbeelden. Wat is het mooiste mislukte zegegebaar en wie ‘wint’ er dus alsnog?

Caleb Ewan (Orica-Scott)

Tijdens de tweede etappe van de Abu Dhabi Tour maakt het peloton zich op voor een massasprint. Zij aan zij komen de tenoren op de lijn afgesprint. Marcel Kittel, Caleb Ewan en Mark Cavendish doen vrijwel niet voor elkaar onder. De kleine Australiër met zijn kenmerkende sprintstijl denkt te winnen. Hij steekt zijn handen in de lucht, maar hij raakt daarmee Kittel die op dat moment langszij komt. De Duitser viert pas ná de finish zijn feestje. Foutje, bedankt.

Luka Pibernik (Bahrain Merida)

We schrijven woensdag 10 mei, de vijfde rit in de Giro d’Italia. Het peloton trekt naar Messina, de thuishaven van Vincenzo Nibali. Op anderhalve kilometer voor de streep ligt een u-bocht. Nibali’s ploeggenoot Luka Pibernik trok stevig door en pakte enkele tientallen meters. Hij bleef het stormende peloton voor en kwam al juichend over de streep. Helaas voor de 24-jarige Sloveen rinkelde de bel en werd hij opgeslokt door het pak. Een klassieker in de categorie: ‘Hilbert, je moet nog een rondje!’.

Wout Poels (Sky)

In de Ronde van Polen werd een landgenoot het lachertje van de dag. Gelukkig beschikt Wout Poels zelf over de nodige humor, dus nu zal hij er de lol misschien wel van inzien. In de voorlaatste rit naar Zakopane ontstond er in de finale een elitegroep vooraan. Zij zouden op de finish afstormen, waarna onze landgenoot over de beste sprint beschikte. Poels maakte het zegegebaar, maar het was hem ontgaan dat Jack Haig op twintig kilometer van het einde aan een succesvolle solo begon. Schrale troost: de Sky-renner won een dag later alsnog.

Justin Jules (WB-Veranclassic-Aqua Protect)

Tijdens een kletsnatte versie van de Tour de Vendée werd het veld op 1 oktober compleet uit elkaar geranseld. In de diepe finale zit het tempo er goed in. Romain Combaud (Delko-Marseille Provence-KTM) rijdt – in het zicht van de haven – enkele tientallen meters voor de jagende achtervolgers uit. Met een ferme krachtsinspanning haalt Justin Jules hem terug. De Fransman zet zijn sprint door tot op de meet en gooit zijn armen in de lucht. Helaas voor hem had Christophe Laporte dat buiten zijn zicht twintig tellen eerder ook al gedaan.

Anthony Turgis (Cofidis)

De Fransen maakten het op die bewuste 1 oktober wel heel bont. Tijdens de Tour de l’Eurométropole miste een bedrijvig LottoNL-Jumbo de beslissende slag. In de slotkilometer muisde derdejaarsprof Anthony Turgis ervantussen. De 23-jarige coureur sloeg een ferm gat en dat leek voldoende voor zijn vijfde profzege. Dat dacht hij zelf ook en daarom zette hij zich enkele meters voor de finish recht. Daniel McLay had iets anders in zijn hoofd en kwam – net als Kenny Dehaes – nog over Turgis heen. Een hard ‘gelach’.

[poll id=”681″]