Interview Team Movistar telt in 2020 acht neoprofs. De meest verrassende nieuwe naam is wellicht die van ‘veldrijder’ Johan Jacobs. En dat beseft de 22-jarige Zwitser zelf ook. “Ik viel net niet van mijn stoel toen mijn manager me belde dat er een voorstel van Movistar was binnengekomen”, vertelt hij aan WielerFlits. 

Vorige week zondag won Johan Jacobs de beachrace in De Panne. Niet meer dan een tussendoortje. Maandag vloog Jacobs, zoon van een Belgische vader en Zwitserse moeder, naar de Spaanse oostkust in het gezelschap van Timothy Dupont. De twee huren een huisje in Calpe. “Tot 13 december. Dan begint een vijfdaagse stage met de ploeg. Ook met Calpe als uitvalsbasis, dus dat is gemakkelijk”, vertelt Jacobs. “Na die vijf dagen vliegt het volledige Movistar-gezelschap door naar Madrid voor de ploegvoorstelling. Pas rond 21 december ben ik opnieuw thuis.”

Thuis, dat is voor Jacobs ergens aan de Belgische kust. De Zwitser heeft al jaren een Vlaamse vriendin (Charlotte Messelis, de dochter van ex-veldrijder Ivan, red.) en vertoeft meer in België dan in Zwitserland. Ook niet onlogisch, want Jacobs was tot vorig jaar veldrijder van beroep. Niet zonder succes trouwens. Zo was hij als junior zowat de evenknie van Eli Iserbyt. Jacobs won in 2014 onder meer de Koppenbergcross, de wereldbekermanche in Namen en de GP Sven Nys in Baal.

Vijf jaar geleden klopte Jacobs onder meer Eli Iserbyt in Namen – foto: Cor Vos

Maar de overstap naar de beloftencategorie was een moeilijke. Af en toe liet Jacobs wel een uitschieter noteren, maar de echte doorbraak kwam er nooit. Vorig jaar hing hij – best onverwachts – zijn crossfiets aan de haak en maakte hij de overstap naar de weg.

Kan je ons iets meer vertellen over de switch?
“Ik amuseerde me niet meer in het veldrijden. Tijdens de week liep alles goed. Ik leefde honderd procent voor de cross, ik had een goed gevoel op training en ik keek steeds weer uit naar het weekend. Op wedstrijddagen genoot ik van de verkenning en trok ik telkens opnieuw met verse moed naar de startzone. Tot de official dat ene zinnetje riep: ’30 seconds to the start.’ Vanaf dat moment begon ik te verkrampen. Geloof het of niet, maar ik wilde zo snel mogelijk naar huis. Elke wedstrijd weer. Frustrerend was dat.”

“Vorig seizoen sloeg de twijfel nog meer toe. Met ouder worden legde ik mezelf ook ontzettend veel druk op. Eind oktober gaf ik mezelf nog twee wedstrijden de kans: de Koppenbergcross, een van mijn favoriete wedstrijden, en het Europees kampioenschap in Rosmalen. Ik zou niet focussen op een resultaat, maar wel op het gevoel dat ik die dagen had. Amuseerde ik me, dan wilde ik het nog een keer proberen. Viel dat tegen, zou ik er mee kappen. Het is het laatste geworden.”

Einde carrière, vertelden kenners ons toen.
“Dat had zomaar gekund. Toch wilde ik het nog een keer op de weg proberen. Als veldrijder trok ik me best goed uit de slag tijdens de voorbereidingswedstrijden. Maar toen ik een jaar geleden stopte met crossen, had ik geen team. Gelukkig kwam een paar weken later een oplossing uit de bus. Ik kon bij de opleidingsploeg van Lotto Soudal terecht. Met verse moed en een frisse kop bereidde ik me nog nog zo goed als mogelijk voor op het voorjaar van 2019, onder het motto: we zien wel hoe het loopt. Wie weet behaal ik een paar goede resultaten en word ik opgevist door een continentaal of ProContinentaal team, redeneerde ik. Zodat ik in 2020 nog een laatste keer alles op de koers zou kunnen zetten…”

Acht maanden later ben je ploegmaat van Alejandro Valverde en is de grote Patxi Vila je persoonlijke coach. Onwaarschijnlijk.
“Dankzij mijn ereplaatsen in de U23-versies van Parijs-Roubaix (tweede) en de Ronde van Vlaanderen (zevende). Ook een beetje met dank aan mijn manier van koersen, denk ik. Ik loop niet over van talent, maar ik heb wel hard gewerkt om dit te bereiken. En de voorbije maanden amuseerde ik me weer op de fiets. Misschien is dat wel het allerbelangrijkste. Je mag nog zoveel talent hebben, als het niet goed zit in het kopje, heeft het weinig zin.”

Hoe is Movistar bij jou terechtgekomen?
“Dat heb ik – naast mijn resultaten – te danken aan mijn manager bij het Duitse Team Vision. Het agentschap dat ook de belangen van onder meer Pascal Ackermann, Emanuel Buchmann en Ilan Van Wilder behartigt. Het bleek dat Movistar het richting 2020 over een andere boeg wilde gooien. Ze willen internationaler worden. Ze willen ook investeren in de jeugd. Ik paste blijkbaar in dat plaatje.”

“Tijdens de Tour kreeg ik telefoon van mijn manager dat Movistar me een voorstel wilde doen. Ik moet je niet vertellen dat ik bijna van mijn stoel viel. In één jaar tijd van – met alle respect – Creafin-TÜV SÜD met Michael Boroš als kopman, naar het grote Movistar. Nee, ik heb niet lang nagedacht, maar onmiddellijk toegehapt. Movistar is een stabiel team met een lange geschiedenis. Ik liet me vertellen dat het management al veertig jaar hetzelfde is.”

Dit jaar reed Jacobs op de weg voor het beloftenteam van Lotto Soudal – foto: Cor Vos

We kennen Movistar ook als een ploeg waarin de plaatsen in de voorjaarskern iets minder duur zijn dan bij veel andere teams.
“Dat is een extra pluspunt, ja. Ik zeg niet dat ik overal zeker zal zijn van mijn plekje, maar ik ga sowieso mijn kans krijgen. Zo kan ik op korte tijd een pak ervaring opdoen. Met Jürgen Roelandts heb ik bovendien een ploegmaat die dezelfde taal spreekt (Jacobs spreekt vloeiend Nederlands, red.) en het klappen van de zweep kent. Van hem zal ik ook heel wat kunnen opsteken.”

Hoe kijk je vandaag terug op je veldritverleden?
“Vooral positief, op de twee laatste jaren na. Het veldrijden heeft me gevormd. Die discipline heeft me gemaakt tot de renner die ik nu ben. De kwaliteiten die ik heb, heb ik te danken aan al die jaren in de cross. Ik zal de sport ook in mijn hart blijven dragen. Ik mis het niet, voor alle duidelijkheid. Maar als het kan en mag, zal ik ook de komende jaren nog wel af en toe eens een cross meepikken.”

Ook speciaal: je wordt gecoacht door Patxi Vila, die tot vorig jaar Peter Sagan begeleidde.
“Een aantal weken geleden kreeg ik een WhatsApp-bericht van hem. ‘Hi Johan. You are one of the three unlucky guys that I will coach.’ Patxi Vila komt inderdaad over van BORA-hansgrohe. Hij wordt bij Movistar Head of Performance en zal daarnaast dus een aantal renners persoonlijk begeleiden. Ik zie het als een teken dat ze in mij geloven, dat ze mij niet aangetrokken hebben om de hoop te vullen. Vila is een coach die openstaat voor innovatie. Hij wil een nieuwe wind door de ploeg laten waaien.”

Nieuw is in elk geval dat Movistar een winterstage organiseert.
“Dat klopt. Tot vorig jaar was van een stage geen sprake, maar ook dat past in de nieuwe strategie en bij de internationalisering van de ploeg. Ook de voertaal gaat stilaan veranderen, heb ik begrepen. Die was vroeger uiteraard Spaans, maar er wordt steeds meer Engels gepraat. Tijdens de teambuilding van een paar weken geleden viel die internationalisering al op. Van de acht of negen neoprofs zijn er vijf jongens die niet Spaanssprekend zijn. In totaal zijn dat er ondertussen een tiental.”

Jacobs in de WB CX in Nommay  – foto: Cor Vos

Viel die teambuilding mee?
“Enorm! Ik heb me een paar keer in de wang geknepen, dat wel. Ik leef nu tussen toppers als Marc Soler, Enric Mas en Alejandro Valverde. Je merkt dat iedereen vooral opkijkt naar Valverde, maar zelf heeft Alejandro absoluut geen sterallures. Hoe ik hem omschrijf? Als grappig, speels. En hij is gewoon onderdeel van de groep. Prima kerel.”

Heb je al zicht op jouw programma?
“Dat zal pas tijdens onze stage duidelijker worden. Sowieso wordt het de bedoeling om met een degelijk niveau aan het voorjaar te beginnen. Welke voorbereidingskoersen ik mag rijden, weet ik nog niet. Maar wellicht mag ik begin maart van start in de Omloop Het Nieuwsblad en/of Kuurne-Brussel-Kuurne. Daarna hoop ik een aantal klassiekers in het reeksje Strade Bianche, Milaan-San Remo, Dwars Door Vlaanderen, E3 BinckBank, Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix te mogen rijden. Met als doel te werken voor de ploeg en uit te rijden. Dat zou al een grote stap zijn.”

“Later heb ik de Ronde van Zwitserland en de BinckBank Tour op mijn verlanglijstje staan. Zeker Zwitserland zou fantastisch zijn. Die start dit jaar op amper twintig kilometer van mijn ouderlijk huis in Berg am Irchel.”