Fabio Jakobsen blijft maar winnen in het tenue van Deceuninck-Quick-Step. De Nederlandse sprinter won vandaag de Eurométropole Tour. Jakobsen bleek na een aantrekkelijke wedstrijd de beste in de sprint, voor Jordi Meeus en Mads Pedersen.

Pal tussen het WK op de weg en Parijs-Roubaix in konden de sprinters nog eens hun hartje ophalen in de Eurométropole Tour. Deze semiklassieker was vandaag toe aan zijn tachtigste editie en kenden we vroeger als de meerdaagse Circuit Franco-Belge. Vanaf de eeuwwisseling groeide het Circuit Franco-Belge meer en meer uit tot een sprinterskoers, met vooral passages in de provincies Henegouwen en West-Vlaanderen. Sinds 2012 spreken we over de Eurométropole Tour en in 2016 werd er gekozen voor een andere opzet: van een meerdaagse wedstrijd naar een eendagskoers.

Zes renners vormen de vroege vlucht 
Met Fabio Jakobsen, Alexander Kristoff, Fernando Gaviria, Elia Viviani, Nacer Bouhanni, Jordi Meeus en Danny van Poppel was het uitkijken naar een duel tussen de nodige sprinters. Na de start in La Louvière, pal tussen Bergen en Charleroi in, ging het naar goede gewoonte in noordwestelijke richting. De vlucht van de dag werd gevormd door Thomas Bonnet (TotalEnergies), Andrea Pasqualon (Intermarché-Wanty-Gobert), Robin Carpenter (Rally Cycling), Sergei Chernetski (Gazprom-RusVelo), Kobe Goossens (Lotto Soudal), Julian Mertens (Sport Vlaanderen-Baloise) en de afscheidnemende Kiel Reijnen namens Trek-Segafredo.

De vroege vluchters – foto: Cor Vos

In het peloton waren ze niet van plan om de teugels te laten vieren en dus werd het verschil rond de vier minuten gehouden. Net voor het opdraaien van de lokale rondes in en rond Doornik kregen we een interessant intermezzo voorgeschoteld. Verschillende ploegen probeerden een mannetje mee te sturen in de tegenaanval. Zo ging Luke Rowe in zijn eentje op jacht naar de koplopers, maar de ervaren Brit van INEOS Grenadiers werd al even snel weer ingerekend. Ook UAE Emirates en EF Education-Nippo wilden er overduidelijk een harde koers van maken, maar het zorgde aanvankelijk niet voor erg veel afscheiding.

Omvangrijke kopgroep met meerdere rappe mannen 
De zes leiders kwamen ondertussen voor een eerste keer over de finish in Doornik. Er waren op dat moment nog ruim zeventig kilometers af te leggen. Met nog meer dan vijftig kilometer op de koersteller zagen we vanuit het peloton een versnelling van Mads Pedersen. De wereldkampioen van Yorkshire raakte niet meteen weg, maar was indirect wel de grote katalysator van een omvangrijke vlucht van een dertigtal renners. De meeste ploegen waren vertegenwoordigd, maar Uno-X en Rally Cycling hadden zich laten verrassen. Deze ploegen reden dan ook op kop van het peloton, in de hoop op een hergroepering.

In de voorste groep was er snel sprake van een redelijke verstandhouding, ook al omdat sommige ploegen met een overtalsituatie zaten. Zo had Lotto Soudal drie renners in de frontlinie met Tosh Van der Sande, Florian Vermeersch en Frederik Frison en ook Deceuninck-Quick-Step (Dries Devenyns en Stan Van Tricht), INEOS Grenadiers (Luke Rowe en Michal Kwiatkowski) en Trek-Segafredo (Pedersen en Alex Kirsch) waren goed vertegenwoordigd. Ook enkele rappe mannen hadden de slag overleefd. Jordi Meeus, Danny van Poppel, Hugo Hofstetter, Pedersen en Nacer Bouhanni waren de voornaamste sprinters in de eerste groep.

Spectaculaire finale 
Het verschil tussen de eerste groep en het peloton, nu aangevoerd door de mannen van Sport Vlaanderen-Baloise, bedroeg bij het ingaan van de voorlaatste ronde zo’n driekwart minuut. Vooraan werd er echter steeds meer naar elkaar gekeken en dus probeerden Kirsch en Dimitri Claeys het met een nieuwe aanval. Deze poging hield echter niet al te lang stand. Kirsch en Claeys werden voor het ingaan van de slotronde weer opgeslokt door de eerste groep. Het tweede peloton bleef hangen op een halve minuut, maar ook daar had men de hoop nog niet opgegeven. Jakobsen had namelijk nog meerdere renners in steun.

Op de laatste passage van de Col de la Croix Jubaru (1,5 km aan 5%) ontplofte de koers volledig. In de voorste groep werd het kaf van het koren gescheiden: zo probeerde Kwiatkowski het met een ultieme aanval, maar de Pool raakte niet weg. In het peloton was het inmiddels ook alle hens aan dek. EF Education-Nippo trok eens stevig door om zo Michael Valgren in de positie te brengen om de oversteek te maken. De nummer drie van het voorbije WK ging in de tegenaanval en wist zo bijna de oversteek te maken naar de voorste groep, maar bleef in de dalende kilometers naar Doornik toch een beetje hangen.

foto: Cor Vos

Jakobsen boekt zevende zege van 2021
De verschillen waren speelbaar in de laatste kilometers richting de finish, want ook een derde groepje met daarin Jakobsen was nog zeker niet uitgeschakeld. De sprinter kon in de finale nog rekenen op meerdere ploeggenoten, die zich in de slotkilometers binnenstebuiten trokken om eerst het tweede groepje en vervolgens ook nog de kopgroep bij te halen. Dat lukte en dus kregen we na een spectaculaire finale alsnog een sprint van een uitgedunde groep. Jakobsen werd goed afgezet en bleek uiteindelijk over de snelste sprint te beschikken. De zevende seizoenszege is zo een feit voor Jakobsen.