Greg Van Avermaet vond in de derde rit van de Ronde van Wallonië zijn goede benen terug. Hij voerde de forcing op de slotklim, kreeg Stybar, Vliegen en Narvaez mee, maar op goed vijfhonderd meter van de finish werd het kwartet teruggepakt. “Morgen dan maar”, reageerde hij achteraf.

Achttien seconden. Meer vrijheid kreeg het viertal niet na hun aanvalspoging op de Côte de Cheratte. “Ik dacht dat het genoeg was”, vertelde Van Avermaet ons net voorbij de finish. “Maar blijkbaar waren er toch nog teveel ploegen die het tot een sprint wilden laten komen. Eigenlijk had ik liever nog een aantal jongens extra meegehad, maar daar kies je zelf niet voor. Stel dat er nog iemand van Lotto of FdJ mee was, dan was het ongetwijfeld iets gemakkelijker om voorop te blijven.”

Van ontgoocheling was al bij al niet veel sprake. “Ik had uiteraard gehoopt om na vandaag al iets op zak te hebben. Anderzijds, ik zat op het beslissende moment waar ik moest zitten en ik heb zelf de forcing gevoerd. Ik ben tevreden over de benen, dat is het belangrijkste. Ik heb mezelf niets te verwijten. Verder zien we wel wat morgen geeft. Die etappe is wel lastig genoeg om het verschil te kunnen maken, denk ik.”