De serie voorbeschouwingen van edizione 2017 van de Giro d’Italia wordt met het onder de loep nemen van de favorieten voor de roze trui afgesloten. De algehele teneur is dat het deelnemersveld dit jaar sterker is dan ooit. Nairo Quintana, Vincenzo Nibali en Steven Kruijswijk: ze vormen slechts het neusje van de imposante zalm in deze honderdste editie van la Corsa Rosa. Maar wie zijn nu exact de verwachte hoofdrolspelers voor de komende drie weken? WielerFlits vogelt dit tot op de bodem uit.

Historie
De eerste Giro vond zijn doorgang in 1909, het jaar waarin eveneens de allereerste Elfstedentocht werd verreden, de Fransman Louis Bléroit als eerste mens erin slaagde te vliegen over Het Kanaal en de standaardtijd werd ingevoerd in heel Nederland. Toch zou het nog tweeëntwintig jaar duren voordat de winnaar ook in het roze gehuldigd zou worden. In 1931 besloot La Gazzetta dello Sport, de organisator van het drieweekse wielerevenement, de leider een roze leiderstrui te laten aantrekken. Er werd geopteerd voor deze kleur omdat de krant op roze papier werd gedrukt. De eerste man die dit inmiddels begeerde kleinood mocht dragen was campionissimo Learco Guerra, in 1934 eindwinnaar van de Giro en drie jaar daarvoor wereldkampioen wielrennen in Kopenhagen. De man die de trui echter na drie weken mee naar huis mocht nemen, was zijn landgenoot Francesco Camusso.

Niet geheel verrassend zijn de Italianen baas wat betreft eindoverwinningen: maar liefst 69 keer won er een Laarsbewoner. Ook in het laatste decennia waren de Italianen dominant met vijf eindzeges. Twee andere grote traditionele wielerlanden, België en Frankrijk, volgen op de lijst met respectievelijk 7 en 6 laureaten. Er zijn drie coureurs die Il Giro maar liefst vijfmaal op hun erelijst mochten plaatsen: de onvermijdelijke Eddy Merckx, zijn Italiaanse tegenhanger Fausto Coppi en de Merckx van de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw, Alfredo Binda. Merckx is ook de recordhouder wat betreft meest gedragen maglia rosas: 76 tricots in totaal.

Erik Breukink in één van zijn in totaal acht gedragen maglia rosa’s – foto: Sirotti

In ruim een eeuw Giro d’Italia droegen zes Nederlanders de roze trui, goed voor een totaal aan achttien dagen. Nog nooit wist een landgenoot de ronde ook effectief te winnen. Steven Kruijswijk was vorig jaar dichtbij, net als Erik Breukink eind jaren tachtig. In 1988 was De Breuk het dichts bij die felbegeerde eindzege, maar hij moest zich uiteindelijk tevreden stellen met een tweede plaats achter de Amerikaan Andrew Hampsten. Het jaar daarop nam de Nederlander de macht na twee weken koers, maar ging kopje onder in de slotweek ter faveure van de betreurde Laurent Fignon. Een vierde plaats was het verdict.

Laatste tien eindwinnaars
2007: Danilo di Luca
2008: Alberto Contador
2009: Denis Menchov
2010: Ivan Basso
2011: Michele Scarponi
2012: Ryder Hesjedal
2013: Vincenzo Nibali
2014: Nairo Quintana
2015: : Alberto Contador
2016: Vincenzo Nibali

De betreurde Michele Scarponi reed zich in 2011 de geschiedenisboeken in met eindwinst – foto: Sirotti

Favorieten
De grote vier: in het tennis domineren Roger Federer, Rafael Nadal, Novak Djokovic en Andy Murray al een decennia lang de sport. In het wielrennen bestaat er echter ook een vierkoppige groep van coureurs die de drie belangrijkste rittenkoersen van het jaar, de Giro, Tour en Vuelta, nagenoeg onder elkaar hebben verdeeld de afgelopen jaren. Chris Froome won driemaal de Ronde van Frankrijk, terwijl Alberto Contador nog altijd de meest succesvolle ronderenner van zijn generatie genoemd mag worden met 2 Tour’s, 2 Giro’s en 3 Vuelta’s op zijn palmares. Zowel de Brit als de Spanjaard zijn dit jaar echter niet van de partij in de honderdste editie van La Corsa Rosa. Beide kanonnen richten zich volledig op de Tour de France. De andere helft van de grote vier, Nairo Quintana en Vincenzo Nibali, zullen de roze handschoen de komende drie weken wel oppakken. Waarmee we ook meteen de twee topfavorieten te pakken hebben voor de eindzege.

**** Nairo Quintana

Nairo Quintana, dansend als altijd, is dé uitgesproken favoriet voor deze Giro – foto: Sirotti

De allergrootste favoriet voor de eindoverwinning is Nairo Quintana (Movistar). De 27-jarige Colombiaanse berggeit keert na drie jaar terug naar het land waar hij zichzelf definitief bijschreef in het grote boek der ronderenners. Zijn eindozege in 2014 betekende zijn eerste winst in een drieweekse rittenkoers, ondanks opstartproblemen in de eerste week door een pollenallergie. Vorig jaar hengelde hij met de Vuelta zijn tweede grote ronde binnen. Blijft nog één trui over: de gele. Al jaren wacht wielerminnend Colombia op de dag dat Quintana het land zijn eerste Tourwinst uit de historie zal schenken. Een belofte die hij tot op de dag van vandaag nog niet heeft kunnen inlossen. Hij kwam er al driemaal dichtbij met een tweede plaats in 2013 en 2015 en een derde sterk in 2016. Telkens stuitte hij echter op dezelfde coureur: Chris Froome.

Het heeft hem dit jaar doen besluiten een wat atypische aanpak te hanteren door de Giro als ‘voorbereiding’ te rijden, voor de eerste maal in zijn nog jonge loopbaan. De vraag is welke uitwerking dit zal hebben op beide wedstrijden. In hoeverre zal hij zich inhouden om zo fris mogelijk aan de start te verschijnen van de Tour? En hoezeer zullen zijn inspanningen gedurende drie weken La Corsa Rosa invloed hebben op zijn presteren in de tweede grote ronde van het jaar? Feit blijft dat Quintana heeft aangegeven de Giro te zullen rijden voor winst. Naar alle waarschijnlijk zal hij pas willen pieken in de derde week, om zijn vorm zo lang mogelijk te kunnen doortrekken in de maanden juni en juli.

Zijn programma in het voorjaar was ook afgestemd om hem zo fris mogelijk aan de eerste grote ronde van het jaar te kunnen laten beginnen. De afgelopen zes weken reed hij met de Vuelta Asturias (2e) slechts één kleinere rittenkoers. Dit betekent echter allerminst dat de Movistar-kopman dit seizoen zijn neus nog niet aan het venster heeft gestoken. In de koersen die hij betwiste maakte hij namelijk al wél indruk, met de eindzeges in Tirreno-Adriatico en de Ronde van Valencia als klapstukken. In de Tirreno deelde hij Giro-rivalen als Thibaut Pinot en Geraint Thomas al een gevoelige tik uit. Als Quintana hetzelfde niveau kan behalen in deze jubileumeditie van de Giro, dan is er geen betere klimmer te vinden in dit peloton. Daarnaast is de Colombiaan een uitstekend allrounder die vaak verbetert gedurende een grote ronde: voor zijn concurrenten niet iets om zich aan op te trekken. Voor zijn terrein, de bergen, heeft Movistar een uitstekend gestoffeerde ploeg weten op te tuigen met Costa Ricaan Andrey Amador, in de afgelopen twee Giro’s respectievelijk 4e en 8e, zijn jongere broertje Dayer Quintana, boezemvriend Winner Anacona en alleskunner Gorka Izagirre.

*** Vincenzo Nibali

Mag Vincenzo Nibali dit jaar eenzelfde saluut brengen na drie weken koers? – foto: Sirotti

‘Geloven tot het einde was dé sleutel tot het succes’. Dit waren de woorden van Vincenzo Nibali na de Ronde van Italië van afgelopen jaar. Dat geloof was na tweeënhalve week fietsen ongetwijfeld behoorlijk verdampt: 4.43 na achttien etappes was de tijd die de Italiaan moest goedmaken op toenmalige leider Steven Kruijswijk. Een schier onmogelijk te keren situatie. Op papier. Tot dé val in de afdaling van de Colle Dell’Agnello. Een Neerlands drama werd geschreven, maar daarmee ook het begin van een Italiaanse wederopstanding. Niet alleen Kruijswijk werd een prooi voor de tanden van de Haai van Messina, ook de immer goedlachse Colombiaan Esteban Chaves moest in de laatste bergrit plooien onder het geweld van de Siciliaan. Een miraculeuze wederopstanding die leidde tot een tweede Giro-zege en een vierde eindwinst in een grote ronde.

Dit jaar zal de Italiaan er ongetwijfeld alles aan doen om in een betere uitgangspositie de slotweek aan te vatten. De vraag die tegenwoordig echter gesteld moet worden is: kan hij het nog? De Nibali die Tirreno-Adriatico won, de Ardennenklassiekers cachet gaf, een jaarlijkse grote ronde mee naar huis nam en op het WK een rol van betekenis speelde, ligt toch al een jaar of twee achter ons. Tegenwoordig zien we Lo Squalo minder op de voorgrond, alleen op de momenten die er echt toe doen. De onvermijdelijke smaakmaker heeft plaatsgemaakt voor een uitermate effectieve pieker. Toch kan er niet aan de indruk worden onttrokken dat hij minder is dan in de jaren 2013 en 2014, toen hij als een ware patron heerste in de Giro en Tour. Zonder de dramatische val van Kruijswijk leek een Giro-overwinning vorig seizoen mission impossible. Ook dit seizoen heeft de Bahrain-Merida kopman nog allerminst kunnen overtuigen. Zijn enige wapenfeit is eindwinst in de bescheiden Ronde van Kroatië, ter faveure van renners als Jaime Roson en Jan Hirt. Bepaald geen Nairo Quintana en Mikel Landa.

En toch, ondanks alle mitsen en maren, is er eigenlijk geen reden om te twijfelen aan de staat van paraatheid van Nibali. Als de Italiaan voorneemt mee te doen voor eindwinst in een koers, dan doet hij mee. Vergeleken bij Quintana en Landa is Nibali niet de meest gevleugelde klimmer van het pak. Zijn arsenaal aan wapens is, in vergelijking met de meeste concurrenten, echter een stuk uitgebreider. Ten eerste weet Nibali hoe het is om een grote ronde te winnen. Daarnaast kan hij rekenen op zijn allround capaciteiten en een neusje voor het goede moment. Zo heeft hij in het verleden al rondes beslist door op het juiste moment in de aanval te gaan of te profiteren van zwakte bij de anderen. Een punt van aandacht is echter zijn ploeg, die in vergelijking met zijn eerdere formatie Astana toch wat minder gestoffeerd oogt. Man tegen man zal hij het naar alle waarschijnlijkheid moeten afleggen tegen Quintana. Maar als we iets geleerd hebben van de coureur Vincenzo Nibali in de afgelopen decennia, dan is het dat hij dit man tegen man duel op verschillende manieren kan ontwijken om toch als winnaar uit de strijd te komen.

*** Steven Kruijswijk

Hét moment waar iedere Nederlandse liefhebber met afkeer aan terugdenkt: Maglia Rosa Steven Kruijswijk die valt in de afdaling van de Colle dell’Agnello – foto: ANSA

Tour de France 1980: Joop Zoetemelk. Het is inmiddels al 37 jaar geleden dat er voor het laatst een Nederlander een grote ronde won. Aan deze droogte had vorig jaar al een einde moeten komen. Steven Kruijswijk beleefde in de Giro van 2016 zijn momento di fama. Twee weken en zes dagen, achttien etappes lang, reed hij dé perfecte ronde. Tot die beruchte afdaling van de Colle Dell’Agnello. In een poging de razendsnel dalende Vincenzo Nibali te volgen, miste hij een bocht en klapte hij keihard op een sneeuwwand. Doordrenkt van adrenaline krabbelde hij op, pakte zijn fiets en ondernam hij zijn tocht naar skistation Risoul. Naar wat bleek een tocht naar het luchtledige. Aan de streep was het verdict keihard: een verlies van vijf minuten, de roze trui aan Esteban Chaves en het besef dat een unieke kans om zich na Jan Janssen en Joop Zoetemelk als derde Nederlandse grote ronde winnaar in de annalen van de wielersport te katapulteren aan diggelen lag. De flink geschaafde en gebutste Kruijswijk wist de dag daarop in de laatste bergrit nog knap een vierde plaats in de eindrangschikking uit de brand te slepen. Het was echter vooral een heel klein doekje voor het enorme bloeden.

Een jaar later is de kopman van LottoNL-Jumbo terug om met dit ‘trauma’ af te rekenen. Het voorseizoen stond, zoals gebruikelijk bij Kruiswijk, in het teken van het optimaal prepareren voor Il Giro. Het belette de 29-jarige klimmer echter niet om zowel in de Rondes van Valencia (8e) als Catalonië (7e) in de top tien te eindigen. Als we kijken naar zijn rijden vorig jaar, dan zien we vooral dat hij bergop superieur was aan zijn concurrenten, inclusief latere eindwinnaar Nibali. De vraag is echter of hij ook het niveau van Quintana bergop kan benaderen. We weten van Kruijswijk dat hij net als de Colombiaan én Italiaan sterker wordt gedurende een grote ronde. Dit kan voor een interessante apotheose zorgen. Ook tegen de klok heeft de Nederlander zich de laatste jaren gemanifesteerd, en hoeft hij hier dan ook zeker niet onder te doen voor de meeste van zijn rivalen. De enige mogelijke barst in het pantser is de sterkte van zijn ploeg, die vorig jaar niet was voorbereid op het omringen van een kandidaat Giro-winnaar. Daar is dit jaar bij het samenstellen van de selectie meer rekening mee gehouden, onder andere door de Belg Jurgen Van den Broeck, in het verleden tweemaal vierde in de Tour, aan te trekken als meesterknecht. Naast Vandenbroeck moet Kruijswijk in de bergen kunnen rekenen op Stef Clement, Bram Tankink en Enrico Battaglin, die zich vorig jaar ontpopte tot steun en toeverlaat op de cols.  De vraag blijft echter: is LottoNL-Jumbo in de breedte sterk genoeg in vergelijking met concurrerende formaties als Movistar en Sky?

**  Thibaut Pinot

Weet debutant Thibaut Pinot meteen raak te schieten? – foto: Sirotti

Thibaut Pinot richtte zich sinds zijn loopbaan als ronderenner in 2012 op de Tour de France, zoals verwacht wordt van een ‘echte’ Fransman. De FDJ-kopman heeft de laatste jaren echter een haat-liefde verhouding met La Grande Boucle opgebouwd. Dat wordt met name veroorzaakt door het bij momenten verstikkende verwachtingspatroon van het Franse volk, dat smacht naar een nieuwe Franse Tourwinnaar sinds Bernard Hinault in 1985. Meer dan drie decennia: het is eigenlijk te lang voor wielernatie Frankrijk. Alle hoop is sinds een paar jaar mede gevestigd op Pinot. In 2014 kon hij met een derde plaats aan de hooggespannen verwachtingen voldoen. De daaropvolgende twee edities vielen echter in het water door een combinatie van druk, ziekte en slechte dagen.

Het heeft Pinot doen besluiten zich voor een jaar te ontdoen van dit Franse juk, en zich volledig te richten op een Italiaanse campagne. Deze ontdekkingstocht door het land van de vino en pasta carbonara heeft hem al knappe uitslagen opgeleverd in de Strade Bianche (9e), Tirreno-Adriatico (3e) en de Tour of the Alps (2e). In de Giro wil hij een gooi doen naar minimaal het podium en als het even kan de eindoverwinning. Bergop staat de ranke klimmer meer dan zijn mannetje. Zeker ten opzichte van Quintana komt hij in het hooggebergte nog wat tekort, maar dit kan hij wellicht compenseren met zijn impulsief koersgedrag. In de twee chrono’s hoeft hij voor niemand onder te doen, zo hebben de laatste jaren wel uitgewezen. Bovendien kan hij rekenen op een ploeg die volledig in zijn dienst zal acteren. Met Sebastian Reichenbach heeft hij een klimbroeder van allure aan zijn zijde, en ook mannen als Steve Morabito en Rudy Molard moeten hem bergop lang kunnen bijstaan. De vraag is in hoeverre Pinot last zal hebben van plankenkoorts in zijn eerste Giro. Maar dat hij de kwaliteiten heeft om een meer dan serieuze rol te spelen tot het einde, dat staat wel vast.

**  Geraint Thomas

Kan Geraint Thomas uit de schaduw treden van kopman Chris Froome? – Foto Mosna

‘Mijn voorbereiding ging erg goed en ik ben er klaar voor. Ik kan niet wachten om te beginnen’. Met een rotsvast zelfvertrouwen zakt Geraint Thomas af naar Sardinië om voor de eerste maal in zijn  loopbaan als (mede)kopman te starten in een grote ronde. De transformatie van allrounder naar kasseienvreter tot ronderenner heeft hem al het nodige zilverwerk van één week opgeleverd: Parijs-Nice, Ronde van Algarve, Tour of the Alps. Een goed klassement in een drieweekse rittenkoers moet de volgende stap worden in zijn ontwikkeling als rondemachine. De kwaliteiten heeft Thomas ontegenzeggelijk. Bergop is hij bijzonder taai, tegen de klok staat de Brit meer dan zijn mannetje en op het vlakke voelt hij zich als een vis in het water. De enige vraag is: houdt de Sky-coureur het vol? In de Tour’s van 2015 en 2016 stond hij aanvankelijk hoog in het klassement, maar zakte hij er in de derde week door. Dat was echter wel in dienst van kopman Chris Froome. Met een zelf uitgestippelde voorbereiding moet hij verder kunnen geraken. Toch loert het gevaar dat hij tegen de muur botst als de bergritten en monstercols in de derde week elkaar in rap tempo opvolgen.

** Ilnur Zakarin

De excentrieke maar vooral oersterke Ilnur Zakarin jaagt op revanche – foto: Sirotti

Het was niet alleen Steven Kruijswijk die door een valpartij in de afdaling van de Colle Dell’Agnello zijn kansen op een goed klassement in rook zag opgaan. De Rus Ilnur Zakarin stond tot die bewuste val op een uitstekende vijfde plaats in de eindrangschikking, en toonde de wereld gedurende die Giro uit het juiste klassementshout gesneden te zijn. Hij zal dit jaar hopen op tenminste een verbetering van die prestatie. De klimmer van Katusha-Alpecin is zowel goed bergop als tegen de klok, al liet de editie van vorig jaar ook zien dat hij in echte hooggebergte nog wat tekort komt ten opzichte van mannen als Nibali en Kruijswijk. Dit zou hij kunnen compenseren met zijn chronokwaliteiten en aanvallende ingesteldheid. Een gooi doen naar de roze trui is wellicht nog wat te hoog gegrepen voor de Tataar, maar de weg naar het podium is zeker niet onbereikbaar.

* Mikel Landa

Kan Landa zijn wonderbenen van weleer hervinden? – Foto: Sirotti

In de Giro van twee jaar geleden stal één coureur de show bergop. Het was die ene renner die op de flanken van de Colle delle Finistre als een spicht wegfladderde van zijn concurrenten, leider Alberto Contador inbegrepen. Het was deze coureur die deed denken aan verafgode klimgeiten uit het verleden als Charly Gaul, Federico Bahamontes en Marco Pantani. Die man, Mikel Landa, werd uiteindelijk derde in het eindklassement, achter Contador en ploegmaat Aru. De geboorte van een nieuwe superklimmer leek een feit. Twee jaar later is dit vervaagd in een voorzichtige hypothese. Door een combinatie van ziekte, mindere vorm en een veranderende rol binnen het team heeft Landa zijn prestatie in die Giro van 2015 nog geen echt vervolg kunnen geven. Vorig jaar kreeg hij van zijn nieuwe ploeg Sky de kans de Italiaanse ronde aan te vatten als kopman. Hij leek klaar voor de uitdaging met eindwinst in de Giro del Trentino, dé traditionele voorbereidingskoers voor Giro-participanten. Hij bevond zich na één week koers ook nog altijd in uitstekende positie om toe te slaan, totdat ziekte hem tot opgave dwong.

Landa zal er deze editie alles aan gelegen zijn om zijn succesjaar een vervolg te geven. Hij opteerde voor een rustigere aanpak in het voorjaar, waardoor hij weinig op het voorplan te bewonderen was. In de Tour of the Alps cijferde hij zich voornamelijk weg voor ploegmaat en latere eindwinnaar Geraint Thomas, maar toonde hij alsnog een groeiend vormpeil met een vijfde plaats in de eindrangschikking. De Baskische klimmer zal vooral uitkijken naar de slotweek, wanneer de renners de Dolomieten intrekken. Daar zal de Sky-renner ook zijn slag moeten slaan. In de twee tijdritten is de verwachting dat hij wat tijd zal verliezen ten opzichte van mannen als Quintana en Nibali. Als Landa zijn beste klimvorm kan aanspreken, dan is hij voor iedereen een gevaar bergop. De vraag is echter wel hoe zijn verhouding zal zijn met Thomas, de andere kopman binnen de Sky-formatie. Zal de ploeg beide mannen zo lang mogelijk als optie voor het klassement willen behouden, of besluit de een al vroeg voor de ander te gaan werken? Ploegmaat Elia Viviani lichtte in een recent interview een tipje van de sluier op: ‘De ploegtactiek is om voor de volle honderd procent voor Geraint Thomas te gaan in het klassement’. Maar wat zal de ploeg doen als Landa de betere blijkt van Thomas in het hooggebergte, iets wat zeker niet ondenkbaar is? De Bask weet hier alles van, denk bijvoorbeeld aan de Giro van twee jaar geleden. Als men echter eensgezindheid weet te creëren binnen de Britse formatie, dan heeft Sky met Thomas en Landa twee kandidaat eindwinnaars en met renners als Diego Rosa, Sebastian Henao, Kenny Elissonde, David Lopez en Philip Deignan de sterkste ploeg bergop deze Giro.

* Bauke Mollema

Zwoegt Bauke Mollema ditmaal wel naar het podium in een grote ronde? – foto: Sirotti

Bauke Mollema en de Giro d’Italia: 2010 was de eerste en tot nu toe enige keer dat we deze combinatie zagen. Zeven jaar later is de Nederlander echter opnieuw van de partij. Met het aantrekken van Alberto Contador is de interne orde binnen Trek-Segafredo op de schop gegaan. De Spanjaard richt nog één keer alles op de Tour, waardoor Mollema heeft besloten met de Ronde van Italië een ander hoofddoel te stellen en de Spanjaard in juli volledig tot dienst te zullen zijn. De ambities van Mollema? ‘De motivatie is groot om naar de Giro te gaan om te winnen’. Een boude uitspraak, maar na Steven Kruijswijk vorig jaar niet onrealistisch. Het nadeel van Mollema is echter dat hij nergens echt in uitblinkt ten opzichte van zijn concurrenten, Zowel bergop als tegen de klok moet hij het hebben van zijn regelmaat en karakter. Daarnaast blinkt zijn ploeg niet uit in klimmend vermogen. We weten ook van Mollema dat hij in de laatste week van een grote ronde nog wel eens kopje onder kan gaan. Rekent hij in deze Giro definitief komaf met dit doemscenario?

* Tom Dumoulin

Nederland start in deze Giro voor het eerst sinds lange tijd weer met drie coureurs die een gooi willen en kunnen doen naar de eindwinst. Al zijn de twijfels rondom Tom Dumoulin misschien wel het rijkst vertegenwoordigd. Iedere wielerfan herinnert zich meteen zijn indrukwekkende Vuelta-prestatie van twee jaar geleden, toen hij een dag voor de traditionele parade naar Madrid aan de leiding stond en op weg leek naar een sensationele eindzege in een grote ronde. Fabio Aru en zijn Astana-formatie beslisten er toen anders over. Sindsdien heeft de Limburger zich echter vooral gericht op het chronowerk, met de Olympische tijdrittitel in Rio de Janeiro als apotheose. Het werd zilver achter de afzwaaiende Fabian Cancellara. Dit jaar ligt de focus echter volledig weer op het rijden van een goed klassement, in de Giro ditmaal. Een mogelijk probleem is echter dat de hernieuwde focus op het omhoog rijden negatieve invloed heeft op zijn kwaliteiten tegen het uurwerk. In Tirreno-Adriatico klom hij met de wereldtop omhoog, maar stelde hij teleur in de tijdrit. Weet de Sunweb-kopman de dunne lijn tussen verbeteren bergop en verminderen in de tijdrit te bewaren? Het gevaar bestaat namelijk dat Dumoulin anders tussen wal en schip belandt. In het hooggebergte zal hij sowieso tekort komen tegenover pure klimmers als Quintana en Landa. Kan hij zijn traditioneel sterke wapen, de tijdrit, echter gebruiken om die verloren tijd goed te maken?

* Adam Yates

Kan Adam Yates ook zegevieren in ‘La Corsa Rosa’? – foto: Sirotti

De laatste renner die in deze voorbeschouwing een ster ontvangt, is Adam Yates. Aanvankelijk zou ook zijn broer aan de start komen van deze Giro, maar op het laatste moment is toch besloten om Simon in de wacht te zetten met het oog op de Tour. De vorm van de regelmatigste van de twee is al het hele seizoen al uitstekend met goede noteringen in de Ronde van Catalonië (4e), Luik-Bastenaken-Luik (8e) en winst in de GP Industria & Artigianato. Vorig jaar liet de nog altijd maar 24-jarige Brit zijn enorme rondepotentie zien met een vierde plaats in de Tour, op slechts 21 seconden van het podium. Wie vierde kan worden in de Tour moet ook het podium kunnen halen in de Giro. Het enige nadeel is wellicht de relatieve zwakte van zijn ploeg en zijn onervarenheid met de Ronde van Italië. Dit is echter vooral klein bier voor de Orica-Scott-kopman.

Outsiders

Kan Tejay van Garderen zijn wat in het slop geraakte wielerbestaan nieuw elan geven? – foto: Sirotti

Rui Costa, Tejay van Garderen, Domenico Pozzovivo, Bob Jungels. In elke andere koers worden ze geschaard onder het kransje favorieten. Voor deze honderdste editie van de Giro vallen zij in de categorie outsiders. Het tekent de enorme reikwijdte van het deelnemersveld. Het feit dat Tejay van Garderen niet wordt genoemd als een van de favorieten voor de eindwinst, komt door enkele tegenvallers in de afgelopen grote rondes. In de Tour van vorig jaar vond hij zijn Waterloo in de Alpen, in de Tour van 2015 moest hij ziek opgeven in diezelfde bergstreek. De laatste keer dat de Amerikaan een goed klassement reed in een grote ronde was in de Tour van 2014, toen hij vijfde werd. Zit een evenaring van dat ‘gloriejaar’ erin? Binnen BMC hebben ze met Rohan Dennis nog een man voor het klassement. Hij komt met name naar Italië om te wennen aan de rol van klassementsrenner. Rondom het Australische tijdritkanon heerst vooral de vraag: overleeft hij het hooggebergte? Bob Jungels (Quick-Step Floors) heeft vorig jaar met een knappe zesde eindnotering laten zien dat dit geen ontembaar terrein voor hem is. Zit er in 2017 nog meer in?

Andere renners met de kwaliteiten om een goed klassement te rijden, hebben ervoor gekozen om op op jacht te gaan  naar dagsucces. Onder hen Pierre Rolland (Cannondale-Drapac). De Fransman is een aanvaller pur sang, maar liet in 2014 ook zien dat er een serieuze klassementsrenner in hem schuilt. Dat jaar wist hij erg knap als vierde te eindigen in de Giro. Na een moeilijk eerste jaar bij de Amerikaanse formatie lijkt de voormalig ritwinnaar op Alpe d’Huez er dit seizoen doorheen te komen, met een 6e plaats in de Tour of the Alps als laatste bewijsstuk. Ook Rui Costa (UAE Emirates) zal naar alle waarschijnlijkheid op jacht gaan naar dagsucces. Maar wellicht wil de Portugese oud-wereldkampioen laten zien dat hij meer in zijn mars heeft.

Domenico Pozzovivo zal de bergritten van het nodige peper en zout voorzien – foto: Sirotti

Tot slot is een Ronde van Italië niet compleet zonder zijn traditionele Italiaanse outsiders. Pocketklimmer Domenico Pozzovivo (AG2R La Mondiale) vormt uiteraard weer onderdeel van het meubilair en lijkt na enkele mindere jaren weer op zijn oude niveau te klimmen. In de Tour of the Alps eindigden alleen Thomas en Pinot boven hem in de eindstand. Aan het einde van de rit zal de kleine Italiaan ongetwijfeld weer in de top-tien staan. Naast Pozzovivo staan er met Davide Formolo (Cannondale-Drapac) en Dario Cataldo (Astana) ook nog twee interessante Italianen aan het vertrek.

Bonificaties
Het deelnemersveld in de jubileumeditie van deze Giro is wellicht de sterkste van de afgelopen tien jaar. Het interessante is echter ook dat er geen klassementsrenner aan te wijzen valt die aan de meet veel sneller is dan zijn concurrenten, en hierdoor een berg aan bonificatieseconden zal sprokkelen. Thibaut Pinot lijkt dit jaar aan zijn sprintsnelheid gewerkt te hebben, en is wellicht de grootste kandidaat om een significante bonus aan extra seconden binnen te harken. In alle etappes, behalve de twee tijdritten, zijn dergelijke boni’s te verdienen: tien seconden voor de winnaar, zes voor de tweede en vier voor de derde in de daguitslag.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Nairo Quintana
*** Vincenzo Nibali, Steven Kruijswijk
** Thibaut Pinot, Geraint Thomas, Ilnur Zakarin
* Mikel Landa, Bauke Mollema, Tom Dumoulin, Adam Yates

Deelnemerslijst Giro d’Italia 2017

[poll id=”500″]