De selecties voor het WK wielrennen druppelen al langzaam binnen, maar eerst staat er nog een EK op het programma. In het Italiaanse Trentino strijden heel wat toppers de komende dagen om verscheidende Europese titels. Donderdag kruisen de betere tijdrijders van het moment de degens met elkaar. Kan Stefan Küng zichzelf opvolgen? WielerFlits wikt en weegt de kansen van de favorieten!

Historie

Het Europees kampioenschap tijdrijden staat nog in de kinderschoenen. Het idee kwam overigens niet uit de lucht vallen. Al sinds 1995 werden er jaarlijks Europese kampioenschappen georganiseerd, maar dan wel voor renners die uitkwamen in de beloftencategorie. Het leverde een aantal bekende winnaars op, die later ook wisten te schitteren als prof, zoals Adriano Malori, Marcel Kittel en Alex Dowsett. In 2016 kregen de herenprofs voor het eerst de kans om voor de Europese titel te strijden. Plumelec kreeg, na het late afhaken van Nice, de eer om het kampioenschap te organiseren.

De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat de echte tijdritkanonnen (denk aan Tom Dumoulin, Tony Martin en Fabian Cancellara) hun kat stuurden voor de eerste editie van het Europees kampioenschap tijdrijden bij de profs. Jonathan Castroviejo besloot wel af te zakken naar Frankrijk en dat bleek een uitstekende beslissing. De Spanjaard snelde namelijk naar de Europese titel, voor Victor Campenaerts en de inmiddels gestopte Moreno Moser. Over een afstand van 45,5 kilometer bleek Castroviejo exact een halve minuut sneller dan Campenaerts, Moser moest 39 seconden prijsgeven op de winnaar.

Campenaerts, Castroviejo en Moser op het podium van het allereerste EK – foto: Cor Vos

De naam van Victor Campenaerts komt steevast terug tijdens het uitpluizen van de EK-uitslagen. De Belgische tijdritmaniak mag zich met recht en reden ‘mister EK’ noemen, aangezien hij in vier van de vijf edities het podium wist te bezetten. Het begon in 2016 met een zilveren medaille, maar zowel in 2017 als 2018 kroonde hij zich tot beste tijdrijder van Europa. In 2017 wist hij in het Deense Herning na een secondenspel Maciej Bodnar en Ryan Mullen naar zilver en brons te verwijzen, een jaar later vocht hij in Glasgow een duel op het scherpst van de snede uit met een oude bekende: Castroviejo.

Dit keer wist Campenaerts de rollen echter om te draaien, al was het verschil aan de streep slechts één seconde in het voordeel van de Belg. In 2019, toen het EK werd georganiseerd in Alkmaar, was Campenaerts er niet bij om zijn titel te verdedigen. Vorig jaar stond de Antwerpenaar wel weer aan de start van het EK en opnieuw was Campenaerts goed voor een medaille, al was de kleur dit keer brons. De titel ging in het gekke coronajaar naar Stefan Küng. De Zwitserse tijdritspecialist stond samen met runner-up Rémi Cavagna en bronzen medaillist Campenaerts op het podium in Plouay.

Campenaerts is het stralende middelpunt na zijn Europese titel – foto: Cor Vos

Küng zal komende donderdag, een jaar na zijn eerste Europese triomf, proberen om zijn titel met succes te verdedigen. De Zwitser hoeft straks niet af te rekenen met Campenaerts, aangezien Vocsnor dit jaar gek genoeg alleen de wegrit zal betwisten. Remco Evenepoel staat straks wél gewoon aan de start en is op zoek naar zijn tweede Europese titel tegen de klok. In 2019 kreeg Evenepoel namelijk al eens een Europese kampioenstrui omgehangen na zijn titel in Alkmaar. Op een biljartvlak parcours was hij toen te snel voor Kasper Asgreen en Edoardo Affini, twee renners die er donderdag ook weer bij zijn.

Laatste winnaars EK tijdrijden
2020: Stefan Küng
2019: Remco Evenepoel
2018: Victor Campenaerts
2017: Victor Campenaerts
2016: Jonathan Castroviejo

Een emotionele Evenepoel viert zijn titel in 2019 – foto: Cor Vos

Vorig jaar

De vijfde editie van het EK tijdrijden werd eind augustus 2020 gehouden in het Franse Plouay. Organisator UEC moest het doen met een beperkt deelnemersveld, de meeste tijdrittoppers besloten niet af te zakken naar Frankrijk. De Europese kampioenschappen werden namelijk enkele dagen voor de start van de Tour de France georganiseerd en dus waren er kalendertechnisch wel wat uitdagingen. Wout van Aert, titelverdediger Remco Evenepoel, Rohan Dennis (want Australiër), Filippo Ganna… Ze waren er om de een of andere reden niet bij. Dit bood kansen voor de op papier iets mindere tijdrijders.

Toch stonden er met Stefan Küng, Victor Campenaerts, thuisfavoriet Rémi Cavagna, Edoardo Affini en Alex Dowsett wel een aantal sterke tijdrijders aan het vertrek. De eerste serieuze tijd aan de finish werd echter op de borden gezet door de Duitser Justin Wolf, maar hij bleek uiteindelijk geen geduchte concurrent in de strijd om het goud. Küng zette namelijk bij het enige tussenpunt na dertien kilometer de snelste tijd neer. Cavagna volgde halverwege op zes seconden, kort gevolgd door Campenaerts die dan weer tien tellen achterstand had op Küng. De verschillen waren kortom nog speelbaar.

Küng op weg naar de beste tijd – foto: Cor Vos

Van de favorieten was Cavagna de eerste om een eindtijd neer te zetten. De Fransman kwam na 30m35s over de meet en wachtte in spanning op de eindtijden van Campenaerts en Küng. De Belg en Zwitser wisten onderweg allebei eerder gestarte renners in te halen, wat zeker mentaal een voordeel was. Campenaerts kwam echter niet aan de tijd van Cavagna. De Belgische tijdritspecialist gaf aan de meet ruim vier seconden toe. En Küng? De Zwitser bleef goed doormalen, wist zijn eerdere inspanningen door te trekken en bleek aan de finish te snel voor zijn concurrenten.

Het verschil was duidelijk: de Zwitser zette Cavagna nog op zeventien seconden en wist zich zo te verzekeren van het goud. Cavagna moest voor eigen publiek genoegen nemen met zilver, Campenaerts wist nog maar eens een medaille te veroveren op een EK. “Ik had heel goede benen. Een week voor dit EK pakte ik mijn tijdritfiets en had ik geen goed gevoel, maar het ging elke dag steeds beter”, vertelde Küng na afloop. “En vandaag had ik het beste gevoel van de week. Het was een typische koers voor Bretagne, met een grof wegdek, constant op en af en power blijven zetten. Daar hou ik van.”

Uitslag EK tijdrijden 2020 (25,6 km)
1. Stefan Küng in 30m18s
2. Rémi Cavagna op 17s
3. Victor Campenaerts op 21s
4. Alex Dowsett op 1m03s
5. Edoardo Affini op 1m15s

Winnaar Küng in zijn Europese trui – foto: Cor Vos

Parcours

In 2016 werd Jonathan Castroviejo nog Europees kampioen na een tijdrit van 45,5 kilometer, maar sinds 2019 kiest het organiserende UEC steevast voor een vrij korte omloop. Dit jaar is er een traject uitgetekend van amper 22,4 kilometer. Ter vergelijking: op het aankomende WK tijdrijden in België krijgen de deelnemers een chrono van net iets meer dan 43 kilometer voor de kiezen. Dit zorgt toch wel voor een kleine verschuiving in de onderlinge verhoudingen.

Renners die doorgaans vliegensvlug uit de startblokken schieten zijn zeker in het voordeel, in vergelijking met de pure diesels die altijd wat tijd nodig hebben om de motor op gang te brengen. Het parcours is overigens echt iets voor de pure hardrijders, aangezien de renners over een afstand van net iets meer dan 22 kilometer slechts 172 hoogtemeters moeten afwerken. Dat is te verwaarlozen, zeker omdat er geen specifieke helling zal opdoemen waar je als renner kunt ontploffen.

Start- en finish zijn in Trento, de hoofdstad van de Italiaanse autonome regio Trentino-Zuid-Tirol en de provincie Trente. De stad heeft zo’n 115.000 inwoners en heeft een goed aangeschreven universiteit. Het is de geboorteplaats van heel wat Italiaanse wielrenners, denk aan Daniel Oss, Moreno Moser, Gianni Moscon en Nicola Conci. Het startpodium staat pal voor wetenschapsmuseum MUSE, ontworpen door architect Renzo Piano.

Vervolgens gaat het over behoorlijk rechte wegen, uitgezonderd een rotonde al vroeg op het parcours, naar het eerste en enige tussenpunt van de dag na iets meer dan tien kilometer. Vlak voor het horen van de tussentijden is er een U-bocht in het parcours, gevolgd door een passage over de brug van Mattarello, waarbij de renners de rivier Adige oversteken. Vervolgens gaat het over lange rechte wegen weer richting Trento, waar de eindtijden worden opgemeten.

Na twintig kilometer draait het traject de stad weer in, waarna de laatste twee kilometers behoorlijk technisch zijn. In de laatste kilometers volgen nog een paar scherpe bochten en dus is het bij momenten nog wel even een kwestie van opletten. De finishstreep is getrokken op het Piazza delle Donne Lavoratrici.

Donderdag 9 september, Trento – Trento
Afstand: 22,4 kilometer
Hoogtemeters: 172
Start: 16.00 uur (eerste renner)
Finish: rond 17.03 uur (finish laatste renner)

Favorieten

Vorig jaar was het in Plouay toch wel met een vergrootglas zoeken naar tijdrittoppers, maar dit jaar mogen we ons opmaken voor een fascinerend duel tussen meerdere kleppers. Nee, Primož Roglič, Wout van Aert, Australiër Dennis en Tom Dumoulin zijn niet van de partij, maar verder geven de meeste tijdritkanonnen wel acte de présence. Twee renners op de deelnemerslijst wisten zich al eens tot Europees kampioen in het tijdrijden te kronen en een derde zal maar wat graag de titel willen veroveren voor eigen volk.

Kan Filippo Ganna de druk aan? – foto: Cor Vos

We hebben het natuurlijk over Filippo Ganna. Half mens, half machine. De man die zich nog altijd de regerende wereldkampioen mag noemen in het tijdrijden en vorig jaar nagenoeg onklopbaar was in zijn favoriete discipline. Ook dit jaar was Ganna al goed voor een aantal straffe stoten op de tijdritfiets, maar de renner van INEOS Grenadiers heeft in 2021 ook al een aantal tijdritnederlagen moeten slikken. Zo eindigde hij ‘slechts’ als vijfde op de olympische tijdrit in Tokio en werd hij in eigen land tijdens het nationaal kampioenschap verslagen door maar liefst drie landgenoten.

Daar staat tegenover dat Ganna dit jaar al vier tijdritten wist te winnen, waaronder een kortere openingstijdrit en langere chrono in de Giro d’Italia. In eigen land wil het dus wel lukken voor Ganna en hij heeft het geluk dat hij donderdag zal worden aangemoedigd door honderden, zo niet duizenden, dolenthousiaste Italianen. Dat zal hem net dat extra zetje geven naar een eventuele gouden medaille. Het biljartvlakke parcours in Trentino is als het ware voor hem neergelegd en bovendien speelt de relatief korte afstand van net iets meer dan twintig kilometer eveneens in zijn voordeel.

Ganna lijkt met andere woorden de topfavoriet voor de Europese titel, maar bondscoach Davide Cassani beschikt met Edoardo Affini nog over een tweede troef. De hardrijder, die normaal uitkomt voor Jumbo-Visma, veroverde twee jaar geleden al eens brons op het EK en is als renner in de tussentijd nog sterker geworden. Zo werd hij dit seizoen al derde in een Giro-tijdrit, tweede op het Italiaans kampioenschap tijdrijden en in de voorbije Benelux Tour strandde hij opnieuw op plek twee. Kan Affini zich donderdag ook mengen in de strijd om de podiumplaatsen? Dan zien we wellicht wel twee Italianen op het podium!

Remco Evenepoel kende geen al te beste voorbereiding richting het EK – foto: Cor Vos

Een man die het Italiaanse feestje graag wil verstieren, is Remco Evenepoel. De Belg kan donderdag een tweede EK-titel veroveren en in topvorm is Evenepoel ook zeker een geduchte concurrent voor iemand als Ganna. Het probleem is alleen dat Evenepoel een goede week voor het EK tijdrijden ziek moest opgeven in de Benelux Tour. De jonge renner kampte met maagproblemen en wilde geen enkel risico nemen met het oog op de titelstrijd in Trentino, maar de vraag is wel of Evenepoel straks topfit aan de start verschijnt. Een paar procentjes minder en je titelkansen zijn vervlogen, zeker omdat de concurrentie moordend is.

Ook Zwitserland brengt twee ijzersterke tijdrijders aan de start. De eerste, Stefan Küng, verdedigt in Trentino zijn titel na zijn overwinning in Plouay. De 27-jarige renner van Groupama-FDJ won dit seizoen al drie tijdritten, maar was even vaak tweede of derde. Zo was hij in de voorbije Benelux Tour nog derde in de tijdrit naar Lelystad, achter zijn landgenoot Stefan Bissegger en Edoardo Affini. Küng zal ondertussen wel spuugzat zijn van alle ereplaatsen en donderdag graag weer eens een tijdrit willen winnen. Op een dergelijk vlak parcours is stylist Küng altijd een renner om rekening mee te houden.

Hij is al even ter sprake gekomen, maar ook Stefan Bissegger maakt kans op een vlak parcours als dat in Italië. De 22-jarige tijdritspecialist kende een perfecte generale repetitie in de Benelux Tour. In Lelystad was hij de beste in de individuele tijdrit, voor mannen als Affini, Küng, Kasper Asgreen en Remco Evenepoel. Dat zijn renners die hij donderdag ook weer zal tegenkomen op het EK. Bissegger is een man voor het vlakke en komt het beste tot zijn recht in een wat kortere tijdrit. Het parcours in Trentino is hem kortom op het lijf geschreven, maar is hij straks op het moment suprême ook in staat om te leveren?

Stefan Küng hoopt zijn titel met succes te verdedigen – foto: Cor Vos

De Denen hopen dan weer op een topprestatie van Kasper Asgreen, die dit jaar al uitstekende tijdritten heeft neergezet. In de Volta ao Algarve en op het Deens kampioenschap tegen de klok kwam hij als winnaar uit de bus. In de Tour de France liet hij zien dat hij het ook op een hoger niveau kan, met een zesde en een tweede plek in de twee tijdritten. Op de Olympische Spelen kwam Asgreen niet verder dan een zevende stek, maar mannen als Roglič, Dumoulin, Dennis en Van Aert doen nu niet mee en dat biedt mogelijkheden voor de Deen die normaliter uitkomt voor sterrenformatie Deceuninck-Quick-Step.

De tweede Deen op de startlijst, Mikkel Bjerg, kan op een goede dag ook verrassend sterk uit de hoek komen. De nog altijd jonge krachtpatser, die in de Tour van goudwaarde was voor de latere eindwinnaar Tadej Pogačar, werd niet zomaar drie keer wereldkampioen tijdrijden bij de beloften. Bij de profs heeft Bjerg nog moeite om echt zijn stempel te drukken als tijdrijder, maar toch reed hij dit jaar al viermaal naar een top-10-notering op zijn tijdritfiets. Zo werd hij niet zo lang geleden nog vierde in de individuele chrono in de Ronde van Polen. Kan hij donderdag verrassen en een gooi doen naar een medaille?

Kasper Asgreen is zeker een renner om in de gaten te houden – foto: Cor Vos

Frankrijk moet hopen op een heel goede dag van Rémi Cavagna, de man die vorig jaar in eigen land een zilveren medaille veroverde achter Küng. Cavagna is ook dit jaar weer uitstekend op dreef in zijn favoriete wielerdiscipline. In de Ronde van Romandië en die van Polen was er succes voor Cavagna. De hardrijder van Deceuninck-Quick-Step werd dit seizoen ook al driemaal tweede tegen het uurwerk. Het parcours in Trentino, vlak en in het begin niet al te technisch, moet Cavagna zeker liggen. Verder ligt de afstand hem als gegoten. In de voorbije Ronde van Polen won hij nog een tijdrit van een vergelijkbare afstand.

Verder is het nog uitkijken naar tweevoudig Tour de France-winnaar Tadej Pogačar, die uitgebreid van een nieuwe Tourzege heeft genoten en nu weer klaar is om te schitteren op de fiets. De Sloveen heeft voor het EK één keer de kans gehad om zijn benen te testen in koersverband en dat was in de Bretagne Classic. Pogačar koos al vroeg voor de aanval, maar op een gegeven moment ging het licht uit en kwam er een DNF’je achter zijn naam. De vraag is dan ook of Pogačar al in de vorm steekt om mee te doen voor een medaille. Toch mogen we een kampioen als Pogačar nooit uitvlakken.

Tourwinnaar Tadej Pogačar is een van de blikvangers – foto: Cor Vos

Onze laatste ster gaat naar de veelzijdige Portugees João Almeida, die dit jaar een bijzondere regelmaat aan de dag legt als het gaat om tijdrijden. Zesde in de UAE Tour, zevende in Tirreno-Adriatico, derde in de Ronde van Catalonië, vierde en vijfde in de Giro d’Italia en tweede in de Ronde van Polen: Almeida verzamelde dit jaar ereplaatsen bij de vleet op zijn tijdritfiets. Daarnaast werd hij ook Portugees kampioen in deze discipline. Alleen zijn prestatie op de Olympische Spelen (16e) in Tokio viel tegen. Kan hij zich revancheren op het EK? Ook zijn landgenoot Nelson Oliveira is een bewezen tijdrijder.

Er staan ook nog enkele outsiders aan de start, die op een goede dag kunnen verrassen. Denk aan Max Walscheid en Jannik Steimle namens Duitsland en de beloftevolle Noor Andreas Leknessund. Julius van den Berg is naast Jos van Emden de tweede Nederlander aan het vertrek, maar rekenen we niet meteen tot de kanshebbers op een topnotering, net als de Belg Rune Herregodts. Bruno Armirail (Frankrijk) kan misschien wel verrassend sterk uit de hoek komen en Josef Černý is een sterke tijdrijder uit Tsjechië. Ook oudgediende Maciej Bodnar (Polen) is van de partij en David de La Cruz mag de Spaanse eer verdedigen.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Filippo Ganna
*** Remco Evenepoel, Stefan Küng
** Stefan Bissegger, Rémi Cavagna, Kasper Asgreen
* Edoardo Affini, Tadej Pogačar, Mikkel Bjerg, João Almeida

Website organisatie
Deelnemerslijst
Starttijden

Weer en TV

Het belooft donderdag prima weer te worden in de regio Trentino. De gemiddelde temperatuur zal in de middag schommelen rond de 28 graden Celsius en verder blijft het de hele dag droog. De wind waait matig tot zwak vanuit het zuidwesten en zal geen al te grote rol spelen.

Het EK tijdrijden is donderdag vanaf 16.00 uur live te volgen via Eurosport 1 en de Eurosport Player. Ook Sporza is er dit jaar weer live bij en begint om 16.00 uur met uitzenden.