Voor het vierde jaar op rij kijkt WielerFlits terug op de carrières van coureurs die tijdens of na afloop van dit seizoen hun koersfiets aan de spreekwoordelijke wilgen hebben gehangen. Vandaag behandelen we Pablo Lastras, de man die zijn hele carrière bij dezelfde ploeg reed en etappes wist te winnen in zowel de Giro, de Tour en de Vuelta.

Toen Pablo Lastras in maart tijdens de Ronde van Catalonië ten val kwam, kon hij nog niet weten dat deze val het einde van zijn loopbaan zou inluiden. De hondstrouwe Madrileen brak zijn bekken in de val en het lijf van bijna veertig kon daar niet meer fatsoenlijk van herstellen. Het doek viel zodoende zonder applaus, voor de man die zijn gehele loopbaan bij dezelfde ploeg heeft gereden en in alle drie de grote ronden een etappe wist te winnen.

Pablo Lastras was twintig toen zijn held Miguel Indurain ongewild afstand moest doen van zijn troon in de Tour de France van 1996. Twee jaar later tekende Lastras, amper droog achter de oren, zijn eerste profcontract na een stageperiode bij Banesto, de ploeg waar Indurain zijn successen had geboekt. De jonge Lastras wist het toen nog niet, maar hij zou zijn complete loopbaan actief blijven voor deze ploeg, die in de loop der jaren enkele naamswijzigingen zou ondergaan. Anno 2015 kennen we de ploeg als Movistar.

Zoals het een jonge prof betaamt, hield Lastras zich in zijn eerste profjaar koest en verscheen zijn naam niet op bijzondere plekken in de koersuitslagen. In 1999 kreeg de wereld zijn naam te horen toen Lastras zijn eerste twee profzeges boekte. Etappe 2A in de Troféu Joaquim Agostinho, gevolgd door winst in de twaalfde etappe in de Ronde van Portugal. Twee Portugese successen die weliswaar het peloton niet direct deed sidderen van angst, maar die aan zijn werkgever lieten zien dat de nieuweling niet bang was om zelf voor de successen te gaan. In 2000 volgde er een ritzege in de GP do Minho, maar kon er verder niet veel gevierd worden. Een tweede plaats in etappe 6 van de Dauphiné Libére was nog de beste kans op een grote overwinning.

Dat veranderde in 2001, toen Lastras zijn debuut maakte in een grote ronde. De Giro d’Italia van dat jaar werd gedomineerd door Gilberto Simoni, die Abraham Olano met meer dan zeven minuten verschil wist te kloppen, terwijl Lastras’ kopman Unai Osa beslag legde op de derde plaats. In de elfde etappe, van Bled naar Gorizia, was het echter de beurt aan de knecht om eens van zich te doen spreken. Lastras won niet alleen, hij kwam ook solo aan de streep. De etappe kende een vlakke finale en Lastras zat in de kopgroep, aan wiens greep hij in de slotfase wist te ontsnappen. In hetzelfde jaar won hij samen met zijn ploeg ook nog de ploegentijdrit in de Ronde van Portugal en zegevierde hij in de Memorial Manuel Galera.

Wie dacht dat de Giro-ritzege een mooi succes zou zijn voor Lastras, moest even wachten tot de Vuelta a España van 2002. In deze Vuelta heersten de Spanjaarden. In de top-tien van deze Vuelta kwamen acht Spaanse renners voor en buitenlanders waren de gehele Vuelta niet te zien in de leiderstrui. In de etappes 9 en 11 kon Lastras bijdragen aan deze Spaanse overheersing, door beide ritten te winnen. Etappe 9 naar Cordoba solo, etappe 11 naar Collalbo Villalba door Haimar Zubeldia te kloppen in een sprint. Een Spanjaard, rijdend voor een Spaanse ploeg, in de belangrijkste Spaanse rittenkoers. Het kon niet op.

Lastras wint zijn Touretappe in 2003 – Foto: Sirotti

In 2003 was Lastras een renner waar rekening mee gehouden moest worden en dat onderstreepte hij maar weer eens door de Vuelta a Burgos te winnen. In dat jaar kon hij ook achter de Tour de France een streepje zetten, dankzij een mooie zege in de achttiende etappe. Deel uitmakend van een kopgroep, was hij de beste in een sprint en klopte hij Carlos da Cruz en Daniele Nardello. Het was weliswaar een mooi succes, maar tegelijk ook de inleiding van een zegeloze periode. In 2004 bleven de handen bij elke binnenkomst op het stuur en pas in 2005 mochten ze weer in de lucht, dankzij een ritzege in etappe 8 van de Ronde van Zwitserland.

In 2006 won Lastras opnieuw geen wedstrijd en in de eerste helft van 2007 begon het te rommelen tussen zijn ploeg en hemzelf. De ploeg heette inmiddels Caisse d’Epargne en maakte bekend dat ze Lastras gingen ontslaan. Lastras schoot wakker, won de zesde etappe in de Eneco Tour en kon toch blijven. In 2008 schreef hij, inmiddels bezig met zijn elfde profjaar, de Vuelta a Andalucia op zijn naam, om vervolgens twee seizoenen zonder winst tegemoet te gaan. 2009 en 2010 verliepen anoniem, zonder grote resultaten, afgezien van een derde stek in de Ronde van Lombardije in 2010. Lastras was de dertig ruim voorbij en leek niet meer te hoeven rekenen op een mooie overwinning.

En toch kwam die er. Etappe 3 in de Ronde van Spanje van 2011 resulteerde in een mooie overwinning voor Lastras, die zijn medevluchters ruim voor bleef in Totana. Naast de dagzege, leverde dat hem ook voor één dag de rode trui op. Een jaar later mocht hij in diezelfde Vuelta opnieuw op het erepodium plaatsnemen, maar dan wel als onderdeel van de winnende ploeg na de ploegentijdrit. Het zou het laatste wapenfeit zijn van Lastras, die in de resterende seizoenen anoniem mee zou rijden in het peloton. Werk verrichtend voor de kopmannen van Movistar, niet meer vechtend voor overwinningen.

Winnen in Totana – Foto: Sirotti

De laatste grote ronde van Lastras was, hoe kan het ook anders, de Vuelta. In 2013 kwam hij niet verder dan de dertiende etappe en in 2014 gingen de grote rondes aan zijn neus voorbij. De kaars van Lastras was langzaam aan het doven, maar op 26 maart van dit jaar floepte het vuurtje toch eerder dan verwacht uit. Een val in de vierde etappe van de Ronde van Catalonië, op weg naar La Molina, zorgde voor een ongewenst, vervroegd einde van zijn loopbaan. Een gebroken bekken wilde niet meer herstellen en in oktober kwam het bericht dat Pablo Lastras García zijn laatste koers had gereden.

Miguel Indurain is hij nooit geworden, maar Lastras heeft er wel degelijk voor gezorgd dat zijn naam voorkomt in de geschiedenisboekjes van het wielrennen. Zeges in de drie grote rondes, dat doet lang niet iedereen hem na.

Op het podium voor zijn rode trui – Foto: Sirotti

Pablo Lastras
Naam: Pablo Lastras García
Geboortedatum: 20-01-1976
Geboorteplaats: Madrid
Nationaliteit: Spaans
Website: http://kecprosport.com/lastras/
Twitter: @pablopenkas

Ploegen
1998: Banesto
1999: Banesto
2000: Banesto
2001: Ibanesto.com
2002: Ibanesto.com
2003: Ibanesto.com
2004: Illes Balears – Banesto
2005: Illes Balears – Caisse d’Epargne
2006: Caisse d’Epargne
2007: Caisse d’Epargne
2008: Caisse d’Epargne
2009: Caisse d’Epargne
2010: Caisse d’Epargne
2011: Movistar
2012: Movistar
2013: Movistar
2014: Movistar
2015: Movistar

Aantal profzeges: 18

Belangrijkste overwinningen
Giro d’Italia, elfde etappe (2001)
Vuelta a España, negende en elfde etappe (2002) en derde etappe (2011)
Tour de France, achttiende etappe (2003)
Tour de Suisse, achtste etappe (2005)
Eneco Tour, zesde etappe (2007)
Vuelta a Burgos, eindzege

Grote rondes: 17
Giro d’Italia: 2001, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013
Tour de France: 2003
Vuelta a España: 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2011, 2012, 2013