Interview Frederik Backaert (28) is een man van de wereld. Het duurde tot 5 januari 2019 vooraleer zijn contract bij Wanty-Gobert verlengd werd. Maar de Oost-Vlaamse boerenzoon bleef niet bij de pakken zitten. “Ik had me al deels neergelegd bij een nieuw leven als landbouwer”, lacht hij. “Maar ik besef nu dat wielrenners toch een luxeleventje hebben.”

Het was een van de soaps in wielerland, de voorbije maanden. “Frederik Backaert? Geen paniek, die kan zeker verlengen bij het team“, vertelde Hilaire Van der Schueren ons een paar keer. Maar uiteindelijk zou hij pas begin januari zijn krabbel kunnen zetten onder een verlengd verblijf van één seizoen.

Wachten op sponsor
“Eigenlijk hadden we op het einde van het seizoen al een akkoord”, vertelt Backaert in Spanje aan WielerFlits. “Maar het werd steeds maar uitgesteld. En weer uitgesteld. ‘Volgende week’, kreeg ik steeds te horen. Uiteindelijk waren we eind november en had ik nog niets op papier. Plots moest ik dan wachten op een nieuwe sponsor die moest tekenen? Welke? Ik zou het niet weten. Daarvoor moet je bij de ploegleiding zijn. Eind december bleek die sponsordeal rond. En op 5 januari kon ik ook zelf tekenen. Natuurlijk is dat extreem laat. Ik kan niet ontkennen dat ik op dit moment met een lichte fysieke achterstand rondfiets.”

Backaert geeft toe dat hij in december zijn fiets niet te veel aanraakte. “Het was mijn oom die me plots vroeg. ‘Hey man, hoe zit dat daar nu? Houden ze je voor de gek? Zou je niet beter hier thuis mee werken?’ Mijn ouders hebben een boerderij, weet je. Ik ben dan maar beginnen boeren. Dat wordt in de toekomst toch mijn stiel, hé. Maar ik heb in die periode ook beseft dat profrenner zijn toch iets anders is. Wat een leven, hé? Een paar uur per dag fietsen en voor de rest rusten, eten, slapen en ons amuseren. Oké, soms moeten we wel de fiets op door regen en wind. Maar dat is ook maar een paar uur. Dat is nog iets anders dan op een familiefeestje de klok in de gaten moeten houden omdat de koeien om vijf uur stipt gemolken moeten worden. Nee, dan blijf ik het liefst nog drie, vier jaar coureur. Later kan ik de zaak nog altijd overnemen. Trouwens, ik heb ook geleerd dat samenwerken met ons pa ook niet altijd gemakkelijk is.”

Achterstand niet dramatisch
Maar dat uitstel zorgt er dus wel voor dat de Rosse van Brakel momenteel wel met wat achterstand rondfietst. “Niet dramatisch, hoor. Integendeel, ik zie het als een voordeel. Vorig jaar maakte ik in december al tochtjes van 220 kilometer en meer, waardoor ik niet fris aan het voorjaar begon. Die situatie kan me nu misschien zelfs wat voordeel opleveren.”

Dat Backaert niet meer droomt van een stap naar de WorldTour, vertelt hij. “Voor alle duidelijkheid, dat is nooit mijn droom geweest. Maar vorig jaar wilde ik niet langer bijtekenen omdat ik hoopte nog beter te worden en zo een nog verbeterd contract in de wacht te kunnen slepen. Ik dacht nog stappen te kunnen zetten, zoals ik er in het verleden altijd al gezet had. Ik was iets te gulzig, blijkt nu. Ik heb hier wel iets uit geleerd, ja. Dat niemand onmisbaar was, bijvoorbeeld. Ik wist dat wel, maar dat is me nu bevestigd. Net zoals ik nu aan den lijve ondervonden heb dat de wielerwereld best hard is. Maar ook dat is niet nieuw.”

Relatie met Hilaire niet verstoord
“Ik zal er toch weer van genieten”, gaat Backaert voort. “De relatie met Hilaire Van der Schueren is nog steeds intact. Ik ben hem trouwens dankbaar dat hij er bij het management op heeft aangedrongen mij aan boord te houden. We weten na al die jaren wat we aan elkaar hebben. Ik hoop dat jullie hier dus geen te negatief verhaal van maken. Ik zal ook mijn taken binnen de ploeg blijven doen zoals voorheen. De sprint aantrekken als het nodig is, het werk verrichten dat me opgedragen wordt… Dit is een jammerlijk voorval geweest, maar ik moet vooruit.”

Backaert hervat de competitie in Mallorca. Daarna volgen de Provence en de Ronde van de Algarve. “De Omloop Het Nieuwsblad en de GP Samyn worden mijn eerste doelen. En ik hoop dat ik dit jaar opnieuw in aanmerking kom voor een Tourselectie. Dat ik vorig jaar werd gepasseerd was een mentale domper. Aan mij om dit jaar te bewijzen dat ik deze keer wel mijn plekje in de selectie voor de Ronde van Frankrijk waard ben.”