Enrico Gasparotto pakt zijn tweede Amstel Gold Race
Enrico Gasparotto heeft de Amstel Gold Race 2016 gewonnen. De ervaren Italiaan van Wanty-Groupe Gobert was de betere van Michael Valgren (Tinkoff) in een sprint-à-deux, nadat zij zich hadden losgereden op de laatste meters van de Cauberg. In de sprint achter hem werd Sonny Colbrelli (Bardiani-CSF) derde door Bryan Coquard te snel af te zijn.
Kopgroep zonder Nederlanders
De koers werd direct hard gemaakt, waardoor het peloton zelfs even in twee delen brak. Vluchters kwamen in het eerste uur ook niet weg. Elf mannen wisten zich toch nog los te rukken van het peloton, zonder Nederlanders: Laurens De Vreese (Astana), Tom Devriendt (Wanty-Groupe Gobert), Laurent Didier (Trek-Segafredo), Alex Howes (Cannondale), Matteo Montaguti (AG2R La Mondiale), Matteo Bono (Lampre-Merida), Kevin Reza (FDJ), Larry Warbasse (IAM Cycling), Josef Cerny (CCC Sprandi Polkowice), Fabien Grellier (Direct Energie) en Giacomo Berlato (Nippo-Vini Fantini). Zij hadden bij de eerste passage aan de finish, na zo’n zestig kilometer, een voorsprong van 4.35.
Orica-GreenEDGE en Katusha nemen heft in handen
In het peloton waren het de verwachte ploegen die de kop namen. Orica-GreenEDGE, Sky en Katusha controleerden de vlucht en bepaalden het tempo in dienst van hun kopmannen Michael Matthews, Simon Gerrans, Michal Kwiatkowski en Joaquim Rodriguez. Zij lieten het verschil schommelen rond de vier minuten.
De koers breekt open, evenals de hemel
De koers bleef lange tijd gesloten, terwijl donkere wolken zich samenpakten boven Valkenburg en omstreken. Rodriguez kwam in de smalle straatjes ten val, maar kon terugkeren. Ook Stef Clement kwam hard in aanraking met het asfalt. Op 65 kilometer van de meet gebeurde eindelijk eens iets in het peloton. Tosh Van der Sande trok ten aanval en kreeg Gianni Meersman, Niccolo Bonifazio en Björn Thurau mee. Sky mende het peloton.
Gilbert en Dumoulin lossen
De Vreese, Howes, Montaguti, Bono, Grellier en Warbasse hielden stand in de kopgroep. De vier achtervolgers bleven hangen rond de anderhalve minuut. De Eyserbosweg was de plek voor Michael Albasini om een nieuwe speldenprik te plaatsen. Hij kwam niet ver, waarna LottoNL-Jumbo zich goed liet zien van voren. Van der Sande was de sterkste van de achtervolgers, maar hij kon niet voorkomen dat het op gang getrokken peloton hen op de Keutenberg terugpakte. Philippe Gilbert was een van de gelosten, waarna een mechanisch probleem ook Tom Dumoulin uitschakelde.
Wellens geeft er een stevige snok aan
Op de voorlaatste beklimming van de Cauberg was het tempo te hoog voor de uittredend winnaar: Michal Kwiatkowski zakte er doorheen en stapte direct af. Het peloton van zo’n vijftig man sterk pakte op veertien kilometer de laatste vroege vluchters terug. Orica-GreenEDGE nam de leiding in het peloton, maar zij hadden geen antwoord op een venijnige aanval van Tim Wellens op acht kilometer van de meet. De Lotto Soudal-Belg liep twintig seconden uit. Van organisatie was geen sprake in de achtergrond, al kwamen sommige ploegen met wanhoopspogingen om Wellens terug te pakken.
LottoNL-Jumbo leidde het peloton op de Cauberg, waar Wellens nog een voorgift van twaalf seconden had. Gasparotto sprong op de flanken van de slotklim over de dappere Wellens. In Gasparotto’s wiel moest Bakelants afhaken. Michael Valgren maakte nog oversteek naar het Italiaanse wiel. In de achtergrond bleef men afwachten, waardoor Gasparotto zijn tweede overwinning in de Amstel Gold Race (na 2012) op kon rapen.
Maar de ploegen zelf maken er niets van, daar wordt voor de wedstrijd het
"Strijdplan" opgezet, en dat is defensief rijden, en maar hopen dat het
op het einde wat wordt.
Ik wil wijzen op mijn bericht in de voorbeschouwing van de Agr, en dat was duidelijk .
Als een van de beste hardrijders in het peleton dit al zegt, waarom zouden mannen met een mindere molen er dan wel vandoor gaan? Ook een hele goede Wellens kon niet als eerste boven komen door een aanval.
Ik ben van mening dat de Cauberg de scherprechter moet worden voor een finish in Maastricht. Daarnaast zou een verlichting van het parcours door de eerste 100 km lichter te maken, zorgen voor minder verlamming in het peleton. Dan durfen teams eerder aan te vallen en hebben ze daar ook meer kracht voor.
Deze rotkoers een klassieker noemen vind ik dan weer een misplaatste opmerking... Ik kijk al eens graag een namiddagje wielrennen tijdens de klassiekermaand, maar bij de AGR kijk ik al jaren alleen de laatste 10 km en zelfs die lijken steeds saaier te worden. Dus rotkoers dekt de lading...