Half augustus 2019 dook er met Xalt Cycling een nieuw damesteam op in het veldrijden. Een luchtbel, bleek amper een half jaar later. Ondertussen loopt het team helemaal leeg. Op Geerte Hoeke na vonden alle rensters onderdak bij een ander team. Hoeke zelf, die nog een aantal maanden loon tegoed heeft, is zo gedesillusioneerd dat ze besloot een punt achter haar carrière te zetten.

Toegegeven, het project van manager Jurgen Landrie oogde mooi. “We starten bescheiden en klein, maar wel met een professionele aanpak”, vertelt Landrie vorig jaar aan WielerFlits. “Inclusief topmateriaal en dito begeleiding. Zo werken we van meet af aan samen met een performance manager.” Landrie trok onder meer Geerte Hoeke aan. De Nederlandse, die pas op 18-jarige leeftijd met wielrennen startte, was in het seizoen ’18-’19 al vijfde geworden in de Koppenbergcross en wilde nog een stap hogerop zetten.

Later voegden ook Suzanne Verhoeven, dochter van voormalig Jumbo-Vismaploegleider Nico, en de jonge Belgische Lise Van Wunsel zich bij de formatie. En in november kwam ploegleider Geert Wellens het team versterken. Wellens, de jongere broer van Bart, bracht meteen een aantal jonge rensters mee uit zijn Vondelmolen Cycling Team. Geert Wellens zou de sportieve zaken voor zich nemen, Landrie de zakelijke kant. “Een foute beslissing”, geeft Wellens nu toe.

Onbetaalde lonen
Het was kort na Nieuwjaar dat Geert Wellens voor het eerst onraad rook. “Het begon met de communicatie die mank liep. Er geraakten geen knopen doorgehakt.” Stilaan sijpelde ook door dat meerdere lonen onbetaald bleven, dat afspraken rond materiaal niet nagekomen werden en dat facturen van leveranciers niet werden vereffend. “Jurgen was steeds meer onbereikbaar. Zo werd ik het aanspreekpunt voor de rensters, maar ik kon geen beslissingen nemen”, zegt Wellens, die na het seizoen besloot om de samenwerking te beëindigen.

Geerte Hoeke en Jurgen Landrie in betere tijden – ©FB Team Xalt

Het is pas de laatste dagen dat we lucht kregen van de praktijken binnen Xalt Cycling. Manager Landrie is echter niet alleen voor de rensters, maar ook voor ons onbereikbaar. Zijn gsm-nummer is niet meer in gebruik, de Facebookpagina van de ploeg is offline gehaald. En de rensters, die zijn ondertussen een voor een vertrokken. Zowel de zeven jongedames die vanuit het Vondelmolen Cycling Team kwamen als Suzanne Verhoeven, Lise Van Wunsel en Geerte Hoeke.

Lege spaarpot
Iedereen zou onderdak zijn, krijgen we uit verschillende hoeken te horen. Maar voor de 29-jarige Geerte Hoeke hoeft het allemaal niet meer. “Ach, ik wil er niet té veel over kwijt”, vertelt de Nederlandse ons. “Er loopt immers nog een rechtszaak tegen meneer Landrie. Hij wilde dat ik fulltime op het veldrijden kon focussen, dus schreef hij me in als bediende bij zijn bedrijf. Maar het contractueel voorziene maandloon is nooit betaald geweest. Ik heb geen euro ontvangen. Mijn spaarpotje is leeg.”

“De communicatie loopt al een hele periode mank. Plots was de manager telefonisch niet meer bereikbaar. Mails en brieven blijven al maanden onbeantwoord. In de maand april heb ik de knoop voor mezelf doorgehakt”, gaat Hoeke voort. “Het plezier is verdwenen. Ik mis de drive om er alles voor te laten, om er alles uit te halen. De winter was nochtans goed gestart, met zeges in Zwitserland, Tsjechië en Slovakije. In de Ethias Cross in Beringen werd ik tweede. Na Annemarie Worst, maar voor Katie Compton. Ik was de top vijftig van de UCI-ranking ingedoken en kreeg startrecht in de Wereldbeker.”

Laatbloeier
Maar de zorgen namen steeds meer de bovenhand. “Het ging steeds meer in mijn hoofd zitten. De prestaties werden minder. Nee, de tweede helft van het seizoen was het niet fijn om nog te crossen. Stoppen is een moeilijke beslissing geweest, maar ik kon het niet meer opbrengen. Ik wil straks ook niet afgaan omdat ik deze zomer de drive miste om me volledig te geven tijdens mijn voorbereiding. Nu kan ik nog terugblikken op iets positiefs. Inclusief een WK-selectie, misschien wel een hoogtepunt voor mij. En ik sta nog steeds 26ste op de UCI-ranking.”

Geerte Hoeke tijdens het WK in Dübendorf – © Cor Vos

Geert Wellens vindt de beslissing van Hoeke bijzonder jammer. “Geerte was een laatbloeier. Ze kon nog stappen zetten. Zeker in de specifieke klimwedstrijden zoals de Koppenbergcross, had ze haar plaats. Jammer dat het zo moet eindigen.” Hoeke heeft ondertussen een nieuwe baan gevonden. “Gelukkig heb ik een diploma. Ik studeerde Voeding en Gezondheid aan de universiteit van Wageningen. Daarna deed ik nog een promotieonderzoek in het ziekenhuis van Leiden. Dat leverde mij naast mijn master- ook een doctor-diploma op.”

Ze werkt vandaag als kwaliteitsmanager in een distributiebedrijf. “Er is nog leven na de cross”, klinkt het. “Laat ons zeggen dat ik er vrede mee heb. Fietsen doe ik inmiddels opnieuw, maar vooral voor de fun. Ik sluit niet uit dat ik op termijn nog MTB-marathons ga rijden. Maar veldrijden op hoog niveau, dat zit er niet meer in…”