Robert Gesink toonde zaterdag andermaal zijn mentale weerbaarheid. Door het grote publiek werd de 30-jarige kopman van LottoNL-Jumbo al verschillende keren afgeschreven, maar op de Col d’Aubisque liet onze landgenoot zien dat hij nog altijd een renner is met exceptionele kwaliteiten. “Ik ben heel blij dat het een keertje wél allemaal op z’n plek valt”, vertelt hij aan WielerFlits.

Opluchting
Na zijn zege in de koninginnenrit van de Vuelta a España, werkt Gesink op de late zaterdagavond nog een hele rits interviews af. Jarenlang was Gesink het boegbeeld van het Nederlandse wielrennen, maar door de sterke prestaties van onder meer Tom Dumoulin, Wout Poels, Bauke Mollema en Steven Kruijswijk werd hij een beetje naar de achtergrond verdreven. Een gebroken bovenbeen, het overlijden van zijn vader, hartritmestoornissen, zwangerschapscomplicaties bij zijn vriendin, zijn pas geboren zoon Bram die ziek opgenomen werd in het ziekenhuis en een zware hersenschudding zorgden er voor dat de Condor van Varsseveld de voorbije seizoenen slechts af en toe een glimp van zijn talent kon laten zien. “Ik voel me opgelucht. Het is nog niet helemaal tot me doorgedrongen. Je wint een rit in de Vuelta, maar morgenochtend (vandaag, red.) als je wakker wordt, besef je pas echt dat het zo mooi is. Ik ben heel blij dat het een keertje wél allemaal op z’n plek valt.”

‘Ik zat zo verkrampt dat ik niet durfde om volle bak te gaan’
De inwoner van het Spaanse Girona moest in de finale afrekenen met aanvankelijk Jan Bakelants en daarna met het duo Kenny Elissonde-Egor Silin. “Elissonde is nog best rap. En Bakelants ook”, analyseert Gesink zijn tegenstanders. “Maar eigenlijk, zoals het ook best wel goed lukte, heb ik geprobeerd om ze er op tempo af te rijden. Ik zat zo verkrampt dat ik niet durfde om echt een keer volle bak aan te gaan in de laatste drie kilometer. Voor hetzelfde geld schiet je volledig in de kramp en sta je te voet. Dus ik moest het wel op een sprint aan laten komen. Ik ben best trots op mezelf hoe ik daar relaxt in bleef. Vooraf had ik alle ritten met aankomst bergop aangekruist. En dat zijn er nogal wat in deze Vuelta. In principe zit ik in de twee ritten waarin ik mee wilde zitten, ook daadwerkelijk in de kopgroep. Ik eindig als tweede (op Lagos de Covadonga, waar Nairo Quintana hem achterhaalde, red.) en eerste, dat is toch wel goed voor het vertrouwen.”

Trots op het team
Gesink is uiteraard blij met zijn individuele prestatie, maar hij vergeet ook het collectief niet. “Of dit mijn grootste zege in mijn carrière is? Moahw, vul dat zelf maar in. Ik heb ook andere mooie dingen laten zien. Maar op dit moment ben ik er gewoon heel erg blij mee, met waar ik nu sta. En ook hoe we als ploeg de boel omgedraaid hebben. In belangrijke ritten zitten we mee, zowel op de Lagos de Covadonga als hier richting de Col d’Aubisque. Zaterdag was de rit er natuurlijk eentje uit het boekje. George (Bennett, red.) en Victor (Campenaerts, red.) deden super veel werk. We konden met hen ook een beetje spelen. Dat is wel heel erg knap. Het doel in deze Vuelta was om voor een klassement te gaan met Steven (Kruijswijk, red.). Dat valt weg en dat doet toch wat binnen de ploeg. We hebben twee dagen nodig gehad om daar een beetje van bij te komen. Ploegleiders Addy Engels en Jan Boven hebben dat goed opgepakt en ons weer op scherp gezet. Dat is heel erg mooi en ook iets waar je heel trots op kunt zijn.”

Champagne time! #LV2016 #samenwinnen pic.twitter.com/hZrOEZiOCy

— LottoNLJumbo Cycling (@LottoJumbo_road) 3 september 2016

‘Als je het dan ook nog goed speelt, is dat super mooi!’
Na het verlies van Kruijswijk en later ook Enrico Battaglin, kreeg LottoNL-Jumbo een flinke knauw te verwerken. Met de etappezege van Gesink in de koninginnenrit is die kater voor een groot deel weggespoeld. Hij roemt de mentaliteit van zijn zes overgebleven ploeggenoten. “De sfeer is altijd eigenlijk super goed gebleven. We hebben met Bram Tankink, Jos van Emden en ook Martijn Keizer een aantal mannen die het klappen van de zweep kennen. Daardoor was het aan tafel eigenlijk altijd super gezellig. Maar pas na de rit naar Lagos de Covadonga kwam het besef dat we hier in de Vuelta écht wat konden doen. Dan zie je ook dat de inzet van de andere jongens nóg beter is dan normaal. Dat ze net dat trapje extra kunnen doen om, zoals vandaag (zaterdag, red.) bijvoorbeeld, met drie man mee te zitten op 41 man. Dat moet je wel maar even doen. Als je het dan ook nog goed speelt, is dat super mooi!”

Gesink kondigt meer aanvallen aan
Na een tweede plaats op Lagos de Covadonga en zijn zege op de Aubisque, wil Gesink nog eens zijn kans wagen. Vooral de voorlaatste dag, met aankomst op de Alto de Aitana, lijkt daarvoor geschikt. “Ik heb aan het begin van het jaar gezegd: ik wil graag een keer een rit in een grote ronde winnen. Mede dankzij mijn hersenschudding is daar ruimte voor gekomen. Natuurlijk valt er iets van je schouders af. Aan de andere kant: ik wist natuurlijk wel dat ik een hele goede wielrenner was. Alleen zat het niet altijd mee. Als je maar lang genoeg blijft vechten, komt het er vanzelf een keertje uit. Zaterdag was in ieder geval een hele mooie dag. En zondag ga ik even rustig aan doen, denk ik. Tenminste, voor zo ver mogelijk”, lacht hij. “Daarna ga ik nog een keer proberen om mee te zitten. Maar het is elke dag weer een serieuze oorlog om dat voor elkaar te krijgen,” aldus Gesink, die na de Vuelta nog zal starten in de Ronde van Lombardije.

The man of the day: @RGUpdate! #LV2016 #samenwinnen pic.twitter.com/4gwqYByoq4

— LottoNLJumbo Cycling (@LottoJumbo_road) 3 september 2016