Alexandre Geniez heeft de 97e editie van Tre Valli Varesine op zijn naam geschreven. De Fransman zegevierde na een spectaculaire wedstrijd in een nagelbijtende sprint met vier. Thibaut Pinot en Vincenzo Nibali kwamen enkele centimeters tekort voor de overwinning. Sam Oomen eindigde knap als zesde.

Kopgroep met resem Italianen kleurt openingsfase, koers breekt snel open
Wie gehoopt had op een rustige openingsfase, kwam bedrogen uit. In de eerste veertig kilometer viel er een spervuur aan demarrages te noteren. Pas na veertig kilometer wist zich uiteindelijk een definitieve kopgroep te formeren, bestaande uit Daniel Turek (Israel Cycling Academy), Alessandro Tonelli (Bardiani-CSF), Artem Nych (Gazprom-RusVelo), Diego Rubio (Caja Rural-Seguros RGA), Ettore Carlini (d’Amico-Utensilnord) en Marco Bernardinetti (Amore & Vita). De zes koplopers wisten een maximale voorsprong te vergaren van bijna acht minuten.

Met het naderen van de lokale ronde, smolt de toch aanzienlijke voorsprong echter als sneeuw voor de zon. Eenmaal opgedraaid op het lokale circuit, brak er guerra uit in het peloton. Met name Androni-Sidermec-Botecchia was bijzonder bedrijvig, maar Vincenzo Nibali controleerde de koers aanvankelijk als een ware patron in dienst van zijn ploegmaat en titelverdediger Sonny Colbrelli. Toch wisten op goed vijftig kilometer van de finish drie renners weg te rijden uit het peloton: Carlos Verona, Pierre Latour en de verrassende Albaniër Redi Halilaj.

Opeenvolging van demarrages, bedrijvige Poels 
Vooraan was het Diego Rubio die de kopgroep uit elkaar reed. De Spanjaard kreeg Turek en Tonelli als medepassagiers. In het peloton probeerden verschillende coureurs de oversteek te maken naar Verona, Latour en Halilaj, maar niemand wist een significant gaatje te slaan. Intussen wisten de drie achtervolgers wel de oversteek te maken naar de overgebleven vroege vluchters. Bij een nieuwe passage van de klim naar Montello (1,1 km aan 6.5%) – op 36 kilometer van de meet – was het Wout Poels die meerdere malen de knuppel in het hoenderhok gooide. De Nederlander slaagde er door zijn impulsen aanvankelijk in om het peloton flink uit te dunnen, maar in de afdaling vloeide alles weer samen.

De initiatieven van Poels waren nog niet onschadelijk gemaakt, of de volgende aanvalspogingen waren alweer een feit. Fausto Masnada, Pawel Poljanski en Jeremy Maison besloten om op avontuur te gaan. Op een hellende strook – op dik twintig kilometer van de streep – wist de Italiaan zijn twee WorldTour-kompanen verrassend los te rijden. In zijn verwoede jacht op de inmiddels vijftallige kopgroep leek Masnada te plafonneren, maar uiteindelijk wist Poljanski in de daaropvolgende afzink in extremis weer aan te sluiten bij de oud-winnaar van de Piccolo Giro di Lombardia. De Italiaan en Pool wisten op een twintigtal kilometer alsnog aan te sluiten bij de kop van de koers. Het sein voor Verona om er vandoor te sluipen.

Verona begint slotronde als koploper, Visconti grote regisseur 
In de achtergrond was het Bahrain Merida, de formatie van Vincenzo Nibali en titelverdediger Sonny Colbrelli, dat de controle in handen nam. Het leidde tot het inrekenen van een achtervolgende groep met onder meer Jesper Hansen en Simone Petilli. Onder aanvoering van een beresterke Visconti – de kersverse winnaar van de Giro dell’Emilia – werd de achtervolgende groep op een lint getrokken. Bij het ingaan van de laatste ronde had Verona een bonus van een tiental seconden op zijn medevluchters, en ruim een halve minuut op het peloton.

Eenmaal op de flanken van de laatste passage van de Montello, was het Visconti die nogmaals verdapperde. Het door de Italiaan ontwikkelde tempo lag zo hoog, dat niemand in staat was om nog een versnelling uit de benen te schudden. Het hoge tempo bleek wel funest voor de enige overgebleven koploper Verona; De Spanjaard werd net voor de top ingerekend door de inmiddels flink uitgedunde favorietengroep. In de daaropvolgende tussenfase waren het FDJ en Cannondale-Drapac die de regie in handen namen, tot Visconti op de slothelling een heuse lead-out verzorgde voor zijn kopman Nibali.

Dit was het sein voor Lo Squalo om zijn pijl af te schieten. Alleen Pinot wist zijn wagonnetje aan te pikken. Een achtervolgende groep met Aru, Moscon, Ulissi en landgenoten Slagter en Oomen moest daarentegen passen. Een sprint-a-deux leek de beslissing te brengen over de koers, maar Geniez en de rappe Ulissi wisten in extremis nog aan te sluiten. Pinot ging van vroeg aan, Nibali leek vervolgens de Fransman nog te remonteren, maar het was Geniez die als een duveltje uit een doosje kwam.