@vinnie. Ben ik maar deels met je eens. Renners die goed zijn op korte, steile klimmetjes zie je nog wel eens ploffen op een lange loper. Poels, Mollema, Valverde zijn voorbeelden van renners die een relatief groot anaeroob vermogen hebben, en dat kunnen inzetten in de klassiekers. Dit zijn renners die in grote rondes minder worden. Renners als Kruijswijk en voorheen Wiggins compenseren met een relatief hoger aeroob vermogen. Zij hebben in klimklassiekers niets te zoeken. Uiteraard zijn verschillen op dit niveau in absolute waarden erg klein. Contador was altijd een renner die het moest hebben van zijn versnellingen bergop (anaeroob), maar die onder de hoede van Steven de Jongh vooral heel veel lange intervallen is gaan doen rondom omslagpunt. Dit werkt op korte termijn (maanden), maar op lange termijn (jaren) verlies je je versnelling. Sterker nog, de afgelopen Grote Rondes waar Contador blessurevrij kon meedoen had hij niet moeten aanvallen, maar volgen. Deze Vuelta is dat opnieuw zo. Froome heeft, hoewel je dit niet van hem zou verwachten, een relatief groot anaeroob vermogen voor een ronderenner. Hij pareert aanvallen moeiteloos, als je hem wilt kraken moet je de koers keihard maken vanaf het begin, en niet pas op de laatste berg. Froome is ook een renner die minder wordt in de derde week: zowel dit jaar als vorig jaar zakte hij er in de Tour bijna doorheen. Een renner als Van Avermaet heeft dezelfde ontwikkeling als Contador doorgemaakt, maar voor hem heeft het heel goed uitgepakt. Van aardig sprinter is hij nu niets meer dan een puncheur, maar hij wint wedstrijden doordat hij beter aeroob getraind is. Doordat van Avermaet ook licht is in zijn bovenlijf gaat hij bergop ook best goed vooruit). Boonen: hetzelfde verhaal, van sprinter, naar puncheur en nu weer terug naar sprinter. Ook Cavendish verloor snelheid (bij Sky), maar is weer helemaal terug na al de intensiteit die hij in zijn training had op weg naar Rio. Kortom, je moet doen waar je goed in bent, en niet je zwakke punten willen verbeteren. Valverde moet geen grote rondes proberen te winnen, Mollema en Poels eigenlijk ook niet. Kruijswijk, Dumoulin zouden de klassiekers beter links laten liggen.

On-topic:
Kelderman en Gesink zijn ook redelijk explosief, getuige hun prestaties in het Ardense Drieluik, en de najaarsklassiekers (Emilia, Quebec etc.). Voor Kelderman op alle terreinen nog winst boeken, maar ik vrees dat zijn talent wat is overschat. Ik wil ook verder niets insinueren, maar van alle wielerprofs die bij mij in de buurt wonen (van Vleuten, van der Haar, van Baarle, Kelderman, een paar jongens van Roompot) ben ik Kelderman nog nooit tegengekomen. Ik vraag me altijd grinnikend af of hij eigenlijk wel traint, of hij eigenlijk wel doorheeft dat hij wielrenner is.)