Het Europees kampioenschap heeft vooral een grote traditie voor jeugdrenners en elite vrouwen. Voor de mannelijke profs is het een relatief nieuw kampioenschap, maar wel eentje die anno 2024 voor veel renners als hét doel van de eerste seizoenshelft wordt beschouwd. WielerFlits neemt je mee in de historie.

• 

  29 okt

  Lees ook Het EK is een van de weinige crossen die eerst voor vrouwen werd georganiseerd

  29 okt

Pas in 2015 voegde de Europese Wielerunie UEC de mannen elite toe aan de Europese kampioenschappen veldrijden. De animo was hier in eerste instantie niet al te groot voor. “Het is af te wachten hoe serieus de profs dit gaan nemen. Voor mij had de elitewedstrijd er eigenlijk niet moeten komen, omdat het geen grote toegevoegde waarde is op overvolle kalender”, vond ex-wereldkampioen Richard Groenendaal destijds in gesprek met WielerFlits.

Toch kwamen alle toppers van het moment aan de start, met uitzondering van Sven Nys, die in zijn allerlaatste jaar als prof in de week voor het kampioenschap ziek werd. De Kannibaal van Baal zou zo zijn carrière moeten beëindigen zonder het EK ooit te hebben gereden. Wout van Aert pakte bij die eerste editie in 2015 – die vlakbij de Nederlands-Belgische grens in Huijbergen doorging – wel stevig uit, maar in extremis werd hij nog overvleugeld door Lars van der Haar. Kevin Pauwels mocht als derde mee op het podium.

De EK-trui zag er in 2015 nog anders uit – foto: Cor Vos

Met de jaren steeg het kampioenschap in waarde. In 2016 hoopte iedereen in Pontchâteau op een strijd tussen topfavorieten Mathieu van der Poel en Wout van Aert, maar het was Toon Aerts die alle favorieten verraste door weg te rijden op het juiste moment. Van Aert verrichte voorbeeldig afstoppingswerk, waardoor landgenoot Aerts naar zijn eerste grote zege kon rijden.

“Het was een zege die een rechtstreekse invloed op mijn carrière had”, zei Aerts daar later over. “Meer organisatoren wilden mij aan de start en ik kon iets meer startgeld opstrijken. Die sterrentrui zorgde zowel voor herkenning als erkenning, en mijn aanzien in het veldritpeloton groeide sneller dan verwacht.”

Mathieu van der Poel strandde er op de dichtste ereplaats, maar zou de drie daaropvolgende edities op zijn naam schrijven. Het EK van 2019 in het Italiaanse Silvelle is er eentje die nog goed in ons geheugen gebakken zit. Van der Poel moest er, in zijn regenboogtrui, afrekenen met een grote groep Belgen. Pas in de slotronde kon MVDP afstand nemen van zijn concurrenten, al bleef Eli Iserbyt tot aan het bittere eind binnen de drie seconden hangen.

Een spannend EK in 2019 in Silvelle – foto: Cor Vos

De Nederlandse alleskunner is dankzij zijn drie Europese titels tevens de recordhouder bij de elite mannen. Maar sinds Van der Poel en Wout van Aert zich steeds meer op de weg richten en alleen het wereldkampioenschap als een groot doel in het veld beschouwen, evolueerde het EK steeds meer als hét doel van de eerste seizoenshelft voor de pure crossers. Zo konden ook Eli Iserbyt en Michael Vanthourenhout de trui al aantrekken.

Het EK veldrijden staat aanstaande zondag 3 november op het programma.