Fiets aan de wilgen 2013: Stuart O’Grady
dinsdag 26 november 2013 om 06:57

Fiets aan de wilgen 2013: Stuart O’Grady

Stuart O\'Grady

foto: Sirotti

Voor vele renners was het afgelopen seizoen, al dan niet voorlopig, het laatste in hun profcarrière. Door het verdwijnen van veel ploegen moesten sommigen onverhoopt de fiets aan de wilgen hangen. WielerFlits bundelt in de serie ‘Fiets aan de wilgen’ de renners voor wie 2013 hun laatste seizoen in het profpeloton was. Ditmaal een renner die het maximale uit zijn carrière heeft gehaald: Stuart O’Grady.

Stuart O’Grady
Stuart O’Grady werd op 6 augustus 1973 geboren in Adelaide. Zoals zo veel Australiërs begon de wielercarrière van O’Grady op de baan. Daar bleek hij een groot talent: hij werd twee keer wereldkampioen ploegenachtervolging en haalde ook op de Gemenebest Spelen goud op de 10 mijl en de ploegenachtervolging. Het leverde hem in 1995 een contract op bij de Franse GAN-Merckx-ploeg. Hij zou uiteindelijk acht jaar actief blijven voor de Franse formatie, die later Crédit Agricole werd. In het shirt van GAN zou hij in de Tour de France van 1999 ook zijn eerste rit winnen: hij zegevierde in de straten van Grenoble, in de veertiende etappe. Dat jaar zou hij, net als een jaar eerder, opnieuw tweede eindigen in het puntenklassement, achter Erik Zabel.

Dat kunststukje herhaalde hij opnieuw in 2001, nadat hij in het begin van dat seizoen voor de tweede keer de Tour Down Under had gewonnen. Maar opnieuw was het Zabel die roet in het eten gooide van Stuey: op de voorlaatste dag reed de Duitser hem uit het groen. Een jaar later in 2002 kroonde O’Grady zich in Manchester tot kampioen op de wegwedstrijd van de Commonwealth Games (Gemenebest Spelen), voor Angelsaksische renners een heel belangrijke prijs. Aan het begin van 2003 veroverde hij dan ook nog eens de nationale titel op de weg, al blonk hij niet uit in het groen-geel: twee etappes in de Tour de Langkawi waren de enige zeges die hij in de Australische kampioenstrui boekte. Wel werd hij dat jaar derde in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Tours.

2004 gaat vervolgens de boeken in als het meest succesvolle seizoen van O’Grady’s carrière. Inmiddels koersend in het shirt van Cofidis, begint hij zijn voorjaarscampagne ijzersterk met een vierde plaats in Kuurne-Brussel-Kuurne, een vijfde in Tirreno-Adriatio en een derde stek in Milaan-San Remo. In de E3-Prijs en de Ronde van Vlaanderen stelde hij echter zwaar teleur. In het Critérium du Dauphiné Libéré revancheerde hij zich echter, met twee gewonnen etappes én winst in het puntenklassement. Dat hij in vorm was bleek wel, want in de vijfde etappe van de Tour van dat jaar was het al raak: de sprinter mocht zijn handen in de lucht steken.

Een dikke week na Le Grande Boucle wist hij de HEW Cyclassics op zijn naam te brengen, een wedstrijd voor de Wereldbeker. Het grootste succes volgende dan ook niet veel later: samen met Greame Brown werd hij Olympisch kampioen op de koppelkoers. Na de Olympische Spelen eindigde O’Grady nog acht keer bij de eerste vier in de Vuelta a España – terwijl hij na de dertiende etappe uitstapte – en eindigde hij op het WK in Verona net buiten het podium: vierde. In 2005 was het steeds net niet voor de Aussie. Wel was hij opnieuw dicht bij groen in Parijs; dit keer was Thor Hushovd te sterk. Ook een seizoen later reed Stuey een beetje op het tweede plan, zonder overwinning.

O Grady Ogrady

Toch volgt er nog een uitschieter, en wat voor één! In 2007 wint O’Grady op een zonnige zondagmiddag in april Parijs-Roubaix na een solo van 23 kilometer. Na een zware val tijdens de afdaling van de Cormet de Roselend in de achtste etappe van de Tour 2007, waarbij hij zijn sleutelbeen, zijn schouderblad, vijf ribben, een aantal botten rondom zijn ruggengraat brak en een doorboorde long opliep, haalde de Australiër nooit meer het niveau van daarvoor. Toch weet hij het nog uit te zingen tot en met de Tour van dit jaar. Daags nadien beëindigde hij zijn carrière en nog een paar dagen later verklaarde hij in de aanloop van de Tour van 1998 EPO te hebben gebruikt.

Naam: Stuart O’Grady
Geboortedatum: 6 augustus 1973 (40)
Geboorteplaats: Adelaide
Nationaliteit: flag-au Australisch
Website: Geen.
Twitter: @StueyOG

Ploegen:
1995: flag-fr GAN-Merckx
1996: flag-fr GAN
1997: flag-fr GAN
1998: flag-fr GAN-Crédit Agricole
1999: flag-fr Crédit Agricole
2000: flag-fr Crédit Agricole
2001: flag-fr Crédit Agricole
2002: flag-fr Crédit Agricole
2003: flag-fr Crédit Agricole
2004: flag-fr Cofidis, le Crédit par Téléphone
2005: flag-fr Cofidis, le Crédit par Téléphone
2006: flag-dk Team CSC
2007: flag-dk Team CSC
2008: flag-dk Team CSC-Saxo Bank
2009: flag-dk Team Saxo Bank
2010: flag-dk Team Saxo Bank
2011: flag-lu Leopard-Trek
2012: flag-au Orica-GreenEDGE
2013: flag-au Orica-GreenEDGE

Stuart O Grady Ogrady

Belangrijkste overwinningen:
flag-fr Parijs-Roubaix, 2007
flag-gb Wegwedstrijd Commonwealth Games, 2002
flag-fr Veertiende etappe Tour de France, 1999
flag-fr Vijfde etappe Tour de France, 2004
flag-fr Twee etappes + puntenklassement Critérium du Dauphiné Libéré, 2004
flag-de HEW Cyclassics Hamburg, 2004
flag-gr Olympisch kampioen op de koppelkoers, 2004

Aantal overwinningen: 28

Grote rondes: 24
flag-it Giro d’Italia (2005, 2008)
flag-fr Tour de France (1997-2013)
flag-es Vuelta a España (2004, 2006, 2009-2011)

Rubriek Fiets aan de wilgen 2013:
Juan Antonio Flecha
Jurgen Van de Walle
Anders Lund
Angelo Furlan
Sandy Casar
Yann Huguet
Denis Menchov
David Zabriskie
Anthony Charteau
Anthony Ravard
Bert Grabsch
Andreas Klöden
Xavier Florencio
Mikel Astarloza
Christian Vande Velde
Levi Leipheimer
Marco Pinotti
Stuart O’Grady

RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.